Hallo!

Dat hallo zeggen in het bos tegen mensen die je tegemoet lopen, dat vind ik zo’n dingetje. Daar ben ik niet alleen in, merk ik. Het is vaak zo onhandig. Ik probeer altijd in te schatten of tegenlopers hallozeggers zijn of hardnekkige zwijgers. Je hebt ook wegduikers, druk-in-gesprektypes en schoenenkijkers. Maar de joviale hallozeggers, die […]

Continue reading →

Een kleine ode aan de draaglijkheid van Parijs

Orage. Soyez Prudent. Om de zoveel kilometer lees ik de schreeuwlelijke, oranje letters op infoborden boven de A5 richting Parijs. Een schril contrast met de uitgestrekte akkers, die de snelweg insluiten zo ver het oog reikt. Mastodontische landbouwvoertuigen oogsten in ijl tempo om het onweer voor te blijven: een moderne variant op de noeste strijd van mens versus natuur. Eeuwen geleden zou het hier gewemeld hebben van mannen, vrouwen en kinderen, gebruind en gehard door de dagdagelijkse handenarbeid. Geen festival van muziek, drank en leut, maar van bloed, zweet en tranen.

Continue reading →

Moeder

Met meemoedige hoop bezien de moederogen Hoe haar eerstgeborene zich weer dwaas gedraagt Op een youtube filmpje in een gek ander land Waar het applaus klinkt als mededogen Hij was zo klein en pril en kwetsbaar En enkel het kleine en prille is verdwenen Al die dwaasheid die hij blijft plegen Ze beziet haar vrucht […]

Continue reading →