We worden zelf kunstmatig.
Pacemakers zijn tegenwoordig enorme octopussen van roestvrij staal. Hun tentakels vergroeien met het vlees. Kiezen vallen eruit? Geen probleem dankzij implantaten. Atleten rennen zich de kunstbenen uit het lijf. De chemische huishouding van onze hersenen wordt geregeld door medicijnen. Ons DNA door manipulatie.
Toen ik jong was rook stof anders. Het voelde ook anders. Nu plakt het. Vroeger waren het deeltjes door de lucht afgebeten van al het hout om ons heen, de metalen, de planten. Nu erodeert het plastic. We ademen dat stof. We baden erin. Het dringt in onze poriën door. We plastificeren.
Met nanotechnologie zullen microscopische (nanoscopische!) apparaten de weefsels ingemetseld worden. Op chemisch, technisch, elektrisch, magnetisch en wat dan ook voor niveau zullen onze hersenen te beïnvloeden zijn.
Hoelang zal de mens zijn restje autonomie nog bewaren?
En dan heb je het nog niet eens over de mogelijkheid nieuwe armen en andere ledematen aan te schaffen.
Dat heb je zelf onlangs uitgebreid besproken in een prachtig stukkie. Ik noem overigens wel de atleten met hun kunstbenen.
Onze bij NASA werkzame zwager legde ons uit dat leven op Mars mogelijk is. Nu de fabrikant ervan waarschuwt dat die repen plastic blijken te bevatten betwijfel ik dat.
Ik had er de nieuwsberichten bij nodig om te kunnen snappen wat je nou eigenlijk bedoelde, Criticali, maar toen vond ik je bijdrage ook meteen een heel sterke!