Nobelprijs nieuwe stijl

Hoewel ik alleen maar in het boemeltje hoefde te stappen, was ik er gisteren niet bij: de uitreiking van de Nobelprijzen. Een wondermooi initiatief van de oude Alfred. Alle laureaten verdienen ontegenzeglijk een moment van aandacht. Maar waarom is het zo’n mosterd-na-de-maaltijd-prijs? We kunnen toch aannemen dat Englert en Higgs ook zonder het vooruitzicht van het Zweedse huldebetoon hun geladen deeltjes rondgeslingerd zouden hebben in een ondergronds apparaat dat even snel als duur is. Me dunkt dat er voor talloze (wereld)problemen nog géén oplossing gevonden is. Dus kunnen we de Nobelprijs niet juist als een aanmoedigingsprijs gebruiken? En als ik zo vrij mag zijn om een dwarsstraat te noemen. Degene die volgend jaar een oplossing heeft voor de drijvende vuilnisbelten in de oceanen (plastic uit zee gevist én verwerkt!) kan een uitnodiging tegemoet zien voor 10 december 2014 in het Konserthus te Stockholm. Sinds ik weet dat ‘microbeads’ in zovele alledaagse gebruiksvoorwerpen zitten (bijv. scrubs en make-up), maalt die plastic soep maar in mijn dagelijkse gedachtestroom. Ik zal de idee van een Nobel-prijsvraag eens bespreken tijdens mijn Zweedse inburgeringscursus. Ik hoor u gniffelen, maar (grote) ideeën beginnen nu eenmaal altijd klein.En bij de gedachte dat ik mijn idee in het Zweeds zal uitleggen, word ik al draaierig als een deeltjesversneller. Mocht het zover komen dan ben ik bereid om de Nobelprijs volgend jaar uit te reiken. Zonder make-up en op een minder zachte huid dan u van mij gewend bent…dat spreekt voor zich!

6 Reacties

Laat een antwoord achter aan Oud Zeikwijf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *