Filmverbeteringen: Rambo

Inhoud: De beste film ooit, aller tijden, van het hele universum.

Cum-jerker gehalte: Geen enkele vrouw in die hele film. Maar die zouden toch alleen maar in de weg lopen van alle awesome-heid.

Geweld gehalte: Één dooie maar en toch zo gaaf! Het is een beetje als de bijbel lezen, met al die actie en geweld en melaatsheid enzo, dat je denkt “Woah gaaaaaaahhfff” en dan christenen in het echt zien bij een EO jongerendag ofzo en denken “Oh woah echt? Zit het zo?” ofzoiets gaat niet echt helemaal op want Rambo is geen pedofiel. Hoop ik.

 

“Hee Kippfest,” vragen mensen mij vaak weleens, “Kan jij daar geen verhaaltje bij verzinnen, veel ontploffingen en stinkende sex in zwerende poepgaten enzo?”

En dan denk ik JA GODVERDOMME! IK BEN GEEN TRUCENDOOS!! “Oh Kippfest, ja homofiele poepseks en ontploffingen ja” JA NOU SOMS OOK EVEN NIET HE? Hoe zouden jullie het vinden als ik naar jullie toe kom en de hele tijd zeg: “Oh hee doe eens even iets zonder poepseks. Of ontploffingen.”

Dat willen jullie toch ook niet altijd? He ben ik soms een aap waar je een pinda inschuift zodat die dan een dansje doet? Ben ik dan geen mens met gevoelens? Kietel mij, zal ik niet lachen? Schiet mij neer, zal ik niet doodbloeden net als Martin Luther King?

(ok dit was bedoeld als grappige referentie naar de “I have a dream” speech van die dude. Ik was er echt zeker van dat hij daarin daarnaar refereerde. Maar bij het opzoeken van de exacte bewoordingen kwam ik erachter dat ik hem door de war haalde met een Klingon die shakespeare citeerde in Startrek VI. Ohw. Ok weer wat geleerd van geschiedenis, -red.)

Anyhoo meestal vind ik het allemaal wel best. He, het is niet alsof de werkelijkheid niet inderdaad een stuk gaver zou zijn met wat extra explosies en poepseks. Maar, moet ik eerlijk zeggen, soms ben ik gewoon een beetje kwetsbaar. En twijfel ik bij jullie ongetwijfeld goede bedoelingen.

En ja, natuurlijk is dat stom: terwijl ik toch best moet weten dat jullie allemaal denken: “Waaauuww wat is die Kippfest toch gaaf en een literaire god en sexy knap ook.” ben ik toch… Nou? Zal ik het maar gewoon toegeven? Ja? Nou ok: soms ben ik een beetje onzeker. Daar. Klaar. Gezegd. Dan neem ik mijn eventuele (hier daar zeg ik het al) geweldigheid niet voor vanzelfsprekend aan.

“Nou ja Kippfest,” zeggen jullie dan, “Serieus? Maar jij bent zo’n lekker ding en begaafd!”

Ja maar alles is relatief! Ik denk zelfs dat knappe mensen zoals ik het een stuk zwaarder hebben in het leven dan jullie, die, de gemiddelde mens in ogenschouw nemende, toch een stuk lelijker en dommer zouden moeten zijn.

Je moet je maar voorstellen dat bij jullie iemand nog weleens denkt “Hm die speelt een beetje in mijn divisie, dus die zal wel niet veel aandacht krijgen van het andere geslacht enzo. Laat ik gewoon zeggen dat ik hem/haar knap en slim enzo vind, dan ben ik waarschijnlijk de enige op de hele fucking planeet en wil zij/hij dan misschien wel met me naar bed.”

Bij mij? “Oh die is zo gaaf, die kan krijgen wat hij hebben wil. Ik ga het niet eens proberen ook al ben ik Carice van Houten; ik ga niet eens zeggen dat hij een lekker kontje heeft want kom op hee, dat weet hij zelf ook wel. Ik ga gewoon doen alsof ik het een ranzig mannetje vind zodat hij juist extra geïntresseerd en gemystificeerd door mij raakt.”

Ja nou maar als iedereen nou zo denkt he? Hoe moet ik er dan aan herinnerd worden dat ik de meest sexy kont op aarde heb? Ik ben niet bepaald lenig genoeg om zelf maar even te kijken en controleren. Tegen mij zegt nooit iemand “Eeeee meisje, jij bent egt tantoe mooi sgatje, jij moet egt die piemel tussen je billen heeee”, he, misschien wil ik ook weleens zoiets horen? Zonder referenties naar piemels tussen me billen dan. En zonder mij sgatje of meisje te noemen. Of andere gaye shit, wat de fak mankeert je?? GEWOON ZOIETS.

Maar goed: net als dat ik niet kan weten dat jullie mij de knapste man op aarde vinden met tha brain to boot, kunnen jullie niet de gedachtes uit mijn hoofd pulken om te weten dat ik er best wel mee zit dat jullie me dat niet continue vertellen.

Dat jullie een gave reus hoog torenend boven de mensheid zien, terwijl ik me heel kwetsbaar voel als een klein vogeltje met een gewond vleugeltje en dat de wereld lijkt op tien hamers die lachend op mij neerslaan. He, zo voel ik me dan wanneer iemand mij denigreert naar “Kippfest=poep, DANS KLEIN AAPJE”.

Als iemand me duwt in een rolletje,” maak ik dan fluisterend met teneergeslagen ogen een gedichtje, “Kruip ik het liefst in een holletje. En als ik daar dan zachtjes oprol om te huilen / zou je dan nog steeds met me willen ruilen?” He? NOU?

Om een voorbeeld te geven van hoe mijn dagen door wee- en zwaarmoed gevuld zijn: een paar dagen terug had ik een bijzonder zware dag (ik wil het er liever niet over hebben maar ik had echt een briljante status-update op face-book (ik wil er liever niet al te diep op ingaan omdat het nu natuurlijk nogal gevoelig ligt maar ik had nogal een heftige ervaring qua poepen, die ik ernstig had beschreven maar wel met een kwinkslagende knipoog om aan te geven dat ik het leven zelfs wanneer het zwaar klote is niet al te serieus neem maar gewoon zoals het komt want iedereen maakt ellende mee, het gaat erom hoe je daarmee omgaat) neergetypt op facebook en niemand nam de moeite om te reageren alleen mijn moeder klikte op “Vind ik leuk”) en alles was een leeg aquarium gemaakt van zwarte gal wat langzaam volgegoten werd met haat. “De duisternis is gevuld met leegte….” fluisterde ik pijnlijk, het gewicht der kwellende jaren nog nimmer zo zwaar op mijn schouders drukkende, nog éénmaal op refresh drukkend om te kijken of tenminste niet één van mijn “vrienden”  de minieme moeite had genomen om op “Vind ik leuk” te drukken maar nee, die waren natuurlijk te druk bezig met hun eigen stompzinnige kutberichten schrijven alsof dat zo fucking belangrijk was. GET A LIFE, LOSERS.

Ik dwaal af. “Ja dat wilden wij net ook al zeggen,” zullen jullie zeggen, “Dit is toch een filmverbetering van Rambo?” oooohhhhh ja sorry dat het even over echte problemen gaat en niet stompzinnig gelul voor jullie vermaak! Sorry jongens!!! Hier, laat mij me gleuf aanbieden voor de pinda’s ok?????? Ik buk wel ok???????? Neeeeeeeee het is echt niet awkward KOM MAAR MET DIE PINDA’S GODVERDOMME DAN. DRUK ZE ERIN DAN. MAAR. Waar ik subtiel- totdat jullie weer kwamen binnen walsen met gelul over “Hee dit is geen filmverbetering” – naar toe wilde werken is dit: als ik mij op me aller, aller, ALLER kwetsbaarst voelt dan sluit ik mij het liefst op in mijn man-cave, gordijntjes dicht, chocola en ijs in de aanslag, fleece dekentje over mijn verkilde, eenzame lijf en de meest gevoelige, hartverscheurende film in de dvd speler om eens lekker ongegeneerd hard te janken: Rambo, dus.

Ja, u leest het goed: buiten briljant en knap ben ik ook een gevoelige ziel. Maar ja, dat zijn de beste artiesten vaak he? Gekweld enzo. En iedereen zich maar afvragen hoe dat toch kan! Ja afvragen! Misschien moet je gewoon eens nadenken, lomp stelletje neanderthalistische boeren? Ideetje? Misschien een beetje proberen in te leven in andere mensen, misschien eens een KLEIN FUCKING BEETJE nadenken over “Goh, leuk wat ik allemaal wil voor mezelf in dit leven, ikke ikke ikke, maar wat zou Kippfest willen?” Nou niks voor mezelf. Ik zou het alleen leuk vinden als jullie MISSCHIEN EEN MINIEM PIEPKLEIN KLOTEBEETJE BESEFFEN DAT NIET ALLES OM JULLIE DRAAIT, DAT ER ANDERE MENSEN BESTAAN EN DAT JE VAN GEVEN VEEL GELUKKIGER WORDT DAN KRIJGEN EGOISTISCHE KUTHORKEN. MISSCHIEN. MAAR WAT WEET IK. IK BEN NATUURLIJK ALLEEN MAAR ZO GENIAAL DAT ECHT IEDEREEN HET VOOR VANZELFSPREKEND HOUDT. WAAROM ZOU JE ZO IEMAND SERIEUS NEMEN.

Zo heftig was mijn depressie (zo mag u het gerust noemen)  na die poep/facebook-tragedie dat zelfs die beste film aller tijden mij niet kon troosten. Maar ja, troosten, dat is natuurlijk nooit het doel van Rambo geweest. Rambo is een film die je meesleept naar het meest onvoorstelbare verdriet, je gezicht erin duwt en je onder houdt tot je stikt in tranen. Ik kan het serieus niet droog houden als Rambo zijn “NOTHING IS OVER” rant tegenover Trautman houdt. Als de ondertiteling aan staat dan. Of als ik me ogen dichthoud. Dan klinkt het net alsof Chewbacca een spelletje verliest en dat sloopt ook de hemel zodat engelen er huilend met donderend geraas uitstorten :-( LET THE WOOKIE WIN!!

En normaal gesproken is dat goed. Zwelgen in dat verdriet. Even in opgaan, de tranen laten gaan, diep zuchten en de wereld weer glimlachend tegemoet tredend. Maar dit keer trok ik het niet meer. Ik kon er niet meer tegen Rambo zijn ondergang tegemoet te zien treden. Elke. Keer. Weer. En weet je waarom? Omdat hij dezelfde problemen heeft als ik. Onbegrip. Onkunde (van anderen he). En ik kan het niet aan Rambo te zien falen in begrip krijgen, omdat ik bang ben (hamers, vogeltje) dat ook ik ooit zal falen en onwijs gespierd in de bossen boobytraps zal moeten maken om mijn punt over te brengen (dat is een woordgrap omdat sommige boobytraps in rambo puntig zijn. Pun-tig intended. Jaja.).

Ok even pauze het wordt me allemaal even te emotioveel. Volgende week gaan we weer verder. Tijd om een film grondig te verbeteren, godverdomme.

 

20 Reacties

  1. Nou leuk. Denk ik er komt weer een verhaaltje met explosies en afgerukte lichaamsdelen en uitpuilende ogen, krijg ik een stuk zelfbespiegeling en pseudo-psychologische zachte stront.
    Dankjewel, Kippfest.

  2. Bij mij ging het zo: ik wist dat ik ooit iets slims had geschreven over Karel van het Reve en Hugo Black. Wilde even checken wat ook weer. Dus ik google ‘karel van het reve hugo black’ en jawel, kom ik op mijn oude prachtblog Believe the Best Expect the Worst uit, en inderdaad, het was een goed stuk. Plaatje is in de loop der jaren verdwenen, maar dat maakt het alleen maar authentieker.

    Maar toen. Ik zie in de kantlijn van dat blog een verwijzing naar Nurks, waar ik al meer dan een jaar niet meer durfde te komen. Waarom? Long story. Maar toen ik zag dat er een vers stuk van KIPPFEST was, MOEST IK WEL DOORKLIKKEN.

    Zo fijn is Kippfest. De man die het onmogelijke mogelijk maakt. Godverdomme wat een prachtstuk.

  3. Dit is het Echte Leven inderdaad.

    Kiezen tussen enerzijds behandeld worden als een hoer, of anderzijds aangeven dat je moet kíezen tussen behandeld worden als een hoer, of behandeld worden als een hoer, of aangeven dat je moet kíezen tussen behandeld worden als een hoer, etc.

    Of misschien zelfs kiezen om aan te geven dat je aan moet geven dat je als een hoer behandeld wordt.

      1. Denkramen zijn mijns inziens open en bieden dan ook geen diepte*. Het gaat dan juist om de oppervlakte. Leve de oppervlakkigheid!

        *tenzij we het over perspectief gaan hebben natuurlijk. Dan wordt het weer een heel ander verhaal.

          1. Je moet je dan alleen zorgen maken als het je frustreert dat perspectief een vertekende weergave van diepte is. Wat dan weer mooi te zien is als je op een spoorlijn staat (niet doen hoor!). De rails zijn recht en hebben een vaste tussenafstand. Toch, als je in de verte kijkt, lijken ze bij elkaar te komen. Dat is geen eerlijke weergave van wat er echt te zien is.
            Dat in tegenstelling van uw verhaal, wat juist heel beeldend en niet misleidend is, maar eerder een zeer accurate beschrijving van de rol waar we als mens in zitten, en de bedenkingen die we daar soms bij hebben. Ik had inderdaad echt gehoopt op een filmverbetering van Rambo, maar begrijp uw standpunt.

    1. Hmm, ik zie het niet echt… Maar het is betrekkelijk simpel om een schrijver als mij te vinden. Gewoon een aap wat crystal meth geven, en zodra hij zijn eigen gezicht eraf wil trekken duw je hem een pennetje in de klauwen. SCHRIJVEN METH AAP.

Laat een antwoord achter aan sikbock Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *