VII
DOKTER EX MACHINA
Keesfan liep een beetje scheef naar de galerij. Bij elke stap hoorde hij glas tegen glas snerpen. Dat kutwijf had die knikkers zo diep naar binnen gedrukt dat hij ze er zelf niet meer uit kon krijgen. Hij pulkte een beetje ongemakkelijk aan zijn naad, en drukte met zijn vrije hand op de knop voor de lift. Kutwijf. Kutdokter.
Kutbabe, corrigeerde zijn Pavloviaans gemanipuleerde brein hem. Kutbrein.
*Ding!*
De liftdeuren gingen open, en Keesfan zette een stap naar binnen. Sgggnnrrp, deden de knikkers.
“Goedemiddag,” zei hij gedachteloos naar de andere man in de lift. Die heel erg groot was. En zwart. En boos naar hem terug keek. Uh oh. Keesfan keek maar gewoon naar beneden. Straks zou hij in elkaar geslagen worden. Of erger nog, verkracht. Keesfan moest er bijna van glimlachen. Dat zou wel stereotypisch zijn! Verkracht door een… Uh oh. Zijn piemel kriebelde. Het leek wakker geworden, geïnteresseerd, en nu Keesfan vragend: wat bedoel je? Wat wilde je precies zeggen, Keesfan? Verkracht door wie?
Keesfan voelde zijn gezicht rood aanlopen. Fantastisch, nog meer opvallen, alsof een pik voor een neus nog niet genoeg was. Hij probeerde te kuchen, en wanhopig hard aan iets anders te denken dan een zwarte pik tussen die knikkers geschoven krijgen, maar je weet hoe dat gaat he: als je ergens niet aan mag denken, denk je er dus juist aan.
Keesfan zijn piemel begon te twitchen. De neger, gebouwd alsof bomen van beton waren en stalen binten neukten die dan hem konden baren uit een kontgat van diamant, die keek hem aan en ontblootte zijn tanden. Keesfan kon wel janken. Zijn hele gezicht vertrok in een grimas van fronzen en verdriet. Zijn hele gezicht? Nee! Een onderdeel bleef dapper weerstand bieden en kwam nu bungelend en fier recht omhoog.
De neger begon te grommen.
“Nee,” zei Keesfan, “Nee sorry, dit is niet wat u denkt.”
“Jij zit een gigantische stijve lul in mijn gezicht te duwen en het is niet wat ik denk wat het is,” sprak de neger boos.
“Nee,” legde Keesfan uit, “… De dokter… Hij… Nou, het is verkeerd verbonden. Mijn piemel komt alleen maar omhoog bij dus precies het tegenovergestelde van wat ik seksueel mooi vind!”
Hij probeerde charmant te glimlachen, maar het kwam eruit alsof de lippen van een aap waren afgeknipt. Wat in zijn geval nog meer klopte omdat de balzak die normaal zijn gebrek aan lippen verborg nu omhoog werd getrokken door een bibberende erectie.
“Dus ik ben het tegenovergestelde van wat jij mooi vind,” vroeg de neger.
Keesfan knikte snel.
“Een man. Een zwarte man.”
Keesfan wilde knikken, maar voelde zich in een val gelokt.
“… Nee. Wacht. Nee dit is niet een…”
“Jij bent een homofoob én racistisch,” zei de neger, boos een stap naar hem toe zettend. Keesfan wilde er één terug zetten, maar hij zat in de lift. Het was krap.
“Nee,” zei Keesfan, zijn best doend het niet als piepen te laten klinken, “Nee het is gewoon… Ik dacht dat u niet blij was met de erectie!”
De neger zette nog een stap dichterbij. Keesfan weer niet eentje terug.
“Blij? Nee, zeker niet blij als iemand het nodig vindt zijn of haar erectie onder mijn neus te duwen… En dat was nog voordat ik wist dat het een haat-erectie was,” gromde hij nu zo diep dat Keesfan zijn borstkas voelde trillen onder het zware bas-geluid, “Nu ben ik gewoon…. Boos.”
Geen haat, gewoon niet sexy, wilde Keesfan zeggen, maar nu kwam er echt niets meer uit dan wat gepiep en gefluit. En het steeds harden knerpen van glas door zijn gespannen bilhelften.
Hij probeerde op zijn minst weerstand te bieden door de man te proberen aan te kijken, maar het leek alsof hij rechtstreeks in de zon zat te staren. Kansloos. Wat hij wel zag, bij het naar boven kijken, was een paneel in het plafond van de lift wat langzaam verwijderd werd. En het hoofd van Dokter Babe, wat met een “Ssssshhh” gebarende vinger voor de mond, naar beneden zakte. Samen met een andere hand waar een keukenmes in zat.
“Ssssshh,” gebaarde Dokter Babe nogmaals woordloos, en ploertte het mes tussen het sleutelbeen en de rechterschouder van de neger in, die verbaasd naar adem hapte. Het mes werd uit de schouder getrokken. Vloeiend, dankzij het bloed waarschijnlijk. Het bovenlijf van de dokter kwam nu uit het gat in het plafond, en greep met een arm de keel van de neger dicht, terwijl het mes nu recht door de borst van de man werd gestoken. De neger zijn ogen werden groter, en met zijn immense kracht trok hij de dokter uit het gat naar beneden. Die klemde zich nu met beide benen om de romp van de man, en bleef het mes naar binnen hakken. De neger zakte op zijn knieën. Genoeg verzwakt voor het einde, verslapte de dokter zijn greep om de nek, en haalde het mes in een snijdende beweging erdoorheen. Een sissend geluid kwam uit de doorgesneden luchtpijp, en een straal bloed spoot uit de halsslagader over Keesfan heen, die knipperde met zijn ogen en nu nog harder wilde gillen.
“Shhhh,” zei de dokter maar alvast, alvorens zich weer omhoog te trekken door het gat in het plafond, de man met zich meesjorrend, met enkele halen ruw trekkend door het iets te kleine gat.
“Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaa,” kwam er op fluisterende toon uit Keesfan. Whhhuuuuuutttt??