Policor vs islamofoben

Policor-mensen handelen vanuit een superioriteitsgevoel: mij kan niets overkomen, mijn positie is zo sterk, mijn systeem is zo sterk, mijn democratie is zo sterk.

Islamofoben daarentegen, handelen vanuit een minderwaardigheidsgevoel: ik zie dat het fout gaat, er gebeuren dingen die mijn vrijheid/veiligheid bedreigen, ik ben bang dat mijn systeem het niet haalt. Ik bijt van mij af.

Ik vraag mij af wat het beste is om als land te doen. Ook al begrijp ik dat je je zorgen maakt, ook al zie ik dat er foute dingen gebeuren (met name op het emancipatiefront) neig ik naar het eerste.

Daarbij zouden wij ook terroristische daden moeten negeren. Mediastilte, enkel een paar regeltjes op pag.3. Geen aandacht aan geven. “We zijn sterk, onze democratie is sterk, jullie doen maar.”

Want laten wel wezen: wát kan er echt gebeuren? Ze kunnen vreselijke dingen uithalen, maar een heel Westers land overnemen? De vrijheden en democratie die we hier hebben omverwerpen? Dat gebeurt toch nooit?

Hun tactiek is verwarring en angst zaaien om een burgeroorlog te ontketenen.

Het zijn terroristische aanslagen maar geen terreur. Terreur is als je regering zijn eigen bevolking stelselmatig onderdrukt en zijn eigen subversieve elementen vermoordt. Hier is geen sprake van. Wij zijn sterker. Wij moeten sterk blijven. En sterk overkomen.

Geen BRAND! roepen. Het land staat niet in brand. Het zijn fikkies. Die blust de brandweer dan en over tot de orde van de dag. Over 100 jaar staan we er nog. Met onze gebrekkige democratie en al.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

8 Reacties

  1. Mooi verwoord.
    Vooral de paragraaf over negeren en media stilte lijken me juist.
    In het verleden werd dit ook al eens geopperd, echter de media reageerden vooral met de stelling dat het hun vak was om gebeurtenissen te melden en dat iedereen het “recht”had om te weten wat er in de wereld (veraf of dichtbij) gebeurd.
    Helaas gaat men eraan voorbij dat hiermee ook anderen op een idee worden gebracht of juist gesterkt in hun voornemen.
    Getuige de (vliegtuig)kapingen in de 70-er jaren, terreur aanslagen van de afgelopen jaren en niet te vergeten de “familie drama’s”waar er na een melding vaak nog meer volgen

      1. Uiteraard gelijk.
        In de context van mijn eerdere reactie:
        Ik hoop dat de vele aandacht voor mijn schrijffouten niet zullen leiden tot andere schrijffouten in deze bewogen wereld.
        Wellicht is cartoons maken toch beter.

  2. De media moeten krantjes verkopen. Of traffic genereren. Of kijkcijfers halen. En mensen smullen er nu eenmaal van. Ik ook, om maar iemand te noemen. Ik bedoel, als er iets ergs gebeurt, dan wil ik geschokt zijn. En dat moet gevoed worden.

    1. Dat begrijp ik, het systeem is me duidelijk.
      Wanneer zich een ernstig feit voordoet, is het niet meer dan logisch (en te verwachten) dat daar melding van wordt gemaakt.
      Ik sluit me echter aan bij Mw. Oud Zeikwijf om deze meldingen te doen in minimalistische vorm.
      Wanneer echter aanslagen zoals laatst in Parijs of zeer emotionele familie drama’s (het woord al) door z.g. experts in Hart van NL en RTL boulevard worden besproken tussen het huwelijk van Patty en de begrafenis van Bauer Sr. in vind ik minder gepast.
      Ook de vele zich serieus nemende nieuwsprogramma’s houden niet op met hun vele experts en aanverwante inzichten.
      Allen zich niet realiserend (dat hoop ik dan maar) dat ze een reclame spot voeren voor herhaling

  3. Als het om de dwaasheid van (burger)oorlogen gaat dan zouden veel regeringsleiders eigenlijk het schilderij van Pieter Bruegel de Oude (1530 – 1569) moeten bekijken, genaamd ‘Dulle Griet’. Op dit schilderij wordt Dulle Griet, een oorlogszuchtig manwijf, voorgesteld als het symbool van oorlog, dood en ellende die in de hel de hoofdzondes van de mens waar vrouwen, duiveltjes en koppeltjes met elkaar knokken.
    De Zeven Hoofdzonden worden weer op de tekening van Ira uitgebeeld waarbij Dulle Griet ook op de voorgrond treed. En zo worden de hoofdzonden ongeveer afgebeeld:

    Ira (Gramschap): De gelijkenis tussen Dulle Griet en de allegorische figuur Ira, de klok in de boom, het scheeps- en oorlogstuig, de stormhelm, de grote ketel, de schuit met daarin een sfeer.

    Avaritia (Hebzucht): Het hoofddeksel van de Hel lijkt op de trompetvormige kooi met sierlijk gebogen tak, daarnaast ook de pad en het geld dat naar beneden valt.

    Desidia (Luiheid): De reus die met stokken wordt aangepord om zich te ontlasten (de uitbeelding van schuttingstaal “He is too lazy to shit”) lijkt goed op de zittende reus achter Dulle Griet die zichzelf ontlast door het geld uit zijn achterste te scheppen.

    Superbia (Hoogmoed): Er is een zekere gelijkenis tussen het hellegebroed dat kruipt uit een ei met pootjes en het ei waarin een aantal vogeltjes piepen.

    Gula (Gulzigheid): De Hel bij Dulle Griet lijkt goed op de molen op de achtergrond van Gula. Beide hebben een grote opengesperde mond die gevuld wordt, een goed oog en een oog dat vervangen werd door een rond glasraam. Op de achtergrond staat een grote bierkan, terwijl bierkannen ook duidelijk in beeld komen op Gula.

    Invidia (Afgunst): Op beide worden gebouwen bestormd met ladders en vallen monstertjes aan met kruisbogen. Typisch voor afgunst is namelijk dat men het bezit van een ander wil vernielen.

    Luxuria (Lust): Het mond-anusmannetje, het duiveltje dat met opengesperde beentjes zijn achterwerk toont, het vrijende koppel in de glazen sfeer en het minnende paartje ongeveer in het midden komen op beide werken voor.

    In stripalbums van Willy Vandersteen zoals Suske & Wiske en De Geuzen werd Dulle Griet oftewel zodanig op de mensheid losgelaten dat ze niet in staat leek om daar oorlogen te ontketenen of zelfs voorkwam in filosofische dromen waarbij ze uit een reusachtig ei kroop, in een vliegende kar door de lucht vloog en de zeven hoofdzonden meer leken op een soort menselijke raven in mantels of doodshoofden.
    Hoewel ik het schilderij zelf nooit heb gezien vraag ik me af of de webmaster de filosofie achter Dulle Griet kent ofschoon er vroeger heel wat manvrouwen leefden die in tijde van oorlog niettemin ook hun mannetje of vrouwtje wel stonden!

Laat een antwoord achter aan toffetopper Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *