Stof (3)

Ik botste tegen de persoon voor mij en stak daarmee haar mouw in brand. Ze slaakte een gil. Het fluisteren stopte. Er werd meer gegild. Zoals het water eerder vormde zich een cirkel van mensen om mij heen. Angst lag op hun gezichten. Een man kwam door de menigte aangerend. Een emmer schokte achter hem […]

Continue reading →

Youtube commercials

Ik weet natuurlijk niet of u zich wel eens heeft laten verleiden om op een Facebook-ad te klikken. Of op zo’n banner van een of andere online winkel die jou, als een soort über-Turk, het hele internet achterna loopt om jou op de nieuwste antizweetslippers te attenderen, omdat je daar toevallig op hebt gezocht toen je in een wat verveelde bui de analisten van de Otto aan het pesten was. Ikzelf niet namelijk. Als ik een blog bezoek of een mail schrijf, kunnen Google Ads en consorten schreeuwen wat ze willen, mij verleiden ze niet om op de bundel aanbiedingen te klikken.

Continue reading →

Stof (2)

Dat gefluister werd alleen maar luider toen ik bij de waterkant kwam. Langs het kamp stroomde een riviertje; onze aanvoer van drinkwater. Mijn tenen kriebelden in het zand terwijl ik naar de waterrand liep. Ik wou water voelen, maar toen ik omlaag keek had zich een keurige halve cirkel om mijn voeten gevormd. Een droge […]

Continue reading →

Hittestress

De kranten hadden het al aangekondigd; U zult de ganse dag slechts lopen puffen Dus heb ik maar zo’n beetje zitten suffen Me aan gezeur en ‘warrum hè’ bezondigd En verder niks gedacht dat u moet weten Ik zou dit versje ook maar snel vergeten.

Continue reading →

Fraude

In de meivakantie moest ik van nr.2 met hem naar Gamemania om te getuigen dat hij zijn oude games mocht verkopen. Het baliejongetje keurde de schijven, scanned ze en vroeg naar mijn ID. Terwijl ik het stukje plastic overhandigde kreeg ik een helderheidsmoment.

“Wat ga je met mijn ID doen?”vroeg ik.

Continue reading →

Bedevaart

Op de twaalfde dag van haar bedevaart bereikte Annemiek Lang de eerste voetheuvels van de Haagse bergen. Andere suppliklanten trokken door het steeds moeizamer begaanbare landschap, dat steeds ruiger werd naarmate ze de Grote Haagse Toren naderden. Zoals de ongeschreven gewoonte was negeerden de suppliklanten elkaar vooral.
Annemiek voegde zich bewust niet bij een van de grotere groepen; ze hoopte dat ze in haar eentje sneller kon reizen zodat er straks iets minder wachtenden voor haar zouden zijn.

Continue reading →

Stof

De mensheid kwam niet aan haar einde in die laatste maanden van 2018. Sommigen beweren dat onze menselijkheid wel aan haar einde kwam. Niemand weet hoe het gebeurde. Dat wil zeggen, die mensen zullen er ongetwijfeld zijn geweest, maar die hebben het niet overleefd. Overal vielen bommen. Eerst nog conventioneel, maar opeens verschenen er paddenstoelwolken aan de horizon. Kleintjes, maar daarom niet meer minder beangstigend.

Continue reading →

Franse conversatieles

Vandaag begon mijn afscheidstournee, met de allerlaatste Franse conversatieles.
Twee jaar lang volgde ik Franse les, samen met andere moeders van kinderen op de Internationale School. Twee Amerikaanse, twee Israelische, een Lybische, een Duitse en een Nederlandse vrouw die onder leiding van een Waalse juf, Frans probeerden te spreken. De les begon steevast met het openen van het boek en het vaste voornemen daar deze week serieus mee aan de slag te gaan. Na drie verplichte zinnen ging het boek aan de kant en volgden discussies over de aard van de Fransen, maar ook over de aard van alle andere aanwezige nationaliteiten. Behalve over de Lybische volksaard.

Continue reading →