Toen Toontje mij uitnodigde om bij hem thuis te komen eten, om daaropvolgend een nachtje te blijven logeren, ik moet een jaar of tien geweest zijn, zei ik direct ja. Thuis had ik de dagen daarvoor nogal wat onenigheid gehad – zeg maar gerust: oorlog – met mijn klierderige zusje Machje. Ik was blij er […]
Continue reading →In 2001 verscheen Steven Spielbergs A.I., over een robotjongetje van 11 jaar dat geprogrammeerd is om onvoorwaardelijk van de hem aangewezen moeder te houden. “His love is real, but he’s not”, was de tagline. Nadat zijn moeder hem in de steek laat, is zijn enige wens om een echt jongetje te worden. Wanneer de mensheid […]
Continue reading →KIKA (die naam al vind ik onsmakelijk): “1 op de 4 kinderen overlijdt aan kanker.” 1 OP DE 4 KINDEREN STERFT AAN KANKER? Godsamme, dat moet op het 8 uur journaal!! Wat ze bedoelen is: 1 op de 4 kinderen die kanker HEBBEN overlijdt eraan. Maar dat zeggen ze expres niet. U moet bang zijn. […]
Continue reading →Wat is er mis aan Diederik Samsom. Zo op het eerste gezicht weinig. Hij serveert de uitgangspunten van de sociaal democratie soepel en begrijpelijk uit. Onvermoeibaar bereid tot het vertalen van Haags beleid naar de mensen in het land, de mensen aan de keukentafel ( nieuw!), die helaas nog niet veel merken van het aangezegde […]
Continue reading →Mijn dochter vroeg aan mijn vrouw wat tegengesteld betekende. Volgende maand wordt ze drie, dus u begrijpt dat wij concludeerden een wonderkind te hebben. Mevrouw Molovich gaf haar wat voorbeeldjes. Met name ‘de hond is boven en de kat is beneden’ maakte veel indruk. Als wij, trots als we waren op ons wonderkind, haar weer […]
Continue reading →We zagen ze in de documentaire Het Geheim van de Hema (must see!): de managers van de Hema. De droplulliteit droop ervan af. Het mannelijke exemplaar liep geagiteerd rond, kleinbebrild en grijsbepakt, would-be out of the box clichés te debiteren. Hij verkeerde in de waan creatief te zijn.
Continue reading →Vroeger keek ik graag naar het tv-programma ‘Te land, ter zee en in de lucht’ van de TROS. Mijn belangstelling had een technisch-psychologische [jawel] achtergrond. Zo wilde ik graag weten hoe lang het zou duren voordat iedereen die van een hoge stellage sprong met de bedoeling zo ver mogelijk te vliegen, tot de ontdekking zou […]
Continue reading →De uitnodiging ligt al weken op mijn bureau. Reunie, St.Fransicusschool, schooljaren ’55 t/m ’64. De 5e klas. Hans van Boelingen, Grote Boelie, kan met zijn tong diep in zijn neusgaten komen en tegelijkertijd zijn enorme oren bewegen. Als broeder Ignatius met zijn gezicht naar het bord staat doet Boelie razendsnel zijn kunstje en ontlokt gejoel […]
Continue reading →It should be sunshine Not scorching heat It should be shiny Not blindingly bright It should be sunny Not blue.
Continue reading →Het kerstdiner van twee jaar terug was een groot succes. Tot op een bepaalde hoogte. Met het etentje an sich was niet veel mis. Echter, een diner is méér dan slechts voedsel tot je nemen.
Continue reading →Filemon werd verwelkomd door de pitbull van Peter Jan Rens. Hij stond hem blaffend op te wachten op de veranda. Peter Jan Rens kwam er vrolijk lachend achteraan. “Hij doet niks”, zei hij. Hij leek me enigszins manisch. Peter Jan Rens, bedoel ik. Hij woonde met zijn twintig 42 jaar jongere vriendin en hun dochtertje in een bungalowpark. […]
Continue reading →Dat je als wijze ouder vooral níet je eigen fobieën aan je kind moet tonen, wordt algemeen bekend verondersteld. Dus – ik noem maar wat hoor – aviofobische ouders moeten altijd blijven glimlachen als een vliegtuig opstijgt …of landt …of een bocht maakt. Daarentegen moet je als invoelende ouder weer juist wèl meegaan in de […]
Continue reading →