Er schijnt een illegaal in mijn huis te wonen. Tenminste, dat vindt de politie. En nog preciezer, de buitengewoon opsporingsambtenaar D.K. Ik heb mijn illegale huisgenoot nog nooit gezien, maar dat weerhoudt de politie er niet van haar toch post te sturen op mijn adres.
Ze is Zuid-Afrikaanse, komt uit Pretoria en is 33 jaar oud. Tenminste, dat staat in de papieren. Ik heb de envelop opengescheurd. Ik krijg nooit post van de politie, ik was wel benieuwd wat ze van me wilden. Maar het bleek niet voor mij, maar voor mijn volgens de politie inwonende vreemdeling. Hoe komen ze erbij om een brief te sturen naar een adres zonder even fatsoenlijke controle te doen of het wel klopt? Ik dacht nog, alleen de envelop misschien, schrijffoutje, dat kan, maar nee hoor. In de brief ook mijn adres.
Ze moet zich melden. Met alle officiële documenten die ze tot haar beschikking heeft. Ik begin steeds nieuwsgieriger naar haar te worden. Ik hoop dat iemand voor haar de brief kan vertalen. Het taalgebruik is om te janken. Ik moet er al drie keer naar kijken om te begrijpen wat er staat, laat staan dat je de taal niet spreekt.
De brief is uit naam van de korpschef van het regionaal politiekorps Gooi en Vechtstreek. Veel gewicht in de schaal voor mijn inwonende. Het onderwerp van de brief: Verzoek aan de vreemdeling om in persoon te verschijnen. Ik denk dat ze lang kunnen wachten, want de brief heeft haar nooit bereikt. Zou ze hier nou voor worden gestraft? Stel ik bel niet naar de politie maandag (wat ik wel ga doen, ze nemen nu namelijk niet op. Vreemdelingen alleen op kantoortijden blijkbaar) en zij komt niet naar de afspraak, heeft ze dan een probleem erbij?
Het houdt me nogal bezig. Vooral ook deze zin: (Stel je even voor dat je de taal niet spreekt): ‘Dit verzoek, alsmede het paspoort en andere identiteitsbewijzen en persoonlijke bescheiden die bij het verstrekken van gegevens in het belang van het bepaalde bij en krachtens de Vreemdelingenwet van nut kunnen zijn, dienen te worden meegebracht.’ Probeer daar met je zakwoordenboek maar een chocola van te maken. Waarom is deze brief niet in het Engels?
Bij verhindering moet ze bellen. Dat ga ik maar even voor haar doen. Ze zal er nog meer gesodemieter door krijgen, als ze niet komt en niet heeft gebeld. Dat zo’n snor aan haar vraagt: “zo mevrouwtje, waar dachten we mee bezig te zijn? Beetje illegaal gaan zitten wezen en dan ook niet bellen of langskomen als we daarom vragen? Wat had u daar zelf van gedacht?” En dat zij hem dan aankijkt met van die grote bruine ogen en nou ja, u snapt het wel.
Ze is over een maand jarig. Wordt ze 34. Niet in Pretoria, maar in Hilversum. Ik hoop dat ze het een beetje getroffen heeft hier.
