The last of the mohicans. Last man standing.
Modave. The middle of nowhere of the Condroz of Belgium. De Condroz: een reliëf uit de les Aardrijkskunde of de rally van. Vanaf nu ook een vrijgezellenweekend uit 2013. Gemiddelde leeftijd:circa 40. Een generatie eerder was je dan bijna opa, nu trouw je pas.
Op die leeftijd verloopt een vrijgezellenweekend vrij planmatig. Alsof Stalin himself alles tot in de puntjes heeft geregeld: geen verrassingen dus. De ceremoniemeester van dienst heeft de geschiedenislessen over het Stalinisme ook zeer ter harte genomen: terwijl een vrijgezellenweekend zou moeten beginnen met ongebreideld hijsen, begint het nu met een briefing die de “vrij” uit vrijgezellenweekend vermorzelt. Hiermee bedoel ik een kwis op vrijdag, naamkaartjes voor de ludieke sportcompetitie -darts, petanque, tafeltennis, tafelvoetbal – op zaterdag en een stafkaart voor de wandeling op zondag. Het beeld van een busreis voor senioren naar de kerstmarkt te Aken doemt op. Zo eentje met een overenthousiaste gids aan de micro die het dagprogramma met ingestudeerde kwinkslagen “toffer” maakt.
Om onze rit naar Modave “toffer” te maken, stoppen we bij het eerste de beste tankstation voor een sixpack: we gaan moed en lol “inpilsen”. Met mijn blaascapaciteit ook dadelijk “inpissen” ergens in het Waals Gewest. Geen GAS-boete, dat bestond toen nog (net) niet.
Aangekomen op de locatie, worden we begroet door de vaandeldragers van het weekend. Op weg naar de deur moeten we eerst een speelgoedtractor ontwijken. Geen zuipattribuut, maar blijkbaar het favoriete speeltuig van het kleinkind van de eigenaar, wiens dochter pal naast het weekendhuisje woont. Voor één keer is de gebruikelijke slagzin in de huurovereenkomst “niet voor vrijgezellenfeesten” blijkbaar geen holle frase. Als je weet dat er gasten zijn, die na een paar Duvels krijsen als een piraat uit ‘Pirates of the Caribbean’, weet je genoeg.
Hopelijk brengt het avondmaal, “pasta puttanesca” (hoerige pasta) meer soelaas. Op de hoeren is het nog wat wachten, want eerst staat een kwis op het programma. Van vragen over “grey’s anatomy” tot aardrijkskunde. De kwismaster – een leerkracht zoals mezelf – heeft alles tot in de puntjes uitgewerkt. Wat hij echter niet had voorzien: geen nuchtere, brave bende tieners als publiek, maar een bende baldadige bijna 40’ers vol bier en wijn. Als je dan vragen over Mcdreamy stelt, krijg je een rumoerige en oncontroleerbare klas. Luider beginnen praten en iets zeggen als “Dadelijk stop ik ermee” worden dan niet met ontzag onthaald, maar leiden tot meer schabouwelijk vertoon. Uiteindelijk is iedereen een winnaar, vooral de vrijgezel.
Als beloning krijgt hij een sekspop van 20€ voorgeschoteld. Iemand vindt ergens nog genoeg adem om ze representabel te maken en na bier, wijn, Duvel en Whisky, is “anything goes” de norm. Maar na bier, wijn, Duvel en Whisky, is “nothing goes’ vaak ook de norm. Zelfs met drie gaten om uit te kiezen, iets wat in het dagelijks leven wellicht niet altijd op het menu staat. Je kan het een beetje vergelijken met de opening en/of sluiting van het mosselseizoen…
Zo’n pop van 20€ – misschien dat er in de hogere prijsklasse wat meer realistische exemplaren zijn – is absoluut geen aanrader voor biologielessen. Jongeren die dit als referentiepunt onder ogen krijgen in een educatieve omgeving zijn fucked up for life. Jongens gaan hopeloos op zoek naar die ultieme vrouw waar alle lichaamsopeningen er exact hetzelfde uitzien. Meisjes beginnen zich spontaan in vershoudfolie te wikkelen om die plastic look te krijgen en ‘ s nachts steken ze pingpongballen in hun – nee, niet daar vetzak – mond om tenminste die opening mooi rond te krijgen. De perfectie van de cirkels maken zo’n plastieken mieke eerder geschikt voor een wiskundeles: gewoon wat inkt smeren, tegen het bord drukken en voila, de les over de straal kan beginnen. Ik zie mijn oude wiskundeleraar al met een half opgeblazen sekspop in zijn boekentas de speelplaats betreden of aan een leerling vragen: blaas jij Pi even op? Ja, grappig zijn ze, die rekenknobbels.
De vrijgezel van dienst had danig wat moeite om de pop onder controle te krijgen: de knobbels zaten in de weg. Een cowboy die een wilde stier probeert te berijden met wapperende lichaamsdelen à volonté. Zoals een voetbaltrainer zou stellen: de inzet was er, alleen het resultaat ontbreekt. De onkunde pleit wel in het voordeel van de gevierde: hij heeft duidelijk meer ervaring met levend materiaal.
Met de nieuwe multimedia ben je ook nergens meer veilig: vroeger kon je je prestaties nog wat aandikken, maar nu geldt de wet van iPhone en Samsung. Geen 18de eeuwse mondelinge overlevering zoals in de tijd van Casanova. Wysiwyg. I. p.v. eeuwige roem om brandend rubber door memorabele sekspopprestaties, ga je de annalen in als diegene die ’s nachts in de badkamer aan het deurtje van het berghok zat te krabben omdat hij de echte deur niet meer vond en na 3 uur de eerste die kwam pissen begroette met: Ik ben zo blij dat ik U zie!
Zaterdagochtend opent met buik- en hoofdpijn. Pastis en petanque brengen echter redding: de maag trekt langzaam open om weer uren drank te ontvangen. Tenzij je middagdutjes, look snijden en het bekijken van de Champions League finale als actief bestempeld, gebeurt er bitter weinig. De handgeschreven naamkaartjes voor de sportcompetitie wapperen heen en weer aan een wasknijper. Dartsbord en kickertafel liggen er de hele dag verlaten bij: een spokerig speelhol.Het gros van de deelnemers ziet er ook lijkbleek uit. Alsof de Pastis alle bloed vervangen heeft. Het weekend begon dus als een waterval, maar eindigt als een kabbelend beekje. Misschien een voorbode van het huwelijksleven?
En mieke? Ze bleek toch niet echt ons type te zijn. Nu kijkt ze vanuit haar nieuwe thuisbasis Modave reikhalzend uit naar nieuwe speelkameraadjes. Misschien de kleinzoon met zijn tractor…
Meer via caravaggesk.wordpress.com
