Fragmenten (5)

Mijn vrouw zit in een joggingsbroek en in mijn op een na favoriete trui op de bank. De haren nat, de laptop op haar schoot. Ze leeft nog en gaat de allerlaatste aflevering van Downton Abbey kijken. De verwachtingen zijn hooggespannen. Ikzelf ben in afwachting van een aflevering van Speeches waarin Salman Rushdie aan het woord zal komen. In de tussentijd bekijk ik op mijn telefoon wat het internet zoal te bieden heeft. Dat is weer eens veel te veel. Ik lees dat Kurt Vonnegut zijn dochter aanraadde om nooit een architect te worden, om Duits te leren, om de korte verhalen van Tsjechov te lezen en Youth van Joseph Conrad. Ik bedenk me dat ik nog nooit iets van Kurt Vonnegut heb gelezen. Er is ook zoveel geschreven door de eeuwen heen. En ik moet dat allemaal maar lezen. Als ze verdomme eens wisten hoe langzaam ik lees! En dat ik tegenwoordig na een bladzijde of tien zware ogen krijg, zodat mijn onderbewuste nog tijdens het lezen naar heel andere plekken afdwaalt en ik onmogelijk kan begrijpen wat er staat. Een tijdje had ik dat zelfs als ik mijn kinderen voorlas. Dan werd ik tijdens het voorlezen van Kikker is verliefd zo moe dat ik al lezend in een halfslaap belandde en wartaal ging uitslaan, met twee tongen sprak, zinnen verhaspelde en woorden samentrok tot woorden die niet bestonden, zodat mijn zoon en dochter er niks meer van begrepen. Pas als een van hen dat hardop zei, dan schrok ik weer wakker en kon ik weer lezen wat er stond. In een filmpje zegt Kurt Vonnegut dat je nooit over je eigen leven moet schrijven. Uiteindelijk zal je eigen leven er toch wel in doorsijpelen. Niets betekent iets, de schrijver doet alleen alsof dat wel zo is. In een ander filmpje zegt Ricky Gervais dat je juist wel uit je eigen leven moet putten. Bij beide filmpjes denk ik: ze hebben gelijk.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

12 Reacties

  1. Vonnegut is wel lachen! Ik was eerst bang dat het literair geneuzel zou zijn, maar die dude is echt grappig. Cat in the cradle is een aanrader, lekker dun en grote letters ook.

  2. Zoals Nurks geen Panzerfaust is, zo is Molovich geen schim meer van van de Max J. die hij ooit was. Komt duidelijk door het hem op deze site omringende niveau. Jammer hoor.

  3. Nog nooit Vonnegut gelezen? Dat kan echt niet, hoor. Probeer God bless you, Mr Rosewater eens. En daarna schrijf je er een stukje over. Bijvoorbeeld.

  4. Ps: OZ, kun je me misschien even een mailtje sturen? Dan heb ik je emailadres weer. Want wegens een nieuwe [oude] computer beschik ik daar nu niet over.

  5. Mijmeraar heeft wel een punt. Maar Molovich heeft alle recht om zijn aandacht te verleggen naar het kleinhuiselijke. Dat dat niet voor iedere lezer even boeiend is, is het probleem voor iedere lezer.

  6. Ik denk ook wel eens: ik was vroeger veel grappiger en scherper dan nu. Maar pas maar op, ik ben van plan het kleinhuiselijke flik op te blazen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *