Fijne feesten!

Nederlanders en Belgen kunnen ‘m allebei goed raken, al heb ik de indruk dat Nederlanders wat uitbundiger zijn. Bomans zei het wat dat aangaat treffend: ‘..het zich onbekommerd vertonen in bretels en overhemd’. Been there, done that.

Beide landen hebben hun eigen usual suspects. Nederlanders zetten het op een zuipen met Koningsdag of Carnaval, zij het wellicht een beetje geregionaliseerd. In België is het Grote Drinken een minder collectieve aangelegenheid. Zoals alles in Belgenland, zijn zelfs de braspartijen versnipperd. Gentse Feesten, Aalst Carnaval, of het fijnmazig web aan wielerkoersen. De logo’s van Jupiler en Stella zijn nooit ver weg, maar ze pakken -of plakken- het verspreid aan.

De tijd van het jaar dat er er in België echter collectief ‘een goei lap op gegeven wordt’, wekt bij menig Hollander verwondering op: dat is rond Kerstmis.

Een Nederlander wenst vriend en vijand enigszins stichtelijk een gelukkig of zelfs zalig kerstmis. Alleen vrijdenkers bakenen het af tot een ‘gelukkig nieuwjaar’, in een moedige poging om bigotterie uit te bannen. Voor de rest is het een familiale gebeurtenis waar de fles zeker ruimhartig rondgaat, maar bij vrijwel niemand vat de gedachte post om kogellam in bed te vallen.

In België ligt dat anders. Hier houdt men de intensiefste alcoholcontroles in een sperperiode die meteen na sinterklaas begint, en pas stopt als halverwege februari de laatste nieuwjaarsreceptie in een enorm drankgelag geëindigd is. De politie krijgt heuse targets, en staan zelfs aan ziekenhuizen te controleren. Als ze de doelstellingen niet halen, blazen de flikken uit arren moede zelf maar in het apparaat, want controleren zullen ze. Dat er niemand aan te houden viel, wil er bij menig commissariaat eenvoudigweg niet in. ‘Eindejaar, België is zat, petrol, pottendarm toe’, zo simpel is het.

‘Kerstdrink’ is dan ook een berucht begrip. Moeder de vrouw wacht beter niet met het eten en de dag erna vrijaf nemen is een absolute aanrader. Alle maatschappelijke geledingen organiseren én een kerstdrink én een nieuwjaarsreceptie. Bedrijven, instellingen, maar ook de fanfare en de voetbalclub. Daarom is de periode ook zo lang, niemand kan en wil wegblijven en iedereen vindt dat begrijpelijk. Dus wordt de agenda opgerekt, om alleman een greep in de vleespotten te gunnen.

Want er wordt uitgepakt namelijk. Voor een beetje kerstdrink laat men een traiteur aanrukken, huisvlijt is voor sukkelaars. Zelfgebakken wafelen en een bak pinten kunnen nog nét voor een school of zo, maar de zuinige sherry op een Nederlandse nieuwjaarsborrel is de Belg wezensvreemd.

‘Fijne Feesten’ fonkelt het boven de weg in mijn straat. De Duitsers zeggen dat ook, ‘frohes Fest’. Maar daar heeft het toch nog iets gebenedijds, in een geur van dennennaalden en volkszang.

Als een Belg je ‘Fijne Feesten’ wenst, dan twinkelen de ogen van de voorpret. In die twee woorden ligt een wereld besloten van kreeft, dure whiskey, uitgelezen wijnen, mooie speciaalbieren en vooral heel veel van alles. Belgische kennissen van mij zijn doodbrave mensen, de matigheid zelve. Alleen zaterdags een pintje, ’s avonds geen koffie en op tijd naar bed. ‘Kom vader, het is al bij tienen’, dat werk. Maar verleden jaar slaagden ze er rond kerst toch in zich een indigestie te vreten. Kijkt verder niemand van op, de apothekers verdienen fortuinen aan Rennies.

Ik wens jullie dus fijne feesten. Hier bij mij zit dat wel goed.

Hugo Luijten
Werd geboren, vermoedelijk dan. Of gevonden, men is er mee bezig. Woont volgens aanwijzingen van zij die het kunnen weten in Antwerpen. Veel columns gaan dan ook over het leven in de Scheldestad. Veel ook niet trouwens. Sterker, de meeste columns kennen een ander onderwerp. De vergelijking Nederland-België bijvoorbeeld. Of de stand van zaken in de duistere kroegen die hij frequenteert. Of over zijn zoontje, waarover onlangs het boek 'Baby C' verscheen. Voorts zijn al zijn megalomane projecten te bewonderen op zijn website www.hugoluijten.be

4 Reacties

  1. Merci RigoReus, dat vind ik nu eens een mooie titel. Om het enthousiasme toch enigszins te temperen: ik ben ooit in NL geboren, heb er nog veel familie en heb er zelfs lange tijd gewerkt. Ik ken beide landen dus van haver tot gort. Voel me dan ook oprecht meer Europeaan dan ingezetene van welk land dan ook. Dat is een goed vertrekpunt voor antropologische beschouwingen.
    Fijne feesten!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *