Masseer eens een varken!

Nu ik de tijd heb om mijn kinderen alle aandacht te geven, neem ik ze voortdurend mee op sleeptouw naar nog te ontdekken werelden. Vandaag voert de reis naar de biologische geitenboerderij Ridammerhoeve in het Amsterdamse Bos.
Waar het mij om gaat is dat we buiten zijn. Met dieren om ons heen voelen wij ons het best. De reis naar de boerderij is op zich al een hele beleving, die beide kinderen soms bijna te veel wordt. Maar ik weet dat het bezoek al die moeite waard zal zijn, juist ook voor hen.

Op de boerderij ontdekken wij een open stal met twee varkens. Varkens, de lievelingsdieren van Mink. Ook Nola is onmiddellijk verknocht aan deze twee heerlijke zeugen, die met volle teugen genieten van het verse stro. Op biologische wijze boeren doe je niet alleen voor je klanten of jezelf, maar vooral ook voor de dieren.

We klimmen de stal in, wat is toegestaan. De varkens zijn zeer aaibaar. Mink gaat bij het hoofd van het grootste dier zitten, met zijn eigen hoofd tot bij dat van het dier gebogen. Hij observeert het dier. Ik aai het. Het varken geniet, en laat dat blijken door er knorrend eens goed voor te gaan liggen. Echt, het dier geniet. Nola klimt de stal uit en gaat spelen in de speeltuin.
Mijn aaien gaat over in heus masseren. Het dier voelt bijna als een mens, ware het niet dat de lichaamsbeharing borstelig en de huid dik en stijf aanvoelt.
Masseren heb ik altijd graag gedaan, alleen doe ik het meestal bij mensen. Maar dit, een varken een zo goed gevoel geven, geeft mij nog veel meer voldoening. Hoe vaak zal het dit dier overkomen dat het zo diep en geduldig gemasseerd wordt?

Ik ben met dieren opgegroeid op een manier die mij inzicht heeft gegeven in de beleving van een dier. Zo hadden wij een tamme huishaan. Die sliep binnen, op de rug van een stoel. Elke avond sprong hij bij iemand op schoot. Dan moest je hem aaien, liefst in zijn nek. Daar genoot hij zichtbaar van. Van dergelijke ervaringen heb ik geleerd dat de vee-industrie verwerpelijk is.
Sommige mensen die mij zo lang en intensief met het varken bezig zien, kijken verwonderd naar het schouwspel. “Kijk, die vent maakt dat varken geil”, hoor ik iemand zeggen. Maar ik schaam me er niet voor. Nee, ik doe het er ook niet om. Ik vind het gewoon fijn om een dier te laten genieten zoals ik zelf ook graag geniet.

Af en toe word ik weggeroepen door mijn dochter, die wil dat ik kom kijken naar wat zij allemaal al kan in de speeltuin. Ook van haar geniet ik intens. Mijn zoon neemt de honneurs voor mij waar als ik even bij mijn dochter ben. De middag vliegt voorbij. Als wij om vijf uur het bezoek afronden, ben ik zeker drie uur met het varken in de weer geweest. Stilletjes hoop ik dat het mij bij een volgend bezoek herkent.

2 Reacties

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *