Open brief aan Mathilde Marie Christine Ghislaine gravin d’Udekem d’Acoz, koningin van België, hertogin van Brabant

Majesteit,

Tussen kerstmis en nieuwjaar verbleven wij korte tijd met onze zoon in een kinderziekenhuis. ‘Uw’ ziekenhuis beter, het ´Koningin Mathilde Moeder en Kind-centrum´ te Antwerpen, waaraan u zo genereus uw naam verleende. En bij die naamgeving bleef het niet. Toen wij er waren, zond u uw herauten uit, om de patiëntjes een kleine traktatie te offreren om de donkere dagen tussen kerst en nieuw wat op te vrolijken. Het betrof een tweetal chocoladefiguren van het illustere merk Leonidas; een sneeuwman en een – naar het zich laat aanzien – reebok, al kan het ook een rendier zijn. Geen goedkope brol dus, al moet mij van het hart –vergeeft u mij mijn vermetelheid, majesteit- dat onze kleine een stofwisselingsziekte heeft, en derhalve geen suiker mag hebben (een van de redenen dat wij in het ziekenhuis verbleven, maar ik wil u niet vermoeien met de kwaaltjes en aandoeningen van uw onderdanen).

Hadden wij uw boodschappers nog kunnen opvangen in het gangetje, dan was mijn kleine een teleurstelling bespaard gebleven. Maar aangezien wij aan zijn sponde waakten, zagen de dignitarissen kans om onaangekondigd binnen te dringen en met enig formeel vertoon kond te doen van uw gulle geste. Aangezien mijn gebroed al de gave des woords bezit, vroeg hij zelf aan uw vazallen –voor deze gelegenheid in jogging en op turnsloefen- of er suiker in de aangeboden lekkernij zat. Hierop luidde het antwoord bevestigend, en hij wierp een vragende blik op ons, zijn ouders. Wellicht in de hoop dat een cadeautje van de koningin der Belgen zelve, een uitzondering op zijn vrij strenge dieet vermocht.  Helaas is dat niet het geval, al kwam het presentje van de paus. Zelfs de Heilige Nicolaas brengt te onzent geen zoetigheden, dus wij moesten ook hier strikt optreden. Het kleinood werd dus niet aangenomen, en uwe majesteit zal het ons naar ik stellig hoop niet euvel duiden dat wij in dezen een strenge opvoeding voorstaan.

Uw paladijnen lieten het snoepgoed vervolgens ‘voor de ouders’ achter, ik hoop dat hiervan melding is gemaakt in de debriefing van deze operatie, zodat er nadien geen misverstanden ontstaan. Het stelde ons evenwel in de gelegenheid om –buiten het gezichtsveld van onze zoon- vast te stellen dat het chocola van goede kwaliteit betrof, uwe majesteit kan wat dat aangaat dus gerust zijn. Niettemin willen wij, heb erbarmen majesteit, een suggestie doen om een volgende keer teleurstellingen in de categorie ‘van het gezicht af te lezen’ tot een minimum te beperken of zelfs uit te sluiten.

Natuurlijk is het voor u, doorluchtige hoogheid, ondoenlijk om zich op de hoogte te stellen van het aantal lactose-intoleranten, metabolen, diabeten en wat dies meer zij. Ook is het niet aangewezen om het personeel van Hare Majesteits Ziekenhuis te belasten met vragen dienaangaande, als ze het antwoord in het kader van de privacy-wetgeving al mogen geven. Maar moest uwe majesteit nog eens een geschenkje overwegen, dan is een speelgoedfiguurtje (al dan niet van pluche) voor veel kinderen een even grote vreugde als een stuk chocola. Kinderen met een stofwisselingsaandoening mogen beide geschenken toch alleen maar vasthouden, en dan heeft pluche tenminste nog het voordeel dat het niet smelt. Voor de prijs hoeft u het niet te laten. De chocolaterie van Leonidas is ook niet goedkoop, en wellicht hebt u op uw jongstleden staatsbezoek aan China contacten opgedaan die voor een zacht prijsje een zeecontainer pluchen beestjes kunnen leveren.

Los van al deze bespiegelingen geef ik u nog een persoonlijke wens ter overweging mee. In de speelruimte van de afdeling (kamer B-120-a), stond een tafelvoetbalspel opgesteld. Deze ‘sjotterbak’, zoals uw Vlaamse onderdanen het speeltuig aanduiden, had zijn beste tijd gehad. Een van de middenvelders wiegde bijvoorbeeld slechts slap aan de stang en buitelde niet vrolijk met zijn collega’s mee. Voorts ontbrak van diverse stangen het handvat, zodat ik mijn zoon bijna ook nog een maagperforatie bezorgde. Het speelveld stond bovendien in een zodanig vreemde hoek dat ik het volledige spel moest optillen om de bal aan het rollen te krijgen, hetgeen er dan weer in resulteerde dat een poot onder het toestel uitviel. Mijn excuses voor het ruïneren van speelattributen die door hare majesteit ten algemene nutte beschikbaar zijn gesteld, u mag dat doorgeven aan de FOD-financiën om het te verrekenen in mijn Aangifte Personenbelasting over 2015.

Maar wellicht is het een idee om de speelkamer te fourneren met veilig, eigentijds en bovenal speelbaar speelgoed. Ik denk dat u hiermee de ouders en kinderen van de afdeling pediatrie een groot plezier zult doen. Een blijvend plezier dan nog, in vergelijking met de vergankelijke chocolade.

Met de meeste hoogachting, majesteit, verblijf ik, uw nederige onderdaan,

Hugo Luijten

PS: als uwe majesteit toch bezig is met het fourneren van speelkamers, dan meteen ook een model sjotterbak die mij laat winnen van mijn zoon van vijf-en-een-half. Bij Half Time stond het 7-2 voor hem, en als ik tijd gehad had om te recupereren was ik misschien nog langszij gekomen. Maar het zeepaardje waarop hij aanving te schommelen verloor een wiel en hij hervatte derhalve het voetbalspel met zulk een overgave dat ik het nakijken had.

Hugo Luijten
Werd geboren, vermoedelijk dan. Of gevonden, men is er mee bezig. Woont volgens aanwijzingen van zij die het kunnen weten in Antwerpen. Veel columns gaan dan ook over het leven in de Scheldestad. Veel ook niet trouwens. Sterker, de meeste columns kennen een ander onderwerp. De vergelijking Nederland-België bijvoorbeeld. Of de stand van zaken in de duistere kroegen die hij frequenteert. Of over zijn zoontje, waarover onlangs het boek 'Baby C' verscheen. Voorts zijn al zijn megalomane projecten te bewonderen op zijn website www.hugoluijten.be

7 Reacties

  1. Znerk, dat is geen leuke manier van feestdagen doorbrengen. Ook al zullen jullie alles ongetwijfeld onder controle hebben wil ik jullie hierbij toch sterkte en een Leonidasvrij 2016 toewensen.

    1. Die is al op, helaas. Nu ja, op. Ik heb nog getracht hem in een enveloppe te steken en naar je toe te sturen. Toen ik de postzegel erop wilde plakken, kleefde het vermaledijde ding niet. Toen beging ik de fout de postzegel met mijn vuisten te bewerken, met als enige resultaat dat de chocola verwerd tot een soort pasta. Die heb ik er dan maar uitgepeuterd en op mijn brood gesmeerd.

    1. Dank u, waarde Molovich! Sjotterbak is een prachtig woord, parel van de Vlaamse woordenlijst. Nu ik je toch euhm..spreek: laatst stuurde ik een mail, maar ontving geen reactie. Niets van mij gehad?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *