De Man met een Piemel Als Neus: deel 12

XII

BLOED

Keesfan was nog nooit zo krankzinnig hard geweest tijdens de seks die volgde. Korte seks- en een krachtig klaarkomen. Snikkelien kwam bijna omhoog van de lading gunk die Keesfan in haar had geschoten.
“Mooi,” had Snikkelien gezegd, “Lekker snel. Lange seks met jou is ook maar vervelend.”

Nu stond Keesfan voor de spiegel, de reflectie van zijn piemel aanrakend, en diep ademhalend door zijn neus.
Hij rook kont.

Begraven tussen zijn billen had zijn neus een jaar lang bijna niets anders dan kont, of kontzweet, of poep geroken. Tussen het eeuwigdurende gekietel van konthaar en tarrels.
Broeken kon hij niet dragen- dan zou hij stikken. Een jaar lang heeft hij in zijn blote billen gelopen. Met niets anders aan dan een overhemd en een lang colbertje om zijn reet enigszins te bedekken. Net als Ollie B. Bommel. Alleen droeg Keesfan ook kniekousen. Anders zou hij het koud krijgen.

En boven op al dat alles, had de dokter besloten dat het een goed idee was om zowel ademhaling als de urineleiding door te trekken naar de nieuwe positie van zijn neus. Probeer je voor te stellen hoe het is om tien keer per dag naar de wc te gaan, elke keer vechtend tegen de verdrinkingsdood als de urine spuit uit je neus en dan- zeker bij een grote boodschap- kunnen nagenieten van een neus nat van pis die tien centimeter boven een drol hangt.

Probeer je dat allemaal voor te stellen- en realiseer dan dat het in het niets valt bij een piemel op zijn neus hebben. Ik bedoel het is hoofdstuk 11 en we hebben het er nu pas over! NA EEN JAAR!
Keesfan zou er alles voor over hebben gehad als die neus bij zijn reet zijn enige probleem was. Alles?
ALLES.

Zijn enige probleem.

Hij keek nogmaals in de spiegel naar zijn piemel. Het was een mooie lul. Goede aders, bobbels waar bobbels horen te zitten, en die balzak, tussen die glooiende golven van schaamhaar- Keesfan wist het niet zeker, maar vermoedde het- dat was de reden dat zijn vrienden vroeger altijd een beetje jaloers op hem waren.

Jaloers… Zouden ze nu nog steeds jaloers zijn? Iets kan zo mooi zijn, als het is waar het hoort. Ontworteld en verplant heeft iedereen er ineens een hekel aan. Of doen ze of het ineens heel iets anders is. Hij heeft nog steeds een piemel en een neus, beste mensen. Hij IS niet anders.
Hij wil godverdomme niet anders zijn.

Keesfan trok zijn blik los van de spiegel, naar de wasbak onder hem. Hij had een schaar gelegd op het randje.
“Niet meer anders zijn,” lispelde hij, de schaar pakkend.
Hij sloot zijn ogen, en zette het staal om zijn piemel heen. Met zijn vingers in de schaargaten.
Erin knijpend voelde hij langzaam de druk van de messen, zijn piemel indrukkend.

Hij probeerde harder te knijpen, maar merkte een instinctieve terughoudendheid- alsof hij eigenlijk alleen wilde weten tegen hoeveel druk de piemel bestand zou zijn. Misschien moest hij de schaar niet alleen knijpen, maar er ook echt een snijdende, knippende beweging mee maken.
Keesfan trok zijn piemel naar voren, en zette de schaar erin.

…En durfde weer niet door te zetten. Verder dan wat laffe knipbewegingen kwam hij niet. Verdraaid, dit is lastiger dan hij had gedacht! Hij bleef maar denken aan hoe dun de huid was, en hoe groot de aders. Het zou zo makkelijk zijn dit ding te beschadigen. Maar dat wil hij toch?

Dan maar drastisch. Hij liet zijn piemel los, en greep de schaar nu vast als een heggenschaar, van onder de messen om de piemel plaatsend. Zijn biceps trillend onder de spanning. Een harde knip, dat was alles wat nodig was. Ogen sluiten, en vuisten naar elkaar toe.

“Baaaaaahhh,” hijgde Keesfan uit, de schaar naar beneden trekkend. Godverdomme. En om het nog erger te maken werd zijn piemel nu hard- door blijkbaar een verborgen seksuele aversie tegen het afknippen van zijn piemel.
Nu zou het knippen nog moeilijker worden. En bloederiger.

Keesfan deed voorzichtig de deur van de badkamer open en keek naar buiten. Hij zou, met de schaar geklemd om zijn dick, van de trap af kunnen springen. Dan zou hij niet zelf hoeven knippen.
Hij liep op zijn tenen naar de bovenste tree, positioneerde zich zijwaarts, en stond op het punt zich te laten vallen toen ineens al zijn spieren verkrampten- het hem onmogelijk maakten te bewegen. Vreemd. Misschien had hij hoogtevrees.

Of… Misschien was hij bang voor de directe implicaties van zijn acties! Van de trap vallen zou pijn doen, nog los van de schaar om zijn edele delen. Hij zou eigenlijk… Ja. Vastbesloten liep hij terug naar de badkamer, en pakte het rolletje tandflos.

2 Reacties

  1. Waar is dr. Babe als je hem nodig hebt? En waarom dient Keesfan geen klacht in bij het medisch tuchtcollege? Of is dr babe eigenlijk een tandarts zodat zijn klacht niet ontvankelijk zou worden verklaard? Het rolletje tandflos zou daar op duiden?? Ik zie hier weer het falen van onze rechtstaat in!!!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *