Donald Duck, een Kwaadaardig Weekblad: de Drie Caballeros

DE DRIE CABALLEROS: ONDER DE WARME DEKENS VAN BEDROG

Armoede in Duckstad was vroeger nogal een thema. Donald Duck was arm- begonnen op een woonboot nauwelijks groot genoeg om te slapen. Mickey Mouse woonde in een slecht onderhouden huis. Geen van hen beiden, noch de meeste van hun vrienden, hadden genoeg kleren om hun hele lijf te bedekken.

Later verging het ze beter- Mickey ging pakken dragen, en kreeg zelfs pupillen. Donald Duck kreeg het leven van de middenklasse, zij het diep in de schulden, maar hee, dat hoort net zo goed daarbij. Zelfs Goofy, die toch diep gestoord is (maar daarover een andere keer meer) wist ten tijde van “A Goofy Movie” een huishouden te runnen waar hij zorgde voor een zoon, en die zelfs op vakantie mee kon nemen.

De bijzondere uitzondering is natuurlijk Joe Carioca- een leugenachtige, vrouwenverslindende papegaai die woont op een vuilnisbelt in Rio de Janeiro. Waarom zo ver weg? Waarom zo’n, zelfs voor Disney’s doen, verdorven en duister karakter? Laten we maar snel beginnen.

Zijn seksverslaving (volgend uit zijn zucht naar vrouwen versieren) is makkelijk te verklaren: de arme jongen hunkert naar liefde, maar heeft een gruwelijk minderwaardigheidscomplex. Logisch, zullen jullie zeggen, de dude woont op een vuilnisbelt. Dat is weinig om je meerderwaardig door te voelen. Jaaa…. Maar waarom woont hij daar? Hoe is hij verworden tot zo een pathologische leugenaar?

Jullie vragen je vast ook hoofdschuddend af: “Joe Joe Joe… Waarom heb je toch altijd twee of drie niches tegelijkertijd? Dat is meestal hoe je leugens aan het licht komen Joe! Zoiets valt gewoon niet vol te houden!”
Maar Joe WIL betrapt worden. Onderbewust, dat wel. Net zoals de seriemoordenaar op een gegeven moment gevangen wil worden zodat hij bewonderd kan worden voor zijn gedane arbeid, wil Joe betrapt worden en- misschien niet zo zeer bewonderd, maar erkend.
“Kijk,” zegt het onderbewustzijn van Joe, “Ik versier onwijs veel señorita’s met bedrog, en dat doet me niks want het zijn toch maar gebruiksvoorwerpen. Volgende week in een nieuwe strip doe ik het gewoon weer.”

Een ziekelijke behoefte vrouwen lief te hebben. Niet om het liefhebben van de vrouwen- dan had hij ze wel wat beter behandeld. Het lijkt alsof hij zichzelf iets wil bewijzen- en alsof hij denkt niet eerlijk te kunnen zijn. Elke strip weer. Zijn omgang met vrouwen geeft blijk van een traumatisch verleden.
Dat is het sappige stuk natuurlijk: wat kan dit trauma zijn?

U zult misschien zeggen “Nou, zal het niet gewoon simpelweg het feit zijn dat hij op een vuilnisbelt woont? Is dat echt niet reden genoeg?”
Nee, antwoord ik dan, want hoe komt hij daar?
Daar wordt nooit op ingegaan. Wat weten wij echt van Joe Carioca en zijn verleden?
We horen hem nooit over zijn ouders. Dit is niet echt een unieke kwaal in Duckstad; iedereen schijnt daar last van te hebben. Tot het bizarre toe. Donald heeft neefjes, Katrien nichtjes, Dagobert is een oom IEDEREEN IS EEN FUCKING OOM OF TANTE. Zelfs Oma Duck is een oma, maar van kinderen niets te zien, voorzover ik weet dan.

Een teken van wijdverspreide vlucht en vervreemding van ouders door kindermisbruik of mishandeling? Verstoorde ouder-kind relaties zowieso. Maar: iedereen heeft daar last van. Waarom woont de rest dan wel in Duckstad met hun leven soort van op orde, en Joe niet?
Nee, ik denk eerder dat het specifieke trauma stamt uit een ander significante periode van zijn leven: iets waarvan we weten dat het is voorgevallen maar waar hij bijna met geen woord over rept. Ik heb het natuurlijk over zijn tijd bij de drie caballeros.

Alle signalen wijzen naar die periode:

– Hij heeft het er nooit over, plus dat nauwelijks zichtbaar contact meer heeft met Donald Duck of Panchito.
– Panchito zelf leidt tegenwoordig het eenzame zwerversbestaan. Vreemd, van gezellig drie hechte boezemvrienden naar een eenzaam kluizenaarsleven. Knaagt schuld soms aan je, Panchito?
– Donald Duck is agressief en labiel en zeker in staat menig trauma te veroorzaken. Ook hij praat bijna nooit over zijn tijd bij de caballeros. Sterker nog- van hem kan ik mij geen enkele echte vriendschap herinneren, buiten de moeizame omgang met zijn familie en de halfzachte interesse in Katrien. Donald Duck, als je echt in haar geïnteresseerd ben dan word je niet boos op Guus Geluk, dan pop je de question of toon je andersoortig je echte affectie. Je toont Katrien geen liefde door je af te reageren op Guus, Donald: je toont alleen haat.

Drie boezemvrienden, en jaren later woont één van hen op een vuilnisbelt, de ander zwerft door een woestijn, en de laatste kan een geen baan houden door (onder andere) zijn problemen met woede-beheersing. Het is duidelijk dat er IETS is gebeurd.

Wat dit kan zijn? Nou ik heb wel een theorie. Let wel: theorie. Zekerheid kan pas gegeven worden zodra een van de caballeros eindelijk uit de school klapt.

Ik denk dat op een van hun avonturen ze ’s avonds zijn gaan doorzakken (Panchito lijkt me een latent alcoholist en Donald Duck zie ik ook wel meegaan in een drinkgelag- en dan LIJKT hij me iemand die een kwaaie dronk over zich heeft) en dat Joe… Ik denk dat Joe achterbleef. Misschien dronk hij niet zo, of had hij gewoon de alcohol niet nodig om het naar zijn zin te hebben.

Nu, we hebben het de hele tijd over drie caballeros, maar er is natuurlijk een vierde partij: Señor Martinez, het paard van Panchito.
Panchito heeft geloof ik een speciale band met dat beest, één die qua sterkte niet onderschat moet worden. Helemaal gezien hij al jarenlang op pad is met dat beest, en nu dus al jarenlang alleen door eenzame woestijnen. Wie kan er zeggen wat er gebeurd in die koude woestijnnachten?

Goed, Panchito is dus dronken en onder vrienden, ik denk dat hij een geile bui kreeg en een seksuele toespeling maakte naar Señor Martinez. Donald Duck, waarschijnlijk ook gevaarlijk geil, hitst hem verder op waardoor Panchito daadwerkelijk seksuele toestanden gaat bedrijven met Senor Martinez. Ik verwacht dat op dit moment Joe afstand begint te nemen. Denkt aan terugkeren naar zijn hotelkamer, de jongens lekker hun gang laten gaan, prima, het is gewoon niet zijn ding, ok?
Donald Duck zal zich waarschijnlijk rond deze tijd beginnen met af te trekken, en misschien uit baldadigheid zelfs wel beginnen mee te doen met Panchito. Waarom niet, het zijn toch goede vrienden onder elkaar?

En dan valt Joe op. Nuchtere Joe, met zijn grote papegaaienogen vol plaatsvervangende schaamte. Panchito voelt zich door deze confrontatie smerig en fout, Donald voelt zich beschuldigd en daardoor (dat gebeurd vaak bij agressieve mensen) boos. Woedend wordt hij op Joe. Ik denk dat ze getweeën hem besprongen hebben, en hebben laten verkrachten door Señor Martinez en waarschijnlijk zijn ze er nog zelf overheen gegaan ook, met de demonische Donald als kwaadaardige architect.

Dit is natuurlijk genoeg om Joe’s ego te verwoesten. Totaal vernederd en mishandeld door zijn beste vrienden gaat hij zijn eigen weg, terug naar Brazilië. Het is een goeie ziel die het zijn caballeros niet kwalijk kan nemen, juist door die goedheid: hij geeft zichzelf de schuld, en langzaam zal dat zijn geest verwoesten. Hij ontwikkeld een minderwaardigheidscomplex (want hoe kut ben je als zelfs je beste vrienden je als vuil behandelen?), krijgt ook een soort bewijsdrang richting vrouwen (om maar zo heterofiel mogelijk over te komen) en via zijn onderbewustzijn laat hij de leugens “uitkomen” om een gevoel van macht terug te krijgen en tegelijkertijd een dubbel gevoel van bevestiging te krijgen: HIJ is de klootzak. Hij is het niet waard.

Treurig. Ik lees altijd de verhalen van Joe Carioca met een melancholische traan in mijn oog. Vertel het aan de politie Joe. Durf het! Laat ze er niet mee wegkomen!

EDIT: Oooeeehhh ik zag net een of andere Disney serie op tv waarin al die knakkers meedoen, en dit keer waren de gaststerren niemand minder dan… de drie caballeros!! Wat toevallig! Zooooo toevallig dat ze dan weer doen alsof ze de beste vrienden zijn. Mijn god TREK DIE LAKENS VAN BEDROG TOCH WEG JONGENS.