Luisteren mannen naar vrouwen?

Mijn hele volwassen leven heb ik moeten constateren dat mannen niet naar vrouwen luisteren. Letterlijk, dan. Luisteren in de zin van horen. Want binnen een relatie merk ik dat mannen wel naar hún vrouw luisteren: een beetje man neemt meestal serieus wat ze zegt, wijs gemaakt door jaren van tegenovergestelde, contraproductieve, strategie. Daarom leven getrouwde mannen ook langer dan ongetrouwde (en getrouwde vrouwen juist korter dan ongetrouwde, maar dit terzijde).

In conversaties, bijvoorbeeld op een feestje, in een groep discussiërende mannen sta je als vrouw voor spek en bonen. Je opmerkingen worden genegeerd. Als een man 10 minuten later hetzelfde zegt is het OOOH en HAAA wat de klok slaat. “MAAR IK ZEI DAT NET!” is een zin die ik in machteloze woede honderden keren in mijn leven, al dan niet, heb geuit.

Een voorbeeld uit de praktijk: met 20 jaar verzon ik de ‘Biechtlijn’. In die internetloze tijd had je telefonische seksdiensten genaamd 06-nummers. Nu zijn 06-nummers gewone mobiele nummers geworden, toen nummers die je draaide als je klaar wilde komen onder vocale begeleiding van een vrouw, waarvan je je verbeeld dat ze wulps was, in werkelijkheid een doodgewone veertiger in haar huiselijke kloffie. De day-job van wijlen vriendin Fifi l’Amour, zangeres van beroep. Ze had hilarische sketches, waar ik ergens nog tapes van heb, waar ze de kreunende man toesprak als zijnde Eva Brrrrraun die hem van katoen gaf. Als telg van een atheïstische familie bedacht ik toch dat nu de kerk wegkwijnde men niet meer naar de pastoor of dominee kon gaan voor geestelijke hulp. Men zou dan zitten met zijn sores en problemen, en nog erger: met zijn niet toegegeven en nog minder vergeven fouten. De ‘Biechtlijn’ moest er komen. Waar je van een pastoor absolutie kreeg. Of van een psycholoog uitleg hoe jezelf nog te verdragen. Ik reserveerde desbetreffende 06-nummer bij de Opta en ging op zoek. Een psycholoog vond ik meteen, een pastoor niet, waardoor dit fantastisch idee van me op de plank bleef liggen tot de sociale media het 30 jaar later overbodig maakten. Op een feestje in de vroege jaren 90 vertelde ik dit idee aan echtgenoot nr.2, een goeierd van de bovenste plank, en een paar vrienden van ons, die het, natuurlijk, briljant vonden. Wie schetste mijn verbazing tot echtgenoot nr.2 een maand later verontwaardigd melde dat één van de toen aanwezige vrienden beweerde dat híj het idee voor de biechtlijn had gehad, terwijl het toch zonneklaar was dat het zíjn idee was. Iedereen was compleet kwijt dat het toch echt de mijne was.

Dit werd een vast patroon in mijn leven.

Ik merkte dat dat niet alleen voor mij gold. Zolang vrouwen mooi zijn en bomvol oestrogenen hebben ze dat niet door. Mannen hangen aan hun lippen, denk je dan. Niets is minder waar. “MAAR IK ZEI DAT NET” is doorlopend op hen van toepassing. Dat men naar hen lijkt te luisteren is een fata morgana. Ja hun hoofd hangt er scheef bij en hun ogen zijn vastgeschroefd aan die van de jonge nimf (in een dwangmatige poging de blik niet naar beneden te laten afglijden), ja, ze kwijlen er zelfs een beetje bij, en ja, ze zijn niet weg te slaan van hun observatiepost, maar met luisteren heeft het weinig te maken. Dat merken die grieten ooit wel.

Een fijn praatprogramma zoals de Tafel van 5 werd al snel van *tafel* geveegd nadat recensies massaal hadden gerept van “kippenhok” en “tetteren”. Voetbal International daarentegen, waar het tettergehaalte de pan uit vliegt, blijft hardnekkig op de buis. Er is wel degelijk een verschil in perceptie tussen het tetteren van mannen en die van vrouwen.

