Ik zag het gebeuren gisteravond bij Pauw, die uitglijer van Timmerfrans over het mondkapje. Jeroen maakte een wat zuigende opmerking over de veelgeroemde speech van Frans bij de VN.
Of de zinsnede over elkaar in de ogen kijken en de hand vasthouden niet een beetje op effect was geschreven.
Daar was, voor zover bekend, toch geen tijd voor geweest.
De minister verloor even zijn olijke blik en de glimlach verstrakte rond zijn mond. Hoe durfde Pauw HEM hier de maat te nemen.
Frans Timmermans, de vooraf al gelauwerde Europese commissaris, het talenwonder, de man die in de ramp en alles wat daarna volgde persoonlijk zijn finest hours had beleefd.
IJdelheid en gekwetste trots namen het in een split second over.
De blik ging naar vertrouwelijk/ernstig.
‘Weet u wel meneer Pauw dat een van de slachtoffers met een mondkapje voor is teruggevonden.’
Oeps… Oeps.. en nog eens Oeps. Hij besefte het op hetzelfde moment.
Daar zat zijn impulsiviteit hem weer eens in de weg.
Deze slip of the tongue ging nog een naar staartje krijgen.
En zie …
http://www.volkskrant.nl/dossier-rampvlucht-mh17/timmermans-over-zuurstofmasker-ik-had-het-niet-moeten-zeggen~a3764931/
Het ontbreekt onze top-diplomaat weleens aan diplomatieke vaardigheden!
En dat is dan diplomatiek gezegd….