“In mijn hele lange carrière als politicus en actievoerdster zijn er weinig bewegingen geweest die ik zo interessant vind als datgene wat zich afspeelt in de wereld van de bloggers.
Ik denk dat er de laatste 50 jaar van mijn bestaan nooit zoiets revolutionairs heeft plaatsgevonden als dit. Ik vind het topdemocratisch. Ik kan eigenlijk niets bedenken […] wat zo fundamenteel toegankelijk is voor iedereen die een andere mening heeft om mee te delen. Niets dat het politieke, het maatschappelijke en het individuele met elkaar verbindt. Ik vind het echt ongelooflijk. Jullie vinden het gewoon, want jullie doen het, maar ik vind het ongelooflijk. Het is ook grenzeloos.”
“Jullie zijn klokkenluiders. In een land als de onze is het vrij gevaarloos, maar je hoeft maar even in andere landen te kijken wat daar gebeurt… Ik heb zelf actie gevoerd via Amnesty International voor datgene wat jullie collega’s in Saudi Arabië ondervindt, een land waar onze koning en onze koningin gewoon naar toe gaan als de machthebber daar overlijdt. Daar zit dus iemand in de gevangenis, en krijgt stokslagen, en moet een gigantische boete betalen, zoveel dat hij het niet zal halen, tot het einde van zijn bestaan. Dat zijn de mensen die het klokkenluiderschap tot in hun vezels in de dood verkopen.
Wij leven nog steeds en hopelijk voorgoed in een situatie waar bloggers doen wat ze moeten doen, ons alarmeren als het nodig is, ons amuseren wanneer ze daar behoefte en tijd voor vinden. Ik vind het een ongelooflijk belangrijke, lieve, enerverende en spannende situatie. En ik vind jullie, met z’n allen, belangrijker dan de formele journalisten, die we gelukkig ook […] . Ik feliciteer jullie met die positie. Hou het vol want het is een van de leukste, belangrijkste, onmisbaarste functies die je in de samenleving van vandaag kunt vervullen.
En ik wens nu alvast de Blogger des Vaderlands, wie het ook moge worden, enorm veel succes met die positie, en jullie een fantastische avond en hiermee is het bal geopend.”
Risicoloos in dit land! En die tien stokslagen voor de blogger des vaderlands dan?
U weet niet half hoe gemakkelijk de heer Taart en ikzelf ons daarvan hebben afgemaakt, Kipp. U zou zich hebben doodgeschaamd. De tien stokslagen werden in onze klamme handjes gereduceerd tot drie laffe aaitjes over de bibs van de kersverse BdV, gevolgd door een ridderslag op diens tengere schouders. De teleurstelling in de zaal sloeg nog bijna om in volkswoede, maar toen was er muziek en kwam alles redelijk goed.
Dat blijf ik het mooiste vinden aan u: die kille eerlijkheid, die totale zenheid met de menselijke aard. Ik had dolgraag willen zeggen “Nou ik had de bloederige lappen vlees van zijn rug geslagen terwijl de blogger des vaderlands gilde om een snelle dood terwijl ik zat te gieren van plezier” maar nee, eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik em waarschijnlijk ook giechelend had gezwaffeld met die stok, bij elke slappe veeg verlegen “sorry hoor” mompelend.
Molovich blijft een Mensch.