Ik ben Wubbo Ocksels, hoofdstuk VIII: deel 2

“Kom binnen,” zei Space Commander Gert Vandervaert tegen Wubbo Ocksels, nadat hij hem was voorgegaan in de omkleedruimte naast het daadwerkelijke oefenzwembad.
Wubbo deed nieuwsgierig precies dat, en zag Space Commander Gert Vandervaert triomfantelijk wijzen naar iets wat, belicht door enkele spots, in het midden van de ruimte met meerdere kabels aan het plafond was gehangen.

Space Commander Gert Vandervaert zag Wubbo’s ogen groter worden van verbaasde verwondering, en knikte hem als antwoord glimlachend toe.
Wubbo had G-krachten, intellectuele uitdagingen, brandwonden en een door tandpasta uitgedroogde anus overwonnen om hier te kunnen staan.
“… Is dat een…”
Woorden schoten tekort. En hoe kun je vragen zonder te weten wat… Hoe moest hij beginnen te…
“Dat is een luier,” knikte Space Commander Gert Vandervaert weer. Hij had woorden zat.
“Hij komt tot je oksels. Want space, he. Daar kan je niet zomaar in je broek poepen.”
Wubbo’s mond zakte open.
“Al die deeltjes,” mompelde Space Commander Gert Vandervaert.

“… Broek poepen? Maar er is daar toch een toilet??”
“In space?” snoof Space Commander Gert Vandervaert spottend, “Nee Wubbo in space is geen toilet. Alleen het allesverzengdende niets van een vacuüm. En dan bedoel ik geen stofzuiger.”
Hij deed met zijn handen een explosie na.
“Flop.”
“Niet in spa… De ruimte,” zei Wubbo wat geirriteerd, “In de space shuttle!”
“Space shuttle?” vroeg Space Commander Gert Vandervaert verbaasd.
“DE SPACE SHUTTLE! DAAR IS TOCH EEN TOILET!!”
“Oh een spacetoilet,” zei Space Commander Gert Vandervaert bedenkelijk. Wubbo knarste met zijn tanden. Godverdomme als dit wéér zo’n ontgroeningsgeintje was…
“Zo eentje die zuigt,” ging Space Commander Gert Vandervaert verder, met zijn handen een gebaar makend van slijm wat uit de neus van een reus werd getrokken.
“JA!” riep Wubbo.

“Dat is een illusie,” melde Space Commander Gert Vandervaert terloops, weglopend van Wubbo om de luier naar beneden te halen.
Voor Wubbo was het gesprek in mindere mate afgerond.
“Illusie?? Waar heb je het over?!”
“Over een illusie,” zuchtte Space Commander Gert Vandervaert, “NASA deed alsof ze zo’n ding had uitgevonden. Wie wil er anders nog astronaut worden? Maandenlang in space hangen zonder een toilet? Hoe krijg je de beste en stoerste straaljagerpiloten ter wereld een astronautenopleiding in gelokt? Niet door ze gelijk te hijsen in een luier die tot hun oksels gaat. Dus had NASA dat toilet verzonnen. Met die zuigfunctie uitdenken hadden we de grootste lol, kan ik je zeggen. En weet je wat daarentegen niet verzonnen is?”

Wubbo was te verbouwereerd om te reageren.
“Buzz Aldrin heeft op de maan gepoept,” fluisterde Space Commander Gert Vandervaert op samenzweerderige toon. Hij knikte veelbetekenend.
“Ze hadden een reserve helm. Neil Armstrong heeft dat ding met duct tape vastgezet rond Aldrin’s nek, zuurstoftank onder één arm en bij wijze van spreken een krantje en een rol toiletpapier onder de ander. Hij kwam vijf minuten later terug, lichaam onder de bloeduitstortingen, want ja, geen atmosfeer he. Ijskoud ook. Hij schijnt het begraven te hebben onder wat maanzand. Niemand weet waar. Daarom wordt hij ook zo boos wanneer mensen zeggen dat de maanlanding nep is. Dat zeg je niet tegen iemand die onder zulke gevaarlijke omtandigheden gepoept heeft, en zo’n geheim bij zich moet houden.”
Jep. Wubbo knikte. Hij was nog steeds te verbouwereerd ook maar iets te zeggen.
“Reken maar,” zei Space Commander Gert Vandervaert, Wubbo op zijn schouder kloppend.

“Nu, trek het ruimtepak aan. Het wordt tijd voor onze eerste simulatie.”
Space Commander Gert Vandervaert richtte zich tot de intercom: “Scenario Space calamiteit 3 laden, alstublieft. Dankuwel. Sanks yous.”

Wauw! Onthulling na onthulling! Lees maar snel verder over dat astronautenleven de volgende keer dat we weer verder gaan! SNEL!

3 Reacties

Laat een antwoord achter aan Max Molovich Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *