Mijn zoon had bij de buren gespeeld. Zijn gezicht zat onder stift. “Hij zit helemaal onder”, zei z’n moeder, “zelfs op z’n piemel.” Toen ik ‘m even later in bad deed, bleek dat inderdaad waar te zijn. Ik deed net alsof ik van niets wist en reageerde hoogst verbaasd.
“Wat!”, zei ik toen hij zijn shirt uit deed, “Heb je ook je buik onder getekend?”
“Ja”, zei hij trots.
“Wat!”, zei ik toen hij zijn onderbroek uit trok, “heb je ook op je piemel getekend?”
“Ja”, zei hij, nog trotser. “En ook mijn kont.”
“Wat!”, zei ik toen hij zich omdraaide, “ook je kont? Dat kan toch niet?”
“Jawel”, zei hij, “en ook mijn echte kont.”
“Je echte kont?”
“Jaha. Niet alleen mijn billen, maar ook mijn echte kont.”
Waarna hij zich bukte en zijn bilwangen uit elkaar duwde, mij zo een blik gunnend op zijn anus. Ik heb niet lang genoeg gekeken om te kunnen zien welke kleur hij had gebruikt, ik heb wel de buurman maar even gewhatsappt met de raad hun verzameling stiften wellicht weg te gooien. Later leerde ik dat mijn zoon en zijn vriendje het ook een goed idee had geleken om het ouderlijk bed van de buren onder te plassen. Gekke boys.
Sinds ik kinderen heb, heb ik een fobie voor merkstiften die los in lades en voor het grijpen liggen, ontwikkeld! Je stukkie maakt het niet eenvoudiger om met die fobie te leven…
Had ik die fobie maar op tijd gehad! Je wordt bedankt Naomi, je had dit toch (veel) eerder kunnen melden?
Breek me de bek niet open, OZW! Maar nu je dat wel hebt gedaan, zal ik binnenkort een blogje wijden aan alle overige kind-gerelateerde fobieen die ik zoal heb. Doe er vooral je voordeel mee! PS Ik moet nog een woord of 400 schrappen dus het kan ff duren…
Mijn eigen exemplaren zijn nu al dan niet opgevoed klaar met opgroeien. Niets meer aan te doen, merk ik tot mijn ergernis dagelijks meermalen weer (is dit een zin?). Maar laat dat geen beletsel zijn! Genoeg prille moeders die ermee hun voordeel kunnen doen, niet in het minst mevrouw Molovich herself.
Wat dat schrappen betreft, ik zou de ongeschapte versie op nurks doen, en de keurig geschrapte op VUSS, iedereen blij. Niet dat we niet van het schrappen zijn op nurks, dat niet. Maar het vooruitzicht op een lekker lang stukkie over moederlijke fobieën wint het van de drang om enkel keurig geschrapte dingetjes te lezen. Ik kan me vergissen. Ik zeg ook maar wat. Ik waai toch constant met de wind mee. Of tegen de wind in. Dat is maar hoe ik me op dat moment voel (ic: hoeveel kracht ik op dat moment heb, en tijd, want beide heb je nodig om tegen de wind in te zeilen.)
Gooi d’r maar op inderdaad.
Driedubbel eens! Geen beter vermaak dan leedvermaak, zelfs met 400 bonuswoorden!
Kippfest, je had afgelopen jaar op Nurks een stuk dat me, ik lees net het nieuwste boek van Martin Amis ‘Het interessegebied’ (de roman speelt zich af in een concentratiekamp) , daar aan deed denken. Ik herinner me een passage van je verhaal waarin die Duitser op bezoek gaat in een barak waar zijn ‘date’ woont. Waar kan ik het vinden? Heb je en link? Het was een tamelijk gewaagd stuk. Amis krijgt in de meeste recensies ook veelal kritiek. Maar ik vind het een goed boek.
http://nurksmagazine.nl/?s=blind+date
Dat Spencer dat dan weet! En stante pede de link kan produceren. Waow.
Dank. Het blijft een ongemakkelijk verhaal. Maar goed geschreven.
Ha bedankt! Dan werkt het! Het is namelijk gebaseerd op een echte date. Die ook echt zo ongemakkelijk was. “Oh hee joh werk jij als Ben Hur in het bedrijf waar ik wurgcontracten faciliteer? Ehhh… Hee, wauw, het was echt vet lekker weer gisteren he?”
Aha, zo is dat ontstaan. Ik kan me aan dat stuk ook nog goed herinneren.
Max, hoe oud is je zoon?
/:-=) nog aan toe. Woehaa.
Het zijn niet enkel jongens van een zekere leeftijd. Marlene Dumas portretteert haar dochter die zichzelf beschilderd heeft.
https://www.google.nl/search?q=Marlene+dumas+AND+%22The+Painter%22&biw=1366&bih=651&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=tTsLVKnGFMWRO_7JgZgF&ved=0CCAQsAQ