Non, vous n’êtes pas Charlie, mais alors, PAS DU TOUT. Geen enkel volk is minder Charlie dan jullie Nederlanders.
Toen Theo van Gogh werd vermoord was er niemand te vinden die geen ‘maar’ achter zijn steunbetuiging plakte. “Ja het is verschrikkelijk dat hij vermoord is, MAAR hij heeft het over zich afgeroepen”, “Ik vind het erg dat hij dood is, MAAR hij ging wel ver”, “Die gast had hem niet moeten doodschieten, MAAR Theo hield ervan om te provoceren.”
Elke ‘maar’ sneed door mijn ziel. Elke ‘maar’ beet een stuk jeugdige onbevangenheid die ik toen nog had af. Elke ‘maar’ deed me beseffen: ik ben in het verkeerde land komen wonen en nu is het 20 jaar te laat.
Ik ben Française. Opgegroeid in die heerlijke cultuur van polemiek en satire, puber geworden met Charlie Hebdo c.s.. Er waren nog meer cartoonisten, andere groepen en onafhankelijken, die ook alles en iedereen op de hak namen, zoals Reizer en tal van anderen van wie de naam mij nu ontschiet. Van hen leerde ik, zo klein als ik was, kritisch naar de machthebbers te kijken, wie ze ook waren, naar religies en alles wat eigenlijk ontzettend raar is maar waar veel mensen niet bij stilstaan, en dáár de spot mee drijven. Ik wist niet beter dat dat moest, dat anders de verkeerde krachten macht zouden krijgen. Ik wist niet beter dan dat je waakzaam moest blijven voor dingen die in ons leven slopen en gevaarlijk konden worden. Ik wist niet beter dat de beste manier om dat te voorkomen was om daar keiharde grappen over te maken. Ik had zo vaak cartoons gelezen die mij de ogen openden. Onze hele maatschappij was doordrenkt van die satirische, scherp humoristische toon. Hun boekjes waren overal te koop, voor een prikkie, in de supermarkt, de tankstations, overal. Heel anders dan hier waar boekjes met cartoons enkel bij de elitaire Lambiek te koop waren. Dit is mijn achtergrond.
En toen kwam ik naar Nederland en bleef ik hangen. Ik was geland in de kring van de voormalige Provo’s, Insektensekters en Kabouters. Ik ging ervan uit dat hun manier van denken kón in Nederland. Ik dacht haast dat ZIJ Nederland wáren.
Oh boy hoe vielen mij de schellen van de ogen. Toen internet kwam in de jaren ’90 ontdekte ik de Nederlandse massa. Ik leerde al gauw dat jullie grootste ideologie die van ‘don’t disturb the peace’ was. Iedereen die maar een beetje schreeuwde werd de mond gesnoerd. De goegemeente ruled. Onintelligente mensen maakten de dienst uit. Als ze maar saai genoeg waren, want hé, het moest wel rustig blijven.
Met de moord op Theo (die ik van dichtbij meemaakte) en de ontluisterende reacties daarop sloeg een deur voorgoed dicht. Je mocht het Koningshuis belachelijk maken, ja, dat mocht, je mocht de katholieken, de protestanten, en vooral de vrouwen (de domme blondjes) en de Belgen kapot ridiculiseren. Maar de Islam? Daar diende je van af te blijven. Niet omdat je anders werd vermoord, maar omdat je uitgekotst werd door je eigen landgenoten. Hoe links of groen je ook was, als je maar iets tegen de gebruiken van de traditionele moslims of tegen de hufterige jongens op straat had, dan was je rechts. Ik, links in hart en nieren, was opeens rechts omdat ik religieuzen hun privileges niet gunde, omdat ik de manier waarop de straatmachootjes de openbare ruimte opeisten en vrouw- en homo-onvriendelijk maakten verwierp. Ik heb het moeten slikken. Als iemand met Stockholm syndroom herhaalde ik voor mijzelf de mantra dat het goed voor mij was, dat de Nederlanders het bij het rechte eind zouden hebben, want het waren zulke evenwichtige, goede mensen.
Tien jaar heb ik zo geleefd, zoveel mogelijk geprobeerd mij aan te passen aan de Nederlandse manier. Van de zeshonderd columns die ik sinds 1998 had geschreven waren er maar een stuk of drie over deze kwesties. Ik hield me braaf in. Deze Kerst, vlak voor de Charlie Hebdo tragedie, had ik mijn zus en haar gezin op bezoek. Aan de Kerstdis werd er driftig gediscussieerd. Mijn man, Nederlander, verliet de tafel. Mijn oudste zoon, die tweetalig is en de Franse mentaliteit begrijpt, streed vrolijk woordelijk mee. Voor mij was het onwennig want al ging ik de eerste 25 jaar meerdere keren per jaar naar Frankrijk, het werd daarna steeds minder. Maar het lukte mij om een keer of twee mij zegje te doen. Ik werd natuurlijk luid de pan in gehakt (dat hoort erbij). Ik lachte. Ik gloeide van plezier. Ik was gelukkig. “Mon dieu que ça m’a manqué ça.” zuchtte ik. Mijn zus keek mij vol ongeloof.
Gisteren had ik wéér zo’n moment. Ik belde mijn zus om haar te waarschuwen haar zoon te ontmoedigen gekke shit over die aanslag online te gooien. Wederom begreep ze aanvankelijk mijn beweegredenen niet. “Mais il faut justement qu’on ne se laisse pas contrer comme ça, sinon on ne pourra plus rien dire.” Ik legde haar de situatie in Nederland uit, die tien jaar sinds Van Gogh wanneer op een eenzame gek na (die door de Nederlandse politie is opgepakt) cartoonisten en cabaretiers geen onvertogen woord over de Islam hebben geuit. Opeens begreep ik. Diep in mij was ik het met haar eens. Ik probeerde Nederlands te zijn. Ik probeerde het al tien jaar. Dat botste met mijn innerlijke. Ik heb met deze bewustwording sinds gisteren geworsteld. Ik ben in de spelonken van mijn geest en van mijn hart gedoken. Ik heb gejankt en geschreeuwd. Ik was/ben niet te genieten.
De werkelijkheid blijft echter zo dat ik nog steeds geen harde grap over de Islam mag maken, dat ik de misogyne gebruiken van de traditionele moslims niet mag veroordelen, zonder de hoon van mijn medelanders over mij af te roepen. Dus kan ik er niets mee, met die bewustwording. Net zo min als ik iets kan met jullie #jesuisCharlie geroep. Wat is er met jullie gebeurd gisteren? Waar is de Nederlandse intelligentsia die vrijheid van meningsuiting wel OK vond zolang die niet het recht op beledigen werd? Waar zijn de massa’s goed-denkenden die dag in dag uit het internet afspeuren op zoek naar onwelgevallige uitingen voor moslims en hun religie? Waar zijn de “maar”-roepers van november 2004?
Die waren allemaal zojuist op de Dam, met een A4-tje in de hand waarop stond: “je suis Charlie”.
Vandaag zijn jullie opeens vóór lui zoals de subversieve tekenaars van Charlie Hebdo. Jullie verdedigen opeens te vuur en te zwaard een groep cartoonisten die o.a. spotprenten maken waar de moslims keihard belachelijk worden gemaakt. Morgen moet ik echter weer mijn mond houden. Want, hé, don’t disturb the peace. Rot dus lekker op met je #jesuisCharlie. Jullie zijn geen Charlie. Jullie zijn daar het tegenovergestelde van. Jullie zijn het volk dat voor tirannen zwicht.
Mijn bezorgdheid gaat trouwens naar die arme medewerkster van Charlie Hebdo die de code van de ingang voor de terroristen heeft ingetoetst. Hoe klote moet die vrouw zich voelen nu. Hoe klote zal ze zich de rest van haar leven voelen.
Ben jij dan wel Charlie na jarenlang zwijgen en nu wijzen naar het land waar je woont? (wat erg Nederlands gedrag is)
Nee, ik ben een lafaard. Ik heb dat sinds gisteren ettelijke keren op twitter en facebook gezegd. Maar ik roep niet #jesuisCharlie. Dus je mist mijn punt, Mireille.
Ik begrijp je punt wel degelijk en ben het er voor een deel mee eens. Maar naar een ander wijzen als excuus voor je eigen gedrag (‘ik ben laf maar zij zijn veeel erger/door hen ben ik zo geworden’) en daarbij ook nog een complete samenleving over 1 kam scheren, tja…
Het is zo moeilijk: ik ben een sociaal dier, maar ik ben het niet eens met mijn roedel.
Alleen kan ik niet bestaan, maar er is geen roedel waar ik echt bij hoor…
Je mag zeggen en schrijven wat je wilt, maar dan moet je er wel tegen kunnen om uitgekotst en uitgescholden te worden door de mensen van wie je dacht dat je erbij hoorde.
Ik weet nog dat wij opgevoed werden met het begrip van de Nederlandse tolerantie. Wat een joke is dat gebleken.
Overigens zijn er gisteren in het verkeer in Duitsland weer 10 doden gevallen, dat is tenminste het dagelijks gemiddelde, maar dat interesseert natuurlijk niet.
In heb het net nagekeken: juichende berichten omdat er in 2013 zo weinig doden zijn gevallen in het verkeer: 3340… ( drieduizenddriehonderenveertig).
De roemruchtige Nederlandse tolerantie voor intoleranten en intolerantie voor wie niet met de wolven meehuilt?
Ik weet niet hoor maar ik hoor alleen maar negatieve geluiden en uitspraken over Moslims. Ze worden letterlijk uitgekotst in NL. En ongeacht of men vind dat de dessins van Charlie wel of niet respectloos zijn, de moorden en motieven zijn toch gruwelijk? Als Nederlandse die zich in Frankrijk thuis voelt snap ik je kritiek op de Nederlanders wel, maar het gebrek aan compassie voor Charlie niet.
Er wordt veel over moslims gesproken door de Wilders, Fortuins en toogfilosofen van dit land. Er wordt weinig met hen gesproken, terwijl alleen dialoog tot toenadering kan leiden.
Ja, die moorden zijn gruwelijk – maar omdat die in Parijs en omgeving werden gepleegd, staan ze op ons netvlies. Wie verwijt de Nederlandse dominee of pastoor de moorden die in de afgelopen decennia in Noord-Ierland zijn gepleegd door katholieken en protestanten? En wie maalt om moordpartijen in naam van het ware geloof (welk dat dan ook moge zijn) in Verweggistan? Die zijn toch even erg?!
Dat, DAT is zo moeilijk: ik ben zo’n ouwe zeikerd die opgroeide in een tijd waarin volgens mij NIKS goed was, gemeten aan de 19e-eeuwse, vroeg-20e-eeuwse idealen.
En de weinige dingen waarop ik wel trots was – zoals de Nederlandse tolerantie, grondwet, ideeën over democratie, solidariteit – zijn nu ook nog eens verdwenen.
Ik denk steeds dat iedereen dat ziet en zich ervoor schaamt, en daarom liever de boodschapper met de kwade tijding wil afslachten, dan het eigen – individueel en als samenleving – falen onder ogen wil zien.
Je hebt gelijk.
welnee, flauwekul
hé, wij moeten maar een keertje een goed gesprek beginnen! Ik deed andersom en ben na 20 jonge jaren NL, 38 jaren Fr. Na het lezen van jou blog snap ik waarom ik mijn Nederlandse broer en moeder niet snap, en zij mij niet.
En nog een heleboel meer.
Nous sommes Charlie!
Ik weet niet precies onder welke steen je geleefd hebt de afgelopen 10 jaar, maar als er nou een groep mensen is die al 10 jaar continue voor alles en nog wat wordt uitgemaakt zijn het de moslims en hun geloof. En nee, niet alleen Gregorius Nekschot, of de GS bagger of Geert – “kopvodden” – Wilders , maar zo’n beetje welke column in Trouw, Volkskrant, Parool dan ook, en zo’n beetje alle politieke partijen van alle richtingen. Er zijn miljoenen moslims in Europa, en de overgrote meerderheid wijst onze democratie niet af en toch worden ze keer op keer verantwoordelijk gehouden voor zo’n beetje alles wat er mis gaat in de wereld, en niet middels kritiek die een dialoog zoekt. Ik kan me wel wat andere onderwerpen bedenken die als taboe gelden (en niet alleen in Nederland), maar de islam nou net niet. En ik zie helaas het verschil tussen Nederland en Frankrijk niet zo: het ene land heeft Wilders, het andere Le Pen. De eerste aanslagen tegen moskeeen zijn intussen al gemeld, tel uit je winst.
Helemaal mee eens
Ik vind dat iedereen alle recht heeft om alles te zeggen.
Ik ben het gloeiend eens met Noam Chomsky (jood , sic!), die het recht van Faurisson verdedigde om te zeggen dat de holocaust niet had plaatsgevonden. Natuurlijk vond hij dat een absurd idee, maar het is niet aan de overheid of de rechter om te beslissen wat wel, en wat niet gezegd mag worden.
Je zou dus moslims net zo hard in woorden moeten kunnen aanvallen als joden, gristenen, papen…
De lafheid in Nederland zit hem in de angst om Wilders en dergelijken in woorden te vuur en te zwaard te bestrijden – bang als politici zijn om stemmen aan zo iemand te verliezen…
Enne… verlang niet van de gewone muzelman-in-de-straat dat hij zich uitspreekt tegen de slachtpartijen in Frankrijk. Dat verlangen we immers evenmin van de katholieken als het gaat om de nazi’s in Argentinië, om de doodseskaders in Centraal-Amerika enz….
Voor de duidelijkheid: ik ben niet de debiel die sommige opponenten van mij zullen proberen te maken (een beproefde tactiek). Ook ik weet dat zolang de geopolitieke situatie zo blijft de voedingsbodem voor radicalisering van onze jongens zal blijven. Dat het veel zou schelen als onze regeringen zouden ophouden de schoothondjes van de VS te zijn en Palestina aan de Palestijnen zouden terug geven. Om maar wat te noemen. Ik bén links. Ik bén tegen het grootkapitaal en de wik dat die steeds grotere economische verschillen wringen in de maatschappijen en tussen de maatschappijen onderling. Maar onze jongens beschouw ik als… onze jongens. Altijd gedaan. Dus behandel ik ze net als de anderen. Hangen ze idiote religies aan? Dan wil ik ze daarop kunnen aanspreken. Zonder voor racist te worden uitgemaakt. Of debiel. Zonder in een heel vervelende hoek te worden geduwd waar je niet meer uitkomt en waar je nooit meer serieus wordt genomen.
Daarom zal ik vanaf morgen zoveel mogelijk weer mijn mond houden daarover.
You win.
Ik ben het niet eens met je laatste twee zinnen.
Speak up! You are doing fine!
Je spreekt, dus zullen je tegenhangers alles uit de kast trekken om je te verslaan – hier, net als in la douce France. Daar moet je tegen kunnen.
Tegelijk zul je medestanders vinden, en ontdekken dat je niet alleen staat.
De menigte is nu eenmaal dom.
Voor de duidelijkheid: ik maakte je niet voor debiel uit, en ook niet voor racist. Ik ben het alleen niet met je eens dat je over moslims geen grappen zou kunnen maken; men doet niet anders. En inderdaad, dat maakt iemand nog niet meteen rechts.
Tja… Moslims over één kam scheren… Nederlanders over één kam scheren… Ik ben geen Charlie… Wat mij betreft ben ik mezelf. Een mening mag ongebreideld zijn. Men mag daar ook ongebreideld mee oneens zijn. Als men echter in discussie gaat, verwacht ik rede. Je mag mij uitmaken voor alles wat je ter gedachten komt, maar als je met mij in gesprek gaat verwacht ik dat je mijn standpunten, levensvisie in die zin respecteert, dat je niet de behoefte hebt die te bestrijden. Je mag er verder over vinden en denken wat je wilt en met elke vorm van expressie uiten, zolang je het mij op geen enkele wijze onmogelijk maakt datzelfde te doen. En dan vind ik dat persoonlijk grensoverschrijdend en geenzins het voorrecht van de Fransen.
Ben ik de enige die deze reactie niet kan lezen vanwege ondraaglijke domheid?
en ik de jouwe niet vanwege ondraaglijke arrogantie
maar wat doe jij dan hier? #dtv
iemand had dit op FB geplaatst en ik heb het gelezen, maar waarom het gedeeld werd is me nog steeds een raadsel. Slecht geschreven en inhoudelijk nogal belachelijk.
OZ, een geweldig stuk. Ik heb in Transvaal dezelfde verstikkende Nederlandse moraal meegemaakt. Het alles moeten goedvinden van verschillende culturele achtergronden was verstikkend (In dit geval dominant Marokkaans). Je was (rond 2000) racist als je durfde te opperen dat het niet okay was dat vrouwen in de straat werden beschimpt door jochies. Want daarmee kan je ook niet vinden dat het wel onze kutjochies zijn. Wegkijken, onder het mom van tolerantie, heeft daarmee de grondslag weggeslagen om ons gezamelijk te voelen. Wilders c.s. hebben die kloof alleen maar groter gemaakt en hebben een ideale voedingsbodem in de zogenaamde Nederlandse tolerantie die juist diep cynisch is en weinig met echte tolerantie te maken heeft.
Ik voel me geen Charlie, ik voel me Fnark. Deel net als jij zo veel van de waarden van de Charlie Hebdo journalisten. Volgens mij begrijpen sommigen hier echt niet waarvoor je staat. Blijf morgen vooral jezelf (want je mond dichthouden lijkt me niet echt iets voor jou). Klassestuk.
oud zeikwijf, dank je wel voor je heldere blik op dit prachtige landje en haar bewoners. En voor je grote hart om het op papier te zetten en te delen. Ik wil je graag leren kennen en hartstochtelijk van repliek dienen. Omdat dat voor mij belangrijk is. Nederland, het afvoerputje van de Delta heeft van alles wat: een beetje Engeland, behoorlijk wat Duitsland, een snufje Scandinavië en gelukkig ook een dosis Frankrijk!
Je zou maar Charlie heten en een jihadist zijn.
Toen Kerwin Duinmeyer slachtoffer was van een racistische moord, was ik Kerwin. En toch ben ik niet zwart.
Toen Ihsane Jarfi slachtoffer was van een homofobe moord, was ik Ihsane. En toch ben ik geen homo.
Nu vier redactieleden van Charlie Hebdo slachtoffer zijn van een moord door onverdraagzame fanatici, ben ik Charlie. En toch heb ik nooit religieuze fanatici bespot.
Daar gáát het namelijk niet om. Net zo min als JFK een muur in zijn achtertuin hoefde te hebben om te mogen zeggen “Ich bin ein Berliner”.
Each man’s death diminishes me,
For I am involved in mankind.
Therefore, send not to know
For whom the bell tolls,
It tolls for thee.
John Donne
Donc, #JeSuisCharlie. Et ce que j’exprime au juste avec ces propos ne regarde que moi.
Oké.
hear hear
Duidelijk, is het een idee om alle geloven eens massaal te beledigen, zodat de mensen er aan wennen en ontdekken dat zij kunnen blijven wie zij zijn ook al worden ze beledigt.
De populariteit van dit stukkie heeft mij doen besluiten om er een serie aan vast te knopen. U kunt dus van mij verwachten: Nederlanders en lol, Nederlanders en geld, Nederlanders en racisme, en mogelijk nog meer.
Maakt uw borst maar nat!
O ja. Het heerlijk door elkaar praten aan tafel en opbieden qua bon-mots! Ik moest er ook aan wennen. En nog kan ik niet altijd meekomen, want mijn Frans blijft een aangeleerd Frans. Tot dat soort humor behoort Charlie-Hebdo.
Dat bestaat niet in Nederland. Borreltafelpraat lijkt er nog het meest op. Maar mist de pointe.
Overigens is humor in Frankrijk buiten de familie- en naaste vrienden-kring veel voorzichtiger dan de Nederlandse, die al gauw als grof wordt ervaren.
Ik ben heel benieuwd naar de spiegels die je nu de Bataven gaat voorhouden in de aangekondigde serie. Ik vrees dat weinigen er de verdraagzaamheid voor zullen opbrengen.
Mais moi, je serai #vieillerouspèteuse. Promis!
(Rouspèter is misschien een belgicisme?)
Hahah “Vieille Rouspéteuse”! LOL Huib. Je disais moi même “Vieille Râleuse” Mais Vieille Rouspéteuse est plus rigolo oui. Merci!
Fijn stuk, maar niet helemaal mee eens.
Laat ik maar even de Pluralis majestatis-vorm kiezen, nu je ‘ mijn’ volk aanspreekt.
Wij hebben geen enkele moeite met keiharde grappen, cabaretiers als Hans Teeuwen, Theo Maassen worden breed gedragen en gewaardeerd. Zowel aan linker- als ook rechterzijde. Opiniemaker Theo van Gogh werd dat idem. Al deze mensen kregen vroeg of laat te maken met heftige bedreigingen van rabiate eenlingen of los/vast georganiseerde groepen met een moslim achtergrond. Maar ze kregen zeker ook kritiek uit andere hoek. Lees de polemieken er maar op na, ook al is dat misschien wel tijd verkloten.
Dat de bedreigingen ook uitgevoerd worden, en altijd uit een hoek, blijkt nu opnieuw! Van een groep die blijkbaar een enorm agressie probleem heeft en niet bekend is met maatschappelijk debat, geen kritiek verdragen kan, makkelijk vanuit woordenstrijd de overstap maakt naar geweld.
We hebben als Nederlanders er moeite mee dat een groep er uit word gehaald, waar tegen de hoon , kritiek en agressie onzerzijds zich richt. Daarom veel distantie en kritiek als de hele tijd als een mantra alleen Moslims worden aangepakt, zoals hier de PVV dat doet. Ook Charlie Hebdo richt zijn pijlen niet enkel en alleen op Moslim fanatiekelingen, dat is ook hun kracht. Ieder krijgt er van langs. NU echter de agressie alleen lijkt te komen uit Moslim fundamentalistische hoek (wat een lange tenen daar, en wat een gevaar!) veranderd onze houding ook. Dat is voortschrijdend inzicht en waarom zou je daar kritisch of afkeurend op reageren. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald toch?
Daar zit wat in. Ik ben benieuwd.
Tot zover het ‘vrije woord’.
Je mag niet eens meer ‘maar’ zeggen. Hoe hypocriet.
Als je je door de reacties op je stukje wordt aangespoord om een hele serie te gaan schrijven over wat je allemaal wel niet tegen onze mentaliteit hebt en hoe perfect je daarentegen de Franse wel niet vindt, waarom ben je dan niet allang naar Frankrijk teruggegaan? Kennelijk heb je je hier al die tijd alleen maar boos en gefrustreerd gevoeld.
Nederland is een ramp!
Alles wat ik leerde over de geschiedenis van dit land en over de lessen die het geleerd had, is in de loop der jaren gelogenstraft. Dit land komt niet eens in de buurt van zijn idealen en is vooral teleurstelling!
Frankrijk is ook een totale mislukking! Het beste van dat land zijn de autowegen die mij zo snel mogelijk naar Spanje brengen…
Daar spreken ze allemaal in ‘Floskeln’, zoals Duitsers zouden zeggen: spitsvondige formuleringen en woordspeelsels…
Als er nou een volk is waarvan het weldenkende deel zich al jarenlang doodschaamt nu de aap wat betreft onze schijntollerantie uit de mouw is gekomen, zijn wij het wel. Als jij dat in twijfel durft te trekken en voor het gemak maar even alle Nederlanders over 1 kam scheert, omdat je hier kennelijk zelf al 10 jaar zwaar gefrustreerd woont en omdat het kennelijk veel te lang jouw eigen keuze is geweest, om je ondanks je roots, hier (in jouw ogen) toch de mond te laten snoeren, zegt dat meer over jou dan over onze kijk op bepaalde dingen.
Je suis Jamahr.
De schrijver komt zelf na 10 jaar tot een bepaald besef……maar een ander mag dat niet….van haar…
Alsjeblieft: spreek! Zolang de onnozele zijn geloof op irrationele gronden belijdt en verdedigt, zolang wij vinden dat die onnozele van kritiek gevrijwaard moet zijn, zolang de cartoons van creatieve en intelligente tekenaars die alleen zichtbaar zijn in krantjes die je moet kopen meer verontwaardiging oproepen dan de overal zichtbare en hoorbare gebeden, hoofddoekjes, geloofsbelijdenissen en overtuigingen van domme, oncreatieve kuddedieren, zolang de goegemeente religiekritiek niet ziet als een mening onder de meningen: spreek!
Het doet er niet toe of die tekenaars creatief en intelligent zijn…
Eenieder is vrij om te zeggen wat hij of zij vindt. Eenieder moet ook weerwoord accepteren, en niet – à la Fortuin en Wilders – verongelijkt gaan doen en zich gedemoniseerd wanen…
mevr. Zeikwijf leidt nogal aan grootheidswaan :p
Ik woon nu al wat tientallen jaren in de Alpes-Maritimes en kan het bovenstaande alleen maar bevestigen. Met 1 kanttekening. De franse wetten wat ‘vrije meningsuiting’ zijn richting islam en zijn volgers betreft behoorlijk restrictief.
De ‘natives’ dempen subiet hun stem, tot een fluistertoon, als ze het over de ‘les arabes’ (wat staat voor islamieten in het algemeen) hebben. Logisch want zeg je dat hardop dan loop je echt wel kans op wat maanden kakkerlakken tellen in Marseille.
Maar van de bank via de winkel tot de belasting, als je een ‘native’ fransman treft dan komt vrijwel automatisch hun afkeer van ‘les arabes’ ter sprake zonder enige aanmoedigning of insteek mijnerzijds. Ze nemen waarschijnlijk aan omdat ik blond haar , blauwe ogen en vreemd accent heb ik ook zo denk. En, helaas, onderbouwd met persoonlijke ervaringen waarom.
Vrouwen doen bijna 100% beklag over variaties van onheuse bejegening tot beroving/verkrachting van ‘les arabes’, angst over alleen ’s nachts over straat gaan enz.
Vanzelfsprekend zijn er zat hardwerkende ‘arabes’ die geen vlieg kwaad doen, maar als jij een maaltijd krijgt aangeboden waarvan 10% vergif is zou jij die maaltijd dan eten?
Meestal luister ik vriendelijk knikkend en murmel wat om het beklag uit te zitten, maar dat de gemiddelde fransman zijn buik meer dan vol heeft van de islam en wat dies meer zij is overduidelijk.
Zelf heb ik in poosje in Orleans la Source gewoond. Een typische banlieu ook nog verrijkt met een zigeunerkamp. Als islamieten ergens een hekel aan hebben meer dan joden zijn het wel zigeuners. Dan had je dus nachten waar honderden ‘arabes’ langs je huis stroomden, gewapend met alles van een stok tot een shotgun, onderweg naar het kamp om daar wat lekker te matten.
De politie was nergens te zien, die zaten in hun (letterlijk) betonnen bunker, waqchtend tot de strijd gestreden was om de lijken weg te slepen.
Die betonnen politiebunker was voorzien van getraliede schietsleuven, beschikte over een toegang van een gewapend gang sluis waar als je binnen kwam een agent achter gewapend glas je via intercom je zaken vroeg. Als je kwam om een diefstal/autobrand/beroving ofzo kwam dan kon je geen aangifte doen, maar slechts een melding.
Het voordeel voor de overheid van deze methode was dat meldingen niet in de statistieken komen waardoor misdaadcijfers dus erg laag waren. Ik ben dus maar naar xenofoob Frankrijk verhuist. Hier als een hangjongere geen U zegt tegen een agent krijgt hij gelijk een pak slaag of kan een nachtje op een plastic stoel zitten met zijn handen achter zijn rug aan een ijzeren rail in de muur geboeid, net iets hoger dan comfortabel voor je schouders en je rug.
Het is hier erg rustig, winkeliers lopen weg bij hun winkel om even een praatje te maken met iemand terwijl de winkel onbeheerd achterblijft. Ik heb wel meegemaakt dat ik naar buiten moest lopen om de winkelier te gaan halen om te kunnen afrekenen.
Mijn conclusie?
Mensenrechten zoals gedefinieerd bij via het ECHR gaat niet samen met open samenleving
Gisteren heb ik een Franse Jood op TV gezien, en nog meer Praijzenaars die precies dezelfde conclusies trekken over de Franse mentaliteit, als die die jij over de onze trekt. Daar kan ik ook wel inkomen, aangezien de Fransen waarschijnlijk net zo hypocriet zijn als jij ons vindt. De omstandigheden waarin buitenlandse moslims in Frankrijk moeten leven, zijn veelal veel erbarmelijker en ook in Frankrijk worden ze gediscrimineerd bij het leven, terwijl de Fransen zich dezer dagen ook veelvuldig voordoen als land waar de basis voor vrijheid van meningsuiting is gelegd. Daar blijkt dus ook in Frankrijk weinig tot niets van over. Zoveel minder hypocriet, if at all, zijn de Fransen dus ook niet.
Heerlijk. Dank je. Ik ben dan wel Nederlander maar voel mij meer Frans, vooral in dit opzicht. De ‘biedermeijercultuur’, het poldermodel… ik kan er niets mee. Mooi verwoord.
Wat zou het fijn zijn als ook Duitsers, Zweden, Belgen, Britten, Spanjaarden, Amerikanen, Russen, Chinezen enz hier hun steentje bijdroegen, zodat we uiteindelijk zouden kunnen concluderen dat IEDEREEN hypocriet is.
Hoe heerlijk om te zien dat als Nederlanders er op worden aangesproken dat “ze”generaliseren de boel ontploft. “Wij” generaliseren helemaal niet en “rot dan maar op naar je eigen land”. We (degenen onder ons die zo reageren) onderstrepen daarmee alleen maar het punt dat OZ maakt.
Oké, ik heb niet zo lang in Frankrijk gewoond als jij in Nederland. Maar ik begrijp je tirade wel. Ik denk dat er één verklaring is op je vraag waarom je wél grappen mag maken over katho’s, grefo’s, blondines, en Belgen: die zijn blank. Sinds 1945 (en daarna ook iets in Indonesië), zijn Nederlanders nogal huiverig over grappen maken over kleurtjes. In Nederland zijn percentueel verreweg de meeste Joden verraden. Daarom waren moslim- en jodengrappen over de rand. Daardoor raakte je aan een schuldgevoel als je daar grappen over maakte. Blanken mochten dat alleen maar in een heel bepaalde context (Hans Teeuwen over Allah met z’n dikke … ). Alleen in een zaal vol blanken, om de vinger op de blanke angst te leggen. Die context luistert ontzettend nauw.
Verder is de debatcultuur heel anders in Frankrijk dan in Wilderstan. In Nederland is de debatcultuur om tot consensus te komen. In Frankrijk gaat het meer om de schoonheid. Daarom is er geen Céline in Nederland.
Ik kende Charlie Hebdo wél, voor afgelopen week. Maar ik kocht liever de Fluide Glacial.
Overigens kent Frankrijk weer andere taboes. “Bal tragique à Colombey, 1 mort” was genoeg om de voorloper van Charlie Hebdo te laten verbieden.
Fluide Glacial!!!!! O doux moments passés à te lire! Thx Crâne de Fromage, ik was die helemaal vergeten.
1966 werkte ik in Engeland in een universitair (economic and political science) instituut. In de koffiekamer kon ik zeggen wat ik wilde, over ieder onderwerp. Deed er niet toe, ik was “just a bloody foreigner”. 1968 wonend en werkend in Wenen. Docenten op de universiteit spraken nooit over politiek. Studentenprotest – roken in de collegezalen. 1969 getrouwd met een Noor en wonend in Oslo. In het research instituut totale politieke desinteresse. Onderwerp in de koffie kamer – wintersport en vissen. Daarna in Amsterdam een woelige tijd. Mijn Noorse echtgenoot werd door de buurt (jordaan) als duitser aangezien (en behandelt), vanwege zijn ‘rare’ accent. Raakten een goede Duitse klant kwijt, door een voor Nederland humoristische opmerking, die in Duitsland niet werd gewaardeerd. Mijn (nederlandse) zoon woont nu in London met een very British vrouw. Aan tafel hebben wij zo onze discussie over politiek en de wereld. In het engels natuurlijk, we zijn beleefd. Zij vertrekt snel. Vindt dit geen tafelconversatie. In 10 jaar heb ik nog nooit een mening van haar gehoord. Ik behoor niet tot haar kring van intiemste intimi. Net als zijn vader, die nu 44 jaar hier woont, zal mijn zoon in Engeland altijd een alien blijven. Ik ben nu bij toeval – als niet joodse – in bijna helemaal seculier liberaal joodse gemeenschap komen wonen. Ben nu een beetje uitgesloten in mijn eigen land. Culturele en religieuze verschillen zitten dieper dan je denkt en blijven ondergronds altijd een beetje smeulen. Zelfs in dit kleine Europa met onze zgn. Europese cultuur – de bakermat van de beschaving
Ooit overwogen om een boek (roman) te schrijven?
Het treft, ik heb me de afgelopen dagen gerealiseerd dat dit niet zo zeer een Nederlands dan wel een een anglosaxisch gebeuren was. Een Amerikaanse vriendin wees me erop. Dus jouw relaas komt bij mij in dat zojuist geopend laatje.
Indeed. Ik snapte het hele ‘Je suis Charlie’ niet zo. Volgens mij hoeven we namelijk met z’n allen helemaal geen Charlie te zijn. Tis tegenwoordig al lastig genoeg om jezelf te zijn, als je net niet helemaal binnen de gebaande paden wandelt.
n Nazi-Duitsland was het vaak levensgevaarlijk om moppen of grappen te maken over Adolf Hitler en het regime wat grappenmakers meestal (letterlijk) de kop kon kosten en het al niet te hopen dat
hier in Europa hetzelfde gebeurd als men dergelijke grappen of moppen maakt over de islam en de moslims.
Velen zouden het vast erg jammer hebben gevonden dat Roland Freisler van het Volksgerichtshof (er waren tijdens het nazi-regime duizenden soortgelijke bloedrechters als hij actief!) namelijk niet in Neurenberg terecht had gestaan daar hij de aanhangers van graaf Claus von Stauffenberg, de man die op 20 juli 1944 Adolf Hitler met een bom wilde doden, waaronder maarschalk Erwin von Witzleben, eveneens ter dood veroordeelde en dezen in de Plötzensee-gevangenis van Berlijn werden opgehangen aan vleeshaken met stroppen van pianosnaren om hun nek heen!
In deze gevangenis werd in 1943 ook een zekere Cato Bontjes van Beek, een Duitse pottenbakster met een Nederlandse naam en lid van het Rode Orkest, onder de guillotine onthoofd maar zij was ter dood veroordeeld door een collega-rechter van Freisler, Manfred Roeder, van het even beruchte Reichskriegsgericht en hij ging tegen zijn slachtoffers net zo fel tekeer!
Tijdens de Franse Revolutie was het eveneens levensgevaarlijk om grappen en moppen te maken over het rechtse bewind van de Franse Republiek of dit zwaar te beledigen. Zij die dat wel deden werden evengoed aangegeven en door het Revolutionairy Tribunal dat werd voort gezeten door de gehate openbare aanklager Antoine-Quentin Fouquier-Tinville.
Hij heeft onder Maximilien Robespierre zeker 2600 Fransen ter dood veroordeeld (ongeveer gelijk aan het aantal Duitsers, Oostenrijkers, Tsjechen en Polen dat Freisler ter dood veroordeelde, eveneens 2600 mensen) waaronder een onbekend dienstmeisje dat openlijk “Leve de koning!” uitriep en een zekere Mary Angelica Plaisant, een naaister die ooit had uitgeschreeuwd: “De Republiek kan me geen r..t schelen!”
Dan moet ik er zelfs bijvoegen dat Marie Angelique Plaisant en Marianne Elise Kürchner (een jonge Duitse weduwe die ooit een grap maakte over Adolf Hitler) allebei door Antoine-Quentin Fouquier-Tinville en Roland Freisler voor hun dodelijke beledigingen en moppen tijdens de Franse Revolutie en WO II ter dood werden veroordeeld en naar de guillotine toe gestuurd!
Fouquier-Tinville werd echter sarcastisch genoeg in 1795 ook door zijn eigen rechtbank gevonnist en evengoed naar de guillotine toe gestuurd!