Juni in het jaar 2004. Ik ging sigaretten halen op de Jan Pieter Heijestraat. Het was een uur of zes in de middag. J. was jarig dus ik had waarschijnlijk al wat caipirinha’s achter de kiezen. Het café waar ik mijn sigaretten ging halen was een typisch alcoholistencafé. Bevolkt door een kleurrijke verzameling verschoppelingen en […]
Continue reading →Op mijn leeftijd aangekomen kun je niet anders concluderen dan dat de wereld geregeerd wordt door het grote geld. Het lijkt een open deur, maar sta er eens bij stil. Doe die bril eens op. Kijk voortaan naar alles door die bril. De zin om te lachen vergaat je. Nu is dat het laatste wat […]
Continue reading →Als je merkt dat je nog leeft. Nog wel moet leven. Omdat doden geen ridderzwaard door hun kop voelen klieven. Rechtsboven het linkeroog. Honderd keer opnieuw. Als je dat zeker wil weten, en je gaat het tellen. En je raakt de tel kwijt. Ook honderd keer. Als je tegelijkertijd voelt dat het allemaal niet veel […]
Continue reading →In de Volkskrant las ik een stuk over het terroristenbrein. In Amerika schijn je een kleine 100.000 academici* te hebben die zich met terroristen bezig houden. En elke minuut verschijnen er drie boeken die het woord terrorisme in hun titel hebben staan. Waar zouden we zijn zonder het kwaad? Ze haalden Hannah Arendt aan die in 1967, toen […]
Continue reading →Schuimvlokken op het Binnenhof. De brandweer staakt. Het schemert. Op de soundtrack klinkt Vangelis’ thematune voor Miami Vice. Op deze tonen bezong Sok tijdens de eindejaarsmusical van groep acht zijn toekomstdroom: Ik ga naar de Mavo om / Te studeren voor piloot / Ja ik wil piloot worden / Piloot worden dat wil ik zo […]
Continue reading →In Het Hart der Duisternis omschrijft Joseph Conrad Kurtz als een lange, magere, spierwitte gestalte. En tegelijkertijd zwarter dan de schaduw van de nacht. Een schim. Heel anders dan het lichaam waarmee Marlon Brando gestalte geeft aan de poet-warrior, zoals het personage van Dennis Hopper hem noemt. Een schim is hij wel. Maar het is […]
Continue reading →Ik zie een broer en zus een liedje zingen. Nog wat onwennig in hun lichaam, maar hun stemmen zijn wonderschoon. Ze zitten aan de keukentafel. Hij met een gitaar, zij met blote benen. Achter hen een koffiezetapparaat, een prullenbak, een broodtrommel. Het is het contrast van die zuivere stemmen met de rommelige keuken. Het is […]
Continue reading →Marjo vloekte in zichzelf en keek naar het eierdoosje met daarin slechts een enkel ei. Hoe kon zo nu ook vergeten dat er niet genoeg eieren waren? Zo kon ze geen pannenkoeken bakken. Achter haar zaten de kinderen aan tafel tekeningen voor Sinterklaas te maken. Niels de oudste geloofde al niet meer, maar hield voor […]
Continue reading →Ik ben geboren in de woestijn. Mijn ouders hadden zich, na jaren van omzwervingen die hen in alle uithoeken van de wereld hadden gebracht, bij een groep bedoeïenen aangesloten die hen, zonder er extra aandacht aan te geven, liefdevol in hun midden hadden opgenomen. Mijn ouders brachten hun eigen kameel mee, dat hielp. Mijn moeder […]
Continue reading →