Tinkebell

Katjienk! Hoorde u dat? Dat was Tinkebell die van haar voetstuk viel. Tot AVRO kunstuur was zij de heldin die taboe’s doorbrak. Die onze dubbelzinnige houding ten opzichte van dieren bloot legde. Want, laten we wel wezen, we knuffelen onze huisdieren inderdaad kapot en tegelijkertijd kiezen wij in de supermarkt telkens voor het goedkoopste vlees.

Dus doodde ze haar kat en maakte daar een tasje van, liet tientallen hamsters in doorzichtige ballen rondrennen bij wijze van kunst. Waarom ook niet? We snijden toch elke dag de gevoelige zaakjes af van duizenden onverdoofde biggetjes. Maar dan. Dan kwamen de reacties van het volk. En die waren niet mals. Onze Tinkebell kreeg de volle laag. Je denkt dan: wees een kerel en incasseer. Je zegt dat niet hardop want je gaat er van uit dat, haar als een dappere Jeanne d’Arc kennende, zij dat vanzelf doet. Wie schetst onze verbazing als ze naar het wapen reikt van het uitgeven van de bedreigingen die haar ten deel vielen (wat trouwens een rage begint te worden). Omdat ze nog op haar voetstuk staat als hoogst subversief, intelligent wezen denken we te maken te hebben met Kunst. Maar dat is buiten het divadom rekenen. In interviews schreeuwt de dame vervolgens van de daken dat het toch hoogtijd is voor een radicale vernieuwing van het, jawel, basisonderwijs. Kinderen moeten les krijgen in beschaafd internetgebruik. Dat zij een rabiate activiste is die geen middel schuwt om de aandacht te trekken mag op alle mogelijke manieren, maar owee als er krachtige reacties komen: dan moet heel het land heropgevoed worden. Want dat is niet de bedoeling, hé. Kunst mag (MOET!) wel reacties oproepen, mag (MOET!) ons op unsettling times overdonderen met de heftigste emoties, maar de kunstenaar mag die reacties natuurlijk niet direct ervaren. Nee, kom op zeg. Dat zou echt te erg zijn. Het onfatsoenlijke volk moet van hogerhand de mond gesnoerd worden.

Ondertussen gaat het aandacht trekken gewoon door, onder het motto Kunst. Nu wordt ons haar geschoren kut door de strot geduwd, op een naaktkalender gemaakt om twee prostituees uit Manilla een hart onder de riem te steken. Ik zeg expres niet ‘helpen’, want van de officiële goededoelenbedoeling zal niets terechtkomen: het project kost meer dan het opbrengt. ‘Door de strot geduwd’ zal de mannelijke helft van mijn lezers niet erkennen: geen ophef hierover van die kant, dat kan ik u verzekeren. Kunst is fun en zeker als er blote tieten te zien zijn. Of een blote kont, of een blote kut. En alle drie he-le-maal. Maar zeg eens eerlijk: had Tinkebell die blote delen wel laten zien als ze hangtieten, -kont, -buik en -schaamlippen had? Of had ze de boel keurig laten photoshoppen? Het huidige resultaat komt op mij niet over als diepgevoelde solidariteit met Manilleense hoertjes maar meer als uiting van dé hoedanigheid van elke kunstenaar qui se respecte. Egocentrisme. In dit geval zelfs platvloers exhibitionisme. Ze beargumenteert haar laatste kunstwerk met (vrij