The Devil Gets a Haircut

Plop! Een verlaten straat in Pyongyang springt in beeld, een beeld wat zich langzaam naar voren beweegt, langs verlaten huizen, dwarrelende reeds lang dode blaadjes en het zo af en toe baldadig weggeworpen gebruikte treinkaartje.

In de verte begint iets scherp te stellen, en net op het punt dat- plop! Verspringt het beeld naar een close up van het vage verklaard: een ronddraaiende zuil met zuurstokmotief. Lange tijd niet geolied, draait het half piepend, en half stokkend om krakend te hangen, en dan piepend weer verder te gaan. Half.

Met de echo van een *Dingeling* verspringt het beeld nu naar binnen, waar we Wok Dae Kwok achter het raam zien staan. Starend langs de geschilderde letters: “kowK eaD koW – reppaK -“, naar de lege straat.
Hij trilt een beetje, door dezelfde spanning in zijn spieren die ook zijn handen tot vuisten hebben verkrampt. Wok, die het wachten niet meer aan kan, probeert afleiding te zoeken door van het raam weg te kijken. Naar de muur, een patroon van spullen volgend. Van de stoel naar de spiegel naar de haardroger naar het staatsieportret van Kim Jong-Un.
Onmiddellijk slaat Wok zijn ogen neer, en begint hij harder te trillen. Hij was in elk geval gewaarschuwd.

Een week van te voren was een hoge functionaris van de regering naar hem toegekomen, die hem had toegeschreeuwd dat de Grote Leider zijn kapperszaak had uitgekozen om geknipt te worden. Wok had gereageerd door manisch te huilen en zijn kleren te verscheuren. Uit dank, zoals het protocol (en, gelukkig qua overtuigingskracht, ook zijn doodsangst) dicteerde. De functionaris had nooit uitgelegd waarom precies zijn zaak, waarom nu. Had Kim Jong-Un zijn vorige kapper vermoord?
Twee van zijn eigen vrienden waren een paar jaar geleden geëxecuteerd omdat ze met een telefoon hadden gebeld. Wie weet wat een kapper allemaal niet kan doen om geëxecuteerd te worden. Wok kon zich tragisch veel voorstellen.

Hij begon weer te trillen. Een uur geleden was het leger gekomen, die schreeuwend een razzia was begonnen en elke bewoner uit de straat had afgevoerd met trucks. Ter voorbereiding van het bezoek. Misschien zouden ze niet gelijk doorgevoerd worden naar concentratiekampen. Dat hing van Kim Jong-Un zijn bui af. En die bui… Wok slikte.

Het gebrom van een militaire colonne werd hoorbaar. Zo te horen minstens een paar pantservoertuigen. Wok deed een paar stappen naar achteren. Rennende laarzen stampten op de weg, het gebrom van de tanks werd dreunend gebrul, begeleid door piepen en het knersende vermalen van het asfalt door de metalen rupsbanden. Een officier riep bevelen, soldaten positioneerden zich op verschillende tactische posities op de straat, en een contingent klakte bijna gelijktijdig met de hiel voor Wok Dae Kwok’s kapperzaak. Silte. Enkele rustige voetstappen, steeds dichterbijder komend.

*Dingelingeling*! deed de deur. Een generaal kwam binnen, de zaak scannend. Achter hem… De Grote Leider. Kim Jong-Un. Emotieloos om zich heen kijkend. Wok wilde net al stoppen met staren, toen de generaal vlak voor hem in de houding sprong. Wok reageerde met een sprong van zichzelf.
Hij werd een verzegelde envelop gepresenteerd. Toen Wok het aarzelend aannam salueerde de generaal hevig, om daarna tegen een muur verder in de houding te gaan staan. Kim Jong-Un was al gaan zitten, in een kappersstoel, halve cirkels aan het draaiend, zich afzettend met de punten van zijn schoenen.

Wok keek naar de envelop. Een luxe envelop, en zo te zien was het verzegeld met de ring aan Kim Jong-Un’s vinger. Mocht hij dat wel openmaken? Hij keek hulpeloos naar de generaal, maar die staarde dwars door vijf huizenblokken heen. Kim Jong Un zelf negeerde hem ook- niet dat Wok Dae Kwok het lef zou hebben hem aan te spreken.

Hij besloot er van uit te gaan dat de envelop voor hem bestemd was, en dat hij hem dus diende open te maken. Hij pulkte aan het zegel, en opende voorzichtig de envelop. Erin graaiend vond hij een verfomfaaid stuk papier. Het bleek nog een envelop te zijn. Een gebruikte, uit het vuilnis gehaalde envelop. Met op de achterkant iets gekrabbeld. Wok Dae Kwok voelde zich alsof gemene handen zijn brein samenknepen, het bloed met een kletterende plats in zijn maag laten pletsend.

Toen hij in het leger zat kreeg een officier die beter zijn best had kunnen doen wel eens een kadootje: een mooi versierde doos, met daarin een oorkonde, een revolver en één kogel. Dit voelde als zo’n kadootje.
Maar waarom zo? Wat betekende dit? Had het militaire commando deze envelop samengesteld? Hoopten ze dat bij het zien hiervan Wok Dae Kwok gek zou worden, uit wanhoop Kim Jong-Un de keel zou doorsnijden met één van zijn scharen of scheermessen? Is dit verraad? Un coup de la coupe?

Hij keek steels over de envelop naar de generaal. Geen reactie, geen signaal, geen afwachtende nervositeit bij het zien dat Wok het plan heus wel doorhad. Wat moest hij hiermee? Hij bestudeerde het zegel nog genauwzetter. Keek voorzichtig van een afstandje naar Kim Jong-Un’s zegelring. Misschien kwam het wel echt van hemzelf. Zou het een grap zijn, misschien? Of een test. Misschien zocht Kim Jong-Un een kapper die hij kon vertrouwen. Die kritisch durfde te zijn. Iemand die deze schets zou durven terug geven met de vraag “Pardon meneer maar wat bedoelt u precies hier mee.”

Aan de andere kant, misschien was dat juist de test. Misschien zocht Kim Jong-Un wel een kapper die initiatief durfde te nemen. Maar elke logische actie die Wok wist te bedenken stond haaks op deze schets. Hij keek er nogmaals naar.

devil envelop

Moest dat zijn kapsel zijn, of had hij het uitgekrast? En wat waren die rondjes rond zijn ogen? Een bril? Maar die streepjes eronder… Waren dat misschien zijn ogen? Waren die rondjes om zijn wenkbrauwen getekend, misschien? Maar wat wilde hij dan? Rondjes om zijn wenkbrauwen laten knippen, of wilde hij er gewoon de aandacht op vestigen, om aan te geven wat hij ermee wilde laten doen? EN WAAROM HINGEN DIE OREN ZO LAAG?

Wok Dae Kwok had zoveel vragen. En hij wist geen enkele van die vragen zo te formuleren zonder te insinueren dat Kim Jong-Un achterlijk was. Het was gewoon zijn plaats te vertrouwen op de beslissingen van de Grote Leider. De hoop zakte bijna net zo snel als zijn mondhoeken. Maar welke beslissing? Wat bedoelde de Grote Leider?
Een moordzuchtige dictator een knipbeurt geven is één ding, maar dit ene tekeningetje stond op het punt Wok zijn complete zenuwstelsel te verwoesten. Hoe kon Kim Jong-Un willen wat die tekening leek uit te beelden? Wat wil die man nou echt??

Nou stond Wok Dae Kwok niet bekend als held. Maar 48 jaar leven in Noord Korea en geconfronteerd worden met de daarbij horende levensgevaarlijke wispelturigheid van het gezag geeft iedereen een bepaalde scherpte, een eliminatie van inactie. Versteend staan en niets doen was hier geen optie: vragen, of gewoon doen, wel.
Hij besloot te vragen.
“P…” ardon wilde hij beginnen te vragen, maar werd afgekapt door een kuchende generaal. Wok keek hem aan, maar hij staarde nog steeds door alle muren heen.
“M…” wilde Wok opnieuw proberen, maar werd weer onderbroken door een bruuske kuch. Dit keer werd hij streng aangekeken door de Generaal. Vragen was dus ook geen optie.

Hij keerde zich naar Kim Jong-Un, die op een bijna magische wijze zelf het kappersschort had omgekregen, waardoor zijn hoofd leek te prijken op een zwarte circustent, nog altijd draaiend in halve rondjes door de licht tappende punten van schoenen eronder. Wok keek naar zijn linkerhand, waarin de schets hing. Hij dacht aan zijn kinderen. De jongste was 16. Niet al te dom. Ze zouden goed terecht komen. En ze waren goed opgevoed, hielden van hun ouders. Zijn vrouw zou goed verzorgd worden. Zo goed als het kan.

Wok Dae Kwok sloot zijn ogen, haalde diep adem en liet langzaam de teug zijn longen verlaten. Met slechts 28 officieel toegestane kapsels was hij bijna militair gedrild in knippen wat geknipt moest worden. Dit kapsel- deze schets- was een bevel van hogerhand. Nu moest hij met eigen tactisch inzicht het bevel vertalen naar de werkelijkheid op het slagveld. Sterven is een onderdeel van de realiteit. Maar als hij zijn best zou doen… Dan zou er toch een kans moeten zijn?

Zal die kans er ook daadwerkelijk echt zijn of is het allemaal schijn?? Lees het allemaal snel de volgende keer als deze knipbeurt tot een dramatisch einde komt (onder voorbehoud dat Nurks niet gehacked gaat worden door Noord Koreaanse terroristen die alle gereserveerde gedichten van Rene van Densen gratis op een torrentsite gaan gooien ofzo. Sorry alvast – Kippfest)
Vriendelijke groetjes EN TOT DE VOLGENDE SPANNENDE KEER!

4 Reacties

  1. Oh nee Nurks is nu ak gehacked!!! Alle comments staan scheef! Oh Kim Jong Un heb genade :-((((( HET IS MOLOVICH ZIJN SCHULD!!! HE KEPT PUSHING IT!!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *