De leukste plek in Madrid, voor zover je dat kunt beoordelen in drie dagen waarvan je een aanzienlijk deel van de tijd met koorts in bed hebt doorgebracht, is een pleintje bij een marktgebouw aan de rand van de wijk La Latina. Er wordt gevoet- en gebasketbald, geluierd, gelachen, geflirt. Indische mannen verkopen clandestien Mahou […]
Continue reading →Wat een week. Eerst terreur, daarna geklets over terreur. Ergens onderweg bleef ik op YouTube plakken bij ‘Die Gedanken sind frei’, een oud Duits studentenlied. Ik kende het niet, ezel die ik ben. Enerzijds is het een vaststaand feit dat ik niet alles wat ik mooi vind zal ontdekken in mijn leven. Anderzijds is die […]
Continue reading →De tent was leeg. Op ons en onze matrassen na. De raketgeleerde slash bioloog lachte ons wakker. Hij had een hoge lach. En een licht kalend hoofd. Alle spullen had hij in zijn vrachtwagen geladen, een Mercedes op hoge wielen. De piano stond er ook al in. Samen met een sofa, vier schapen, drie tapijten, […]
Continue reading →Daar gaan we weer, was mijn eerste gedachte. Ik merk tot mijn eigen verwarring dat de schok maar niet wilt komen. Ik lees de berichten, doe m’n best om meer te voelen, om de schok te activeren, maar ik raak vooral geïrriteerd door de herhaling. Wilders die de grenzen wil sluiten, Rutte die zegt dat […]
Continue reading →Wat is dat toch met het hoofd van Tijs van den Brink? Ik vermoed die wenkbrauwen die haarscherp naar het puntje van zijn neus wijzen in combinatie met die immer opgetrokken korte bovenlip waardoor die lange tanden permanent ontbloot zijn. Een uil gekruist met een haas. Maar dan wel een heel lelijke uil en een […]
Continue reading →Ik woon op een pittoreske plek, dus het is schering en inslag dat productiebedrijven ‘komen filmen’. Hele tv-series worden er opgenomen en vooraf even inlichten is er natuurlijk zelden bij, laat staan een bedankje voor de medewerking. Meestal kom je er pas achter als de opnames al bezig zijn en kun je met twee volle […]
Continue reading →Het was al lang licht toen ik in de trein naar Amsterdam stapte. De trein vertrok niet. Ik viel in slaap op de rode bank. Ik werd wakker. De trein stond nog steeds stil. Ik had het warm, het leek me beter om buiten verder te slapen. Ik ging naar buiten, zette me neer tegen […]
Continue reading →Elke zondag spoot mijn vader zijn piano schoon. Dan zat er teveel zand tussen de toetsen en op de hamertjes. Hij had daarvoor een kleine blaasbalg gemaakt door het ventiel van een luchtbed aan een knijptoeter te koppelen. Het geluid van de honkey-tonk klonk steeds gammeler. De snaren zongen. Alsof ze dronken heen en weer […]
Continue reading →Geregeld vraag ik me af wat er met de Nederlandse economie zou gebeuren als iedereen zich net zo moeizaam laat verleiden tot het kopen van spullen als ik. Ik koop bijna nooit iets. Wel eten natuurlijk, en af en toe een boek of een cadeau voor iemand die jarig is en mij zo nodig uit […]
Continue reading →Zo nu en dan zitten mijn kinderen in ‘de omgekeerde wereld’. Daar is hoog laag en aardig gemeen en vies lekker. Als ik dan op een gegeven moment zeg: “Zitten jullie nu nog steeds in de omgekeerde wereld?” En zij zeggen: “Ja!” Dan weet ik dus niet meer in welke wereld ze zitten. In die […]
Continue reading →Parijs. Rue pas de la Mule nr. 6, op de hoek met de Place des Vosges. ‘Instruments Musicaux Anciens – André Bissonnet’, staat er op de gevel. Hoewel muziekwinkel een te alledaagse naam is voor dit ornament aan een van de mooiste pleinen van Europa. ‘Boîte a musique’, wordt zijn winkeltje genoemd door kenners en […]
Continue reading →Met de lente in aantocht, ontwaakt het jachtinstinct. Dan zie ik haar door het ongemaaide gras tijgeren. De kop naar voren, de schouders boven haar hals. Traag nadert ze haar prooi. En dan ineens… schiet ze pijlsnel uit de startblokken. Een razendsnelle korte sprint. Aarde schiet op. Ze doet een sprong. Grijpt haar prooi. Het […]
Continue reading →Ergens eind jaren ’80 bracht mijn vader een operazanger mee naar huis. Zijn naam is mij helaas ontschoten. Het was een kleine, gedrongen man, de schouders ter hoogte van de oren. Hij deed me denken aan Clandestino, de slechterik van de Bluffers, een tekenfilmserie die in die dagen enige populariteit genoot. Hij ging altijd gekleed […]
Continue reading →Ik heb besloten mijn buik een naam te geven. Als ik voor de spiegel sta, dan ziet ie er een beetje uit als een hondenkop. Met mijn tepels als trouwe hondenogen en mij navel als een wat sullige, immer tuitende mond. Hij behoort bepaald niet meer tot de snelste, maar het is een brave lobbes. […]
Continue reading →Grommend sleepte de tractor de sleetjes voort. Wij volgden. Ik, mijn broertje, mijn ouders en nog een stuk of twintig Nederlandse hotelgasten. De rupsbanden toornden boven ons uit. Het was avond. De sneeuw dempte alles en zorgde ervoor dat onze vrolijkheid niet te ver weg waaide. We gingen rodelen. Van een berg af die slechts […]
Continue reading →Op straat slenteren drie mannen, die zo uit ‘The Full Monty’ zouden kunnen zijn weggelopen. Kinderen dreinen om een vrouw in een deur. Ze drinkt een halve liter pils van een onbekend merk en kijkt naar het verkeer van de zesbaans-binnenring dat sloom aan haar ramen voorbij raast. Charleroi. Bij een tankstation staat een uitgebrande […]
Continue reading →Het is niet uit onbeleefd- of verlegenheid dat ik doorgaans niets zeg als ik de sauna van de sportschool betreed. Ik ben nogal geneigd om me aan te passen aan mijn omgeving en zwijgen is de ongeschreven regel. Vanavond kwam dat me plots onbeleefd voor en dus sprak ik op luide toon: ‘Goedenavond.’
Continue reading →De discussie over het quotum voor vrouwen aan de top is weer opgelaaid. Grosso modo twee kampen: – de voors – de tegens
Continue reading →Witte troep op het fietspad, wat filofisofistisch allemaal weer.
Continue reading →Niemand had haast. Waar we kwamen, speelde mijn vader op de piano in ruil voor voedsel. Ergens in de buurt van Eilat kregen we onderdak van een voormalig Mexicaans worstelaar die zichzelf El Greco noemde. Hij had een enorme vrouw. De worstelaar was klein en vierkant, zijn vrouw lang en slank. Ze hadden, als ik […]
Continue reading →Het zal u verbazen komend van een exemplaar geboren en getogen in de hoogste bergen van Europa: ik heb hoogtevrees.
Continue reading →De economie gaat keihard dood, maar geen zorgen! Alles wordt gedaan om de economie te redden <3
Continue reading →Het was een dag als een vergeten sok. Een man en een vrouw zaten op de pier te vissen. Er zaten een paar brasems in een veel te klein emmertje. De man had beet en haalde een stekelbaarsje binnen. Hij rukte het haakje uit het beestje en gooide hem in de emmer. Een straaltje bloed schoot […]
Continue reading →