Paardenbijter

Of wat te denken van de Plasrombout?

Ik weet het, sommige mensen hebben bizarre hobbies. En bij bizarre hobbies hoort een jargon dat niet-begeestigden buitenhoudt. Paardenbijters, Lantaarntjes. Enig idee wat het zijn?

Slakjes, daar kan ik wel wat mee. In Nederland komt een klein kapslakje voor, bruin laag mislukt gevalletje smurfenhoed. Leeft op stenen en planten in rivieren, beken en stromende slootjes. De soort heeft maar liefst twee Nederlandse namen. De (al dan niet Ronde) Beekmuts en de Frygische Muts. Bij een Frygische Beekmuts denk ik overigens aan iets ander dan een traag klein niksig bruin slakje. In de categorie zeenaaktslakken heb je ook nog een hele trits Knotsslakken. Dit alles voor de wetenschap.

Sommige namen geven de werkelijkheid heel prozaisch neer. Ik heb ooit namen gehoord van twee soorten die als ik het goed heb Hongerlijertje en Teringlijertje werden genoemd. Ik kan de soortjes niet meer vinden, misschien zijn ze hun naam inmiddels kwijt. Het zijn Spookkreeftjes met anorexia, je krijgt echt medelijden met ze, zelfs al heb je niets met garnalen. Google maar eens op Spookkreeftjes en verbaas je over je aandoenlijk gevoel voor een geleedpotige Niks.

Echte taxonomen, die met heeeeeele lange baarden (ik vermoed dat zelfs vrouwelijke taxonomen heimelijk baarden dragen), die doen niet aan Nederlandse namen. Dat is te verwarrend. Neen, Latijn, misschien zelfs Oud-Grieks. Ook daar kom je weer briljanties tegen. Een tweekleppige uit de Rode Zee uit het geslacht Abra (de tere dunschalen). Was er een grapjas die een soort beschreef als Abra cadabra. Helaas bleek de soort al beschreven en is de briljante nieuwe naam volgens de strenge wetten der taxonomie in de eeuwige onbruikbaarheid verdrukt. Abra cadabra.

Whats in a name? Libellen overigens, had je niet gedacht he?

4 Reacties

  1. Als hier een “Vind ik leuk” knop was geweest, had ik er op gedrukt. En als reactie dan het emoticon van een omhoogstaande duim gegeven.

  2. Dank!

    Een van de drie redenen die Nurks voor mij zo bijzonder maakt is dat als ik een heel mooi diepzinnig, mooi geschreven en humorrijk stuk heb gelezen (reden twee) ik de neiging heb te grijpen naar de like knop die er niet is. Hierdoor sta ik elke keer weer extra lang stil bij hoe mooi een stuk echt is, een extramooigenietmomentje. Geen knop ajb!

    (De prachtige overwegingen/ gesprekken die vaak volgen vormen de derde reden, al mis ik schaap de laatste tijd wel een beetje)

Laat een antwoord achter aan Kippfest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *