Zzp’ers die voor PostNL pakketten bezorgen worden uitgebuit. En dus staakten ze. Het bedrijf eet van twee walletjes: personeel in dienst nemen is duur dus bezuinigen ze op de sociale lasten door zzp’ers in te huren. Die ze vervolgens als personeel behandelen. Wat betreft de lusten en natuurlijk niet de lasten.
Wie ooit personeel nodig heeft gehad weet dat enkel zzp’ers inhuren geen sinecure is: de zzp’er is bij wet gebonden om meerdere opdrachtgevers te hebben. Uit ervaring weet ik: met twee opdrachtgevers kom je er niet. De Belastingdienst eist dat je een waaier aan verschillende opdrachtgevers toont, anders word je onherroepelijk als zijnde in vaste dienst beschouwd. Maar bij PostNL hoeven ze dat niet, die zzp’ers, meerdere opdrachtgevers hebben. Ze hoeven zelfs geen VAR te tonen. In 2012 openbaarde Zembla een convenant met die strekking tussen de Belastingdienst en PostNL. Tegenlicht toonde eerder dit jaar dat multinationals deals sluiten met de belastingdienst.
Ik ben altijd een trouwe belastingbetaler geweest. Zoals Paul Teule betoogt, krijg ik daar een “warm en solidair gevoel” van. Kréég ik moet ik bijstellen. Want zelfs iemand zoals ik krabt zich twee keer achter de oren bij het lezen van zulke berichten. De Belastingdienst? Deals met multinationals, met PostNL? Terwijl kleine bedrijven krom liggen onder de sociale lasten van werknemers? Lasten die, in de gevallen die ik onder ogen kreeg, meer dan twee keer het bedrag dat een werknemer elke maand op zijn rekening krijgt? Waarvan elk personeelslid meer kost dan wat de werkgever zelf verdient? Kleine bedrijven die lang zelf zzp’ers waren, omdat ze die sociale lasten niet konden opbrengen? Die nooit met vakantie gingen om bij gebrek aan personeel zelf de toko te laten draaien? Die het streng verboden was om zzp’ers in te huren zonder VAR, of met te weinig andere opdrachtgevers?
Als ik lees over zulke praktijken dan vervliegt mijn “warm en solidair” gevoel. Dan is de Belastingdienst de Vijand. En dus geldt er oorlogsrecht. Dus word ik een sjoemelende Nederlander. Een Nederlander die zwart werkt, die teveel declareert, die debiteuren foutief opvoert als oninbaar. Want een Nederlander die deals sluit met de Belastingdienst, dat word ik toch nooit.
