Van alle reacties op het stuk ‘Sorry, moeders die ons voorgingen’ van Barbara van Erp en Femke Sterken, was er eentje die mijn goedkeuring kon verdragen. Daarin werd gesteld dat klagen over de moederschap sinds de jaren dinges wordt beleden maar dat kinderlozen die informatie telkens overslaan wegens niet boeien. De wanhoopskreet van BvE en FS wordt dus, wederom, enkel gelezen door… jawel, moeders. Daar zit wat in. Voor de rest: de voorspelbaarheid doet mij rennen naar de natte cel om mijn hoofd in de emaillen pot te stoppen.
We kennen immers allemaal wel de spreekwoordelijke oma’s uit het jaar 400 v.Chr. die het pas zwaar hadden met hun 25 krijsende groeisels.
Toen ik (inmiddels al 27 jaar voltijds werkende, tegen-heug-en-meug- en nog-volop-in-de-middelbare-schoolhelmoeder), er middenin zat, het me finaal opbrak en ik er eens online iets over door liet schemeren, werd ik op de bekende wijze genadeloos teruggefloten door een medeblogster. Zij bracht maar liefst 6 blakende worpen fluitend naar volwassenheid. Hoe haalde ik het in mijn heufd om te klagen, met mijn schamele 3 exemplaren? Ik was toen nog niet immuun voor reactanten en liet me braaf de mond snoeren. Achteraf misschien beter zo.
Dus pet af voor Barbara van Erp en Femke Sterken! Het vergt moed om je publiekelijk als slechte moeder te afficheren.
Tja, als bewust kinderloze boeit me dit dus voor geen meter…
U is de betekenis van ‘meter’ bekend…. moeder….. hoe toevallig.
Ik ben overtuigd dat de normale moeders van nu zo overdreven goed proberen te zijn dat het slecht is voor de kinderen, en dat de slechte moeders de normale moeders zijn en dus eigenlijk de goede moeders, met uitzondering van de echte aso’s want dat is natuurlijk dan ook weer niet goed.
Ik heb overigens een vriendin die fluitend drie kinderen opvoed, een bijna fulltime baan heeft, piano les neemt en onlangs nog een volkstuintje heeft genomen. Maar ja, die is geloof ik anders dan anderen.
Die vriendin is natuurlijk single. Misschien is dat ook wel makkelijker.
Is uw vriendin nu fluitiste en pianiste tegelijk?
Dat is iets dat ik antwoord aan alleenstaande moeders. Zij beseffen vaak niet dat de vrijheid die ze genieten in de opvoeding van hun kinderen een zegen is. NB: ik heb allebei meegemaakt.
Dat moeders consequent de lat te hoog leggen heb ik met eigen ogen gezien. Het is niet bij te benen!