Ik moet er niet aan denken. Bijna 50, al decennia een lekkere, goed betalende baan bij het DWI, die opeens op de tocht staat vanwege… well.. de DWI. Ze hebben daar iedereen boven de 40 ontslagen. Niet alleen hen, hoor, het is de nieuwe mode: 40? ERAUS. Te duur, te eigenwijs, te goed, te veel ervaring, hmmm… doe maar te duur.
Continue reading →De landelijke omroepen haalden gisteren alles uit de kast om mij geld te laten storten op Giro 555. Mijn zoon kan het beter.
Continue reading →
Hee daar is Wubbo weer! In dit deel vertelt de geshockeerde Wubbo over een mysterieus incident en de nasleep ervan.
Continue reading →Ze zet de gevulde emmer naast haar voeten en kijkt me aan. Ik vraag haar hoe het gaat. Ze heeft een doekje vast. Dat doekje blijkt even haar enige houvast. Ze rolt het op, knijpt erin, laat het weer uitrollen. Ze rolt het weer op en knijpt erin. Terwijl ze dit doet vertelt ze dat […]
Continue reading →Aanpassingen Met de Sint in aantocht en de hevige commotie rond de legitimiteit van Zwarte Piet vindt de CCI, de Commissie Culturele Integratie, het tijd worden om ook enkele randverschijnselen van het feest aan te passen aan de veranderende maatschappelijke omstandigheden. Zo bepleit ze het afschaffen van de rijmdwang tijdens het voorbereiden van de surprises. […]
Continue reading →Het hart is niet af want Het spelletje niet meer mee Zonder verlies wil ik ten onder Boven klikt het licht aan Alles uit en alles in Alles rond en nooit meer af Daar, twee plaatsen vrij, ik er tussen Halve thuizen, nergens over Ik vlucht het niets in En wacht onaf.
Continue reading →
HAHAHAHA!!!! Oh sorry ik wou zeggen: “Het is tijd om te lachen!!” maar… Toen deed ik het al!! HAHAHA!! Nou ja nog een keer dan: “Het is tijd om te HAHAHAHA!” OH NOU DOE IK HET WEER!!
Continue reading →Zwarte Piet deed wat ie altijd deed in hetSinterklaasjournaal. De zwartepietendiscussie leek ver weg. Maar dat was buiten de extremisten gerekend, zag ik in PowNews.
Continue reading →Mijn zoon werd 15, een magisch getal. Hij sproot uit de argeloze kinderjaren door de weeïge baarmoederhals van de puberteit. Zijn kop stak al uit, hij kon een glimp van de volwassenheid vangen, zijn benen nog vast in de uterale warmte.
Continue reading →In de documentaire ‘Don’t shoot the messenger’ zagen we hoe Occupy Amsterdam het pispaaltje van de crisis was. Twee uur eerder leerden we in de Tegenlicht-documentaire The Wall Street Code over het monster dat de financiële whizzkids hadden gecreëerd.
Continue reading →Ik kan bijna de highmakende geur van vers gemaaid gras ruiken, het gezoem van zomervliegjes horen, een weldadige bries op mijn wang voelen. Een hels kabaal brengt me met een ruk naar het hier en nu.
Continue reading →