Dochterlief is getest. We hebben er al vijf jaar vermoedens van. Het is raak, dat moeizame lezen, de vele ogenschijnlijke simpele spellingsfouten, missende “de””het” “in”. Knetter-dislecties.
Ik vraag me af of mijn bizarre schrijffouten misschien ook terug te voeren zijn op dyslectie. Als er geen spellingschecker op zit blijkt elk mailtje, hoe kort ook, een foutenfestival te zijn. Sommige woorden een willekeurige volgorde van letters. Al lees ik een stukje tien keer door, zodra het gepubliceerd is staat er vaak een joeperd van een fout. Meestal gelijk in de eerste zin.
Dat dislektie een festijn is blijkt wel als De Kordate Testdame het heeft over dansende letters. Een vrolijke conditie dat dan weer wel.
Gelukkig heeft dochterlief een slim koppie waarmee ze zich een flink eind door haar dislexie heen weet te slaan. De juf is ook heel tevreden over haar voortgang.
Heet je echt Fnark?
Is natuurlijk Frank, maar ja, zwaar dislektisch…