Het Bekertje: uprising

HOOFDSTUK EEN IS GEEN

“Ik kom volgens mij klaar,” hijgde Alblart, “Mag ik in je haar?”
“Nee!” riep Siedfrida uit.
Nee. Oh. Ok. Alblart voelde zijn orgasme alweer wegebben. Hij keek haar diep in de ogen, naar dat plekje op haar rechterpupil wat al een tijdje zijn aandacht had getrokken.
“In je oog dan?” hijgde hij met een alweer iets meer enthousiast kloppende piemel.
“Nee! Jezus!! Doe normaal!” riep Siedfrida.
“Ja verdorie mag ik dan ook nog ergens klaarkomen?!” vroeg Alblart zichzelf én haar af. Niet alleen was zijn orgasme keihard “Doei” aan het zeggen, zijn erectie was zelfs doei aan “keihard” te zeggen. Liefde gedijt niet op “Nee”, Siedfrida. Dat heet verkrachting.

“… Godverdomme,” mompelde Siedfrida geïrriteerd, “Doe dan maar in mijn vagina.”
“In je kutje?” hijgde Alblart. Ohw yeah…
“Alblart als je nou godverdomme niet…” PENG! Te laat! Haar ergernis had haar vagina doen verkrampen en dat was al wat Alblart nodig had! Ha! Heerlijk hoor!
“Gatverredamme,” mopperde Siedfrida, met zakdoekjes tussen haar benen het bed uit stappend en een verklaring gevend van wat ze zou doen maar dat was ok hoor, Alblart slaapt al! Nergens voor nodig! Dankjewel!!

HOOFDSTUK TWEE IS NEE

Alblart werd met een schok wakker. Hij had dorst. En trek in een eitje. Dat krijg je van al die zaadlozingen. Allemaal vocht en proteinen kwijt. Wel eitjes blijven eten hoor! “Eitjes voor de eitjes,” zei Alblart zacht, een goedkeurend stel klopjes gevend op zijn zaadballen. Hij gaapte, en sloop slaapdronken, maar zachtjes om Siedfrida niet wakker te maken, uit de slaapkamer. Nog een paar klopjes op zijn zaadballen gevend onderweg. Mmm, eitjes.

In de gang zag hij een vaag licht schijnen- waarschijnlijk was Siedfrida vergeten het keukenlicht uit te doen nadat ze weetikveel wat voor shit met haar kut had uitgespookt na de seks. Schoonmaken ofzo? Weet Alblart veel. Hij trok een vies gezicht. Waarom deed ze dat überhaupt in de keuken? Weet ze niet hoe smakeloos dat is?

Hij deed een stap om de hoek, en zag twee dingen. In eerste instantie dat hij blijkbaar niet lang had geslapen. Sterker, een fractie van een seconde leek waarschijnlijker. Hij was wakker geworden terwijl Siedfrida nog bezig was die sperma uit haar kut te spoelen.
Wat hij als tweede zag liet hem een klein gilletje slaken: Siedfrida stond daar, met een natte washand tegen haar doos te petsen, een bekertje onder haar muts vasthoudend.

“Iiiiiiieeeeeeeeeeeeeuuuwwwwwwww!” stootte Alblart uit. Siedfrida keek in een schok op. “Wat ben jij nou weer aan het doen,” vroeg Alblart met een vies gezicht.
Siedfrida keek hem aan, het bekertje nog altijd tussen haar benen, haar edele delen nog altijd erin uitlekkend.
“Je hebt mij betrapt, zei ze langzaam, “Het spel is nu uit.”
“Wat?” vroeg Alblart.

HOOFDSTUK DRIE HOOR

“Hier, zet deze pruik op,” zei Siedfrida.
“Wat?” vroeg Alblart. Was die jurk moeten aandoen niet al erg genoeg?
“Het spel is uit,” verklaarde Siedfrida nogmaals, “Nu moet je het weten.”
“Met een pruik?” vroeg Alblart.
“Anders kan je het niet weten,” maakte Siedfrida de discussie dood, met als tweede nekschot de pruik die ze vast op zijn hoofd draaide. Alblart dacht gefrustreerd terug aan die vinger waarvan hij ooit had voorgesteld dat die misschien wel in een zekere kont had gemoeten tijdens de seks. Toen was de discussie alles behalve gesloten bij “Anders kan je het niet weten” maar goed, dat zal wel weer “anders” zijn. Ook al had hij daarvoor nog speciaal gepoept en gedouched zodat er niet eens ontlasting op haar vinger had kunnen komen te zitten. Maar maakt niet uit. Één paard kan ook aan een dode kar trekken. OH NEE TOCH NIET.

“Kom maar mee,” zei Siedfrida, “Nu het spel uit is kun je het maar beter weten ook.”
Alblard liep een beetje beschaamd in zijn jurk en pruik achter zijn vrouw aan, die buiten in haar auto stapte.
“Waar gaan we naartoe?” vroeg Alblard bedeesd.
“Naar de fabrieken. Hier, hou vast.”

Alblard keek met een vies gezicht naar het bekertje wat zij net in zijn handen had geduwd. Maar met deze jurk en pruik… Waren ZIJN handen niet nu HAAR handen?

HOOFDSTUK VIER OK

Siedfrida pakeerde de auto in een straat met rijtjeshuizen en zette het ding op de handrem.
“Stap uit,” zei ze.
Alblart keek om zich heen.
“Waar zijn de fabrieken dan?”
“Je moet eerst wat anders zien. Het is nu half zeven,” zei Siedfrida, “De tijd dat iedereen seks heeft. Kom mee.”
Alblart snapte er helemaal niets van. Iedereen? Hij had toch geen seks? Of kwam dat… Omdat hij nu een zij was??

Hij volgde Siedfrida, die bij een drietal ramen naar binnen keek, tot ze Alblart naderbij wenkte.
“Kijk.”
Alblart bewoog dicht naar het raam, en schermde zijn ogen af met zijn handen om de weerkaatsing van licht tegen te gaan.
“Ohhh,” fluisterde hij, “Ze hebben seks daar binnen!”
Hij drukte zijn neus tegen het raam voor de zekerheid. Jep, het was zeker: die twee mensen hadden seks daar binnen. Keihard. Maar teder. Zo mooi.
“Kijk, fluisterde hij weer, wijzend, “Hij mag wel in heur haar!”
De vrouw van het stel stond na het klaarkomen op, en liep uit de kamer.
“Kom,” zei Siedfrida, en trok Alblart mee naar het raam ernaast. Ze zagen de vrouw de kamer erachter binnenlopen, en een kam pakken.
“Vrouwen…” mopperde Alblart, “Alsof hij haar hele kapsel door de war heeft gespoten ofzo.”
“Kijk,” zei Siedfrida. Alblarts ogen werden groot. Ze kamde de sperma uit heur haar en deed het… In een bekertje.

HOOFDSTUK VIJF ALWEER

Alblart stapte stilletjes in de auto. Hij was helemaal in shock. Siedfrida had hem uiteindelijk door zes keer twee ramen laten staren, omdat hij het maar niet wilde geloven. Maar achter elke ramen was hetzelfde te zien: in de eerste seks, met klaarkomen. In de tweede de vrouw die de sperma verwijderde om in een bekertje te doen. Één vrouw had de sperma zelfs in haar oog gekregen (wat net zo mooi was als Alblart had gehoopt) en toen had ze het met maarliefst een stofzuiger eruit gezogen- en in de stofzuigerzak zat… Een bekertje. Hoe diep gaat dit complot? En vooral… Waarnaartoe?
“Nu gaan we naar de fabrieken,” zei Siedfrida tijdens het opstarten van de auto, hem daarna strak aankijkend: “Nu dat je het begrijpt.”

Alblart slikte de droogheid door zijn keel. Hij begreep er helemaal niets van.

De rit duurde drie uur eer de fabrieken in zicht kwamen. Ver verwijderd van de steden die hij kende.
“Vanaf nu moet jij hoog praten,” zei Siedfrida. Alblart antwoordde niet. Hij staarde uit het raam, kijkend naar de auto’s om hun auto heen. In alle auto’s zaten vrouwen. Verbitterd kijkende vrouwen. Met bekers op de passagierstoelen.

HOOFDSTUK ZES PETS

Alblart had nog steeds niet gezegd. Zelfs niet na de twee uur durende rondleiding door de fabrieken. Hij had de grote ronde mengbakken gezien. De lopende banden, met allerlei verschillende producten. Mannenproducten. Spelcomputers. Biefstuk. Autosturen. Sigaretten, sigaren, lollies… Nagelschaartjes. Handschoenen. Alles wat mannen zouden aanraken of opeten werd door vrouwen in witte lange jassen ingesmeerd met sperma. Sperma van miljoenen mannen. Alblart voelde zijn maag omdraaien. Hij wilde braken van de weeige spermalucht, maar waar kon hij braken? In de grote vaten mansap? Wie zou daar uiteindelijk de dupe van worden?

“Hoe,” fluisterde hij, in een hese stem die vier uur verstomde stilheid weg schraapte. “Hoe,” herhaalde hij in de opgelegde hoge stem, “waarom?”
“Wij doen dit tijdens het huishouden,” zei Siedfrida kil, zonder emotie.
“Waarom denk je dat mannen zogenaamd veel efficienter zijn in schoonmaken? Geloof je het echt? Wij reizen elke dag op en neer met de sperma, en leveren vervolgens in minder tijd NOG een beter huishoudresultaat dan jullie. Efficienter. Alsjeblieft zeg.”
“Maar waarom?” herhaalde Alblart, “Waarom zijn jullie zo gemeen? Vanwaar die behoefte die troep overal uit te spreiden?? Waarom doen jullie dit ons aan?? Al die sperma…”

Siedfrida zei niets, maar haar blik gaf het antwoord: ze zou nooit het antwoord geven. Het antwoord was dat Alblart dood zou gaan zonder het ooit te weten. Een lot wreder dan de dood. Daarom, Alblart. Maar waarom daarom? Waarom, Siedfrida?

HOOFDSTUK ZEVEN BEVEN

Siedfrida haalde de sleutel uit het stopcontact. De hele rit terug naar huis hadden ze geen woord met elkaar gewisseld. Alblart had alleen maar uit het raam gekeken. Uit het raam, door een traan.
“Er is meer,” zei Siedfrida uiteindelijk.
Alblart keek haar aan. Door zijn traan. Siedfrida keek hem niet aan. Noch door een traan.

“Niet alle sperma wordt uitgesmeerd,” ging Siedfrida verder, “De beste sperma wordt gebruikt om vrouwen te bevruchten. Met übermeisjes, Alblart. Er is een kleine voorraad van slechte sperma. Jaren oud. Daarmee worden slechte vrouwen bevrucht om alle mannen te maken.”
Ze haalde haar schouders op en schudde meewarig haar hoofd. “Het is gewoon inteelt. Zo weinig sperma, voor alle mannen.”
Ze keek hem eindelijk aan, met een blik vol verwijt: “Waarom denk je dat jullie mannen zo dom zijn, Alblart? Zo dom?? Dat kan toch gewoon niet.”

Siedfrida keek weer weg, en deed de kraag van haar overhemd recht.
“Wij staan op het punt vrouwen te ontwikkelen die geen mannen meer nodig hebben. Vrouwen die zich geslachteloos kunnen voortplanten. Zonder sperma. We hebben je niet meer nodig, Alblart. Daarom heb ik het jou laten zien.”

Ze opende het portier, en keek hem streng aan.
“Die jurk mag nooit meer uit.”
Siedfrida stapte uit,en sloeg het portier dicht. KLOF.
Alblart bleef achter. Het duurde een half uur voordat hij kon bewegen. Toen stapte hij voorzichtig als een oud vrouwtje uit de auto, en ging naar binnen. Siedfrida was aan het koken. Hij deed zijn spelcomputer aan, en ging maar zachtjes een spelletje spelen.

EPILOOG

“SLIK HET DOOR!!” gilde Alblart twee maanden later tijdens een potje van seks, zijn handen stevig om Siedfrida’s neus en mond geklemd, zijn ogen met enige fascinatie waarnemend hoe de gelaatskleur van zijn steeds minder bewegende vriendin steeds meer en meer naar paars trok. Purperpaars.
“SLIK!! HET!!! DOOORRRR!!!!”

Einde

8 Reacties

    1. Dat mag altijd! Bicat is misschien meer een mausoleum dan een website nu, maar nog altijd een gigantische eer om daar te publiceren.
      En zowieso, alle eer gaat naar Achter Gesloten Deuren in deze. Hevig inspirerend, die shit. Dwingende kijktip!

Laat een antwoord achter aan Rigo Reus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *