Zora de zorgrobot

In 2001 verscheen Steven Spielbergs A.I., over een robotjongetje van 11 jaar dat geprogrammeerd is om onvoorwaardelijk van de hem aangewezen moeder te houden. “His love is real, but he’s not”, was de tagline. Nadat zijn moeder hem in de steek laat, is zijn enige wens om een echt jongetje te worden. Wanneer de mensheid […]

Continue reading →

De KIKA

KIKA (die naam al vind ik onsmakelijk): “1 op de 4 kinderen overlijdt aan kanker.” 1 OP DE 4 KINDEREN STERFT AAN KANKER? Godsamme, dat moet op het 8 uur journaal!! Wat ze bedoelen is: 1 op de 4 kinderen die kanker HEBBEN overlijdt eraan. Maar dat zeggen ze expres niet. U moet bang zijn. […]

Continue reading →

Diederik

Wat is er mis aan Diederik Samsom. Zo op het eerste gezicht weinig. Hij serveert de uitgangspunten van de sociaal democratie soepel en begrijpelijk uit. Onvermoeibaar bereid tot het vertalen van Haags beleid naar de mensen in het land, de mensen aan de keukentafel ( nieuw!), die helaas nog niet veel merken van het aangezegde […]

Continue reading →

Tegengesteld

Mijn dochter vroeg aan mijn vrouw wat tegengesteld betekende. Volgende maand wordt ze drie, dus u begrijpt dat wij concludeerden een wonderkind te hebben. Mevrouw Molovich gaf haar wat voorbeeldjes. Met name ‘de hond is boven en de kat is beneden’ maakte veel indruk. Als wij, trots als we waren op ons wonderkind, haar weer […]

Continue reading →

De Hema

We zagen ze in de documentaire Het Geheim van de Hema (must see!): de managers van de Hema. De droplulliteit droop ervan af. Het mannelijke exemplaar liep geagiteerd rond, kleinbebrild en grijsbepakt, would-be out of the box clichés te debiteren. Hij verkeerde in de waan creatief te zijn.

Continue reading →

Johan Vlemmix

Vroeger keek ik graag naar het tv-programma ‘Te land, ter zee en in de lucht’ van de TROS. Mijn belangstelling had een technisch-psychologische [jawel] achtergrond. Zo wilde ik graag weten hoe lang het zou duren voordat iedereen die van een hoge stellage sprong met de bedoeling zo ver mogelijk te vliegen, tot de ontdekking zou […]

Continue reading →

De Kniekluts

De uitnodiging ligt al weken op mijn bureau. Reunie, St.Fransicusschool, schooljaren ’55 t/m ’64. De 5e klas. Hans van Boelingen, Grote Boelie, kan met zijn tong diep in zijn neusgaten komen en tegelijkertijd zijn enorme oren bewegen. Als broeder Ignatius met zijn gezicht naar het bord staat doet Boelie razendsnel zijn kunstje en ontlokt gejoel […]

Continue reading →

De week van Filemon met Peter Jan Rens

Filemon werd verwelkomd door de pitbull van Peter Jan Rens. Hij stond hem blaffend op te wachten op de veranda. Peter Jan Rens kwam er vrolijk lachend achteraan. “Hij doet niks”, zei hij. Hij leek me enigszins manisch. Peter Jan Rens, bedoel ik. Hij woonde met zijn twintig 42 jaar jongere vriendin en hun dochtertje in een bungalowpark. […]

Continue reading →

Kinderen en (mijn) fobieën

Dat je als wijze ouder vooral níet je eigen fobieën aan je kind moet tonen, wordt algemeen bekend verondersteld. Dus – ik noem maar wat hoor – aviofobische ouders moeten altijd blijven glimlachen als een vliegtuig opstijgt …of landt …of een bocht maakt. Daarentegen moet je als invoelende ouder weer juist wèl meegaan in de […]

Continue reading →