Onze nieuwe keuken heeft geen bestekbak in de bestekla. We flikkeren nu alle vorken, messen en lepels er zo, hup, in één keer in. Zonder voor te sorteren, rechtstreeks vanuit de wasmachine. En als u nu denkt dat ik elke keer met heel veel moeite de juiste vorken, messen en lepels bij elkaar moet vinden voordat we gaan eten, dan heeft u het mis. Dat heel klein beetje extra tijd die het kost, staat in geen verhouding met de tijd die we besparen bij het inruimen. Bovendien is het een waar genot om al dat bestek op ander bestek te horen kletteren. Vergelijkbaar met een glasbak die wordt geleegd, daar blijf ik ook altijd even voor wachten. U moet eens weten hoeveel eenvoudiger het leven is geworden.
Bestekla.
Bestekla.
Bestekla.
Als je lang naar dat woord kijkt, dan verandert het in een naam. Of dat nou een buitenlandse meisjesnaam of een binnenlandse koeiennaam is, daar ben ik nog niet uit, maar een naam is het.
Een koeiennaam, hoop ik bij nader inzien. Je zult als Bestekla geheten meisje maar een brief ontvangen met “Beste Bestekla” erboven, dan kun je, ongeacht de inhoud, alleen nog maar aan de sardonische grijns van de afzender denken.
Bestekla is een Turkse korfbalploeg vernoemd naar het gelijknamige stadsdeel van Batman-Binnen.
Het lijkt me iets Baskisch. Bestekla.
Niemand zal het geloven, maar toen ik de kop zag las ik ‘beste-kla’ en vroeg me af wat dat toch zou kunnen betekenen.