De advocaat-generaal op Bonaire heeft in de Spelonk-zaak – wat mij betreft namens God en vaderland – zijn excuses aangeboden aan de twee mannen die ten onrechte jaren gevangen hebben gezeten. In ieder geval één van hen zat achter zijn computer ten tijde van de moorden die hij dus niet gepleegd kon hebben. Dat het verdedigingsteam blij was met zijn excuses zegt wellicht iets over de correcte manier waarop de advocaat-generaal die heeft gemaakt, maar vooral iets over de gewezen veroordeelden dat zij zo groots waren nog in gesprek te willen gaan met Justitie. Hoe je ook anders ‘sorry’ kan zeggen, heeft China onlangs laten zien. De Chinese overheid heeft namelijk in al haar goedertierendheid besloten de werkkampen te sluiten en zo’n mannetje/vrouwtje of 150.000 naar huis te sturen. Ik wil niet beweren dat iederéén daar onschuldig was. Toch lijkt het mij een uiterst vriendelijk gebaar jegens hen die (veelal) zonder enige vorm van proces jarenlang opgesloten hebben gezeten. Nu snap ik dat de partijleider Xi Jiping niet iedereen een excuusbrief kan sturen, maar het gaat me toch iets te ver om een verklaring de wereld in te slingeren “dat de vrijlating goed is voor de creativiteit en dus goed voor de economie”. Maar een wijze Chinees zei eens: “Better a bad excuse for doing a good thing than a good excuse for doing a bad thing”. En nee, die wijze Chinees is niet Confucius maar gewoon manlief aan de ontbijttafel terwijl hij zijn havermoutpap oplepelde.