Met 45 jaar gooide ik de handdoek in de ring. Ik had de conclusie getrokken dat er iets fysiologischs in het spel was, iets hormonaals, ik ‘straalde’ geen autoriteit uit o.i.d. Vanaf die tijd, als ik iets te melden had op het zakelijke front, liet ik echtgenoot nr.3 dat voor mij doorgeven. Veel efficiënter. Ik aanvaarde het verliezen van de strijd en koos voor het enigszins laffe doch in vrouwenkringen breeduit beleden ‘invloed boven macht’.

Nu lees ik dat wetenschapelijk is aangetoond (als je een testgroep van 12 proefpersonen wetenschappelijk kunt noemen) dat mannen fysiologisch moeite hebben met de stem van vrouwen. De stem van vrouwen bevat meer toonvariaties, wordt daarom niet als mensentaal geïdentificeerd en komt aan in de verkeerde plek in de hersenen. De man, die bewust weet dat het om taal gaat, moet zich dan inspanningen getroosten om de tekst uit dat fysieke verdomhoekje te halen en te brengen waar het fatsoenlijk gedecodeerd kan worden: het talengebied. Zoiets gebeurt ook met vreemde talen. Een onbekende taal komt in de verkeerde hersenhelft, waar ongeïdentificeerde geluiden worden gestald. Pas nadat dat mens bewuste taal enigszins onder de knie heeft, wordt die taal direct in de juiste hersenhelft ontvangen. In de tussentijd is luisteren een vermoeiende opdracht. Net als het aanhoren van een flinke monoloog van een/uw vrouw. Voor mannen dan.

Dit legt wat mij betreft een hoop uit.

Maar niet alles. Primo zijn het maar 12 mannen. Hoe zit het met de rest? Secundo: hoe zit het met kinderstemmen? Hoe zit het met kinderen (hoe gaat het decoderen van taal bij hen)? Tertio: vrouwen ontvangen vrouwelijke stemmen wel in het juiste talengebied. Voor hen maakt het niet uit of het een mannen- of een vrouwenstem die ze horen. Waarom zij wel? Zouden mannen niet gewoon lui zijn? Of geen zin hebben? Zou daar iets psychologisch spelen zoals vrouwen toch stiekem minderwaardig vinden?

Antwoord op deze vragen heb ik online niet gevonden. Ik hoor graag uw bevindingen en/of ingevingen.

 

http://www.sheffield.ac.uk/news/nr/422-1.174743

http://discovermagazine.com/2005/nov/men-hear-womens

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

7 Reacties

  1. Erg interessant: hoe zou het zitten met lage vrouwen stemmen: zouden die door mannenhersenen als mannenstemmen worden verwerkt? (En omgekeerD: hoge mannenstemmen: naar mijn ervaring wordt er naar mannen met een hoge stem een stuk minder geluisterd dan naar eentje met een zware bas. Zelf schreef ik dit toe aan de harde, meer doordringende klank van een lage stem. Vergelijk een roezemoezende vergadering waarin alleen een zware stem de boel kan doorbreken en het zwijgen opleggen. Hoewel een rkijsende vrouwenstem ook wel verlammend op groepsrumoer wil werken…)

  2. Als je wilt dat er naar je geluisterd wordt, moet je op een bepaalde manier praten. Hoe dat precies is weet ik niet, maar ik merk het meteen als ik in de groep spreek; soms word ik straal genegeerd, en soms sta ik in het middelpunt v.d. belangstelling. Het heeft te maken met timing, de juiste pauzes, overtuiging in de stem, spreken ‘vanuit de buik’. Ik heb meerdere keren vastgesteld dat in de heilige overtuiging van mijn eigen gelijk andere mensen kon overtuigen, om later in te zien dat ik het bij het verkeerde eind had.
    Om mannen naar je te laten luisteren moet je in de eerste plaats zelf vinden dat je iets belangrijks te zeggen hebt; bescheidenheid is fout. Misschien zijn vrouwen te bescheiden?

  3. Dat nieuwe onderzoek vind ik interessant omdat eindelijk wordt gekeken naar het aandeel van MANNEN in dat verhaal. Want tot dan toe is het antwoord op waarom vrouwen mannen niet naar vrouwen luisteren steevast: “jullie vrouwen zijn te onzeker, te bescheiden te zus te zo.” Het kwam dus altijd van de vrouwen. Nu komt er aan het licht dat het gewoon de mannen zijn die wellicht te lui zijn.

  4. Vrouwen mag je inderdaad niet onderschatten en het ware beter geweest als het ISIS-tuig, dat vrouwen graag onderdrukt en helemaal niet luisteren naar hun meningen, nou eens het verhaal uit de Bijbel kende dat uit ‘Richters’ afkomstig was.
    Deze Richters uit het Oude Testament waren, door God verkoren, charismatische leiders in het vroege Israël. Zij moesten altijd veel antisemitische volkeren verjagen waaronder soortgelijke goddeloze monsters en sadistische geloofsmisbruikers zoals ISIS.
    Zo was er ooit een beroemde profetes, Debora, die een dappere man, Barak, bij zich liet verschijnen en door Jahwe uitverkozen was om de strijd aan te gaan met de hardvochtige koning Jabin van de Kanaänieten. Zijn legeraanvoerder heette Sisera en hij was zo wreed dat hij jonge vrouwen en meisjes liet roven, verkrachten en vermoorden en zelfs mannen of jongens onder de 14 jaar!
    Zij roofden vrijwel geheel Israël leeg en verwoestten het, gelijk aan de latere Midjamieten, Amalekieten, Moabieten, Ammonieten, Filistijnen, Edomieten en Syriërs (goddeloze en antisemitische volkeren uit het Midden-Oosten!) al overtroffen de Duitsers hen daar onder Adolf Hitler in 1941, in Rusland, honderden malen erger in.
    Barak was echter nogal bang voor Sisera daar deze over 900 ijzeren wagens beschikte en de joden hadden vrijwel niets, op een leger van 10.000 man na. Hij wilde anders dat de wijze Debora met hem meeging al antwoordde deze daarop : “Omdat u meer op een vrouw vertrouwd dan op God zult u dus alleen het leger van Sisera verslaan maar door toedoen van een vrouw zal Sisera om het leven komen!”
    Met hulp van Jahwe versloegen de Israëliërs uiteindelijk het leger van Sisera waarna deze op de vlucht sloeg en hulp ging zoeken bij de Kenieten, waar zijn baas Jabin mee bevriend was. Hij zocht de tent van Jaël, de vrouw van Cheber de Keniet, op en drong deze binnen in de hoop daar veilig te wezen.
    Helaas voor Sisera haatte Jaël hem om zijn wreedheid maar zij verleidde hem zodanig dat ze Sisera met oude gestremde melk in slaap kreeg. Hierna pakte Jaël (wilde klipgeit) een ijzeren tentpin en een hamer en ze sloeg de pin dwars door de schedel van Sisera heen waarna hij onmiddellijk dood was!
    Hij was de tent van een vrouw binnengegaan om aan zijn vijanden te ontkomen maar ging het hol van de leeuw(in) binnen om daar nooit meer levend uit te komen!
    Overigens is er ook een Wit-Russische partizane geweest die in 1943 de dubbelhartige nazileider Wilhelm Kube (1887-1943) met een bom ombracht maar ik zie haar echter totaal NIET als een heldin (haar naam wil ik niet eens noemen) daar zij na de oorlog naar Jozef Stalin wilde gaan voor een vorstelijke beloning!
    Zij werd echter door de NKVD voor hoer uitgemaakt omdat ze met Kube in bed zou hebben gelegen en ze wilden haar later zelfs ombrengen! Het stomme rotmens kreeg alleen, nadat ze ontsnapte, een medaille en kon verder fluiten naar haar beloning omdat het akelige serpent niet begreep dat als een kraanvogel een wolf van een bot in diens keel verlost deze vaak geen dankbaarheid kent omdat je verderfelijke personen nooit moet helpen uit eigenbelang!
    Je gaat namelijk niet een moordenaar om zeep helpen en naar een andere moordenaar toe om ervoor beloond te worden omdat dit namelijk afkeurbaar is!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *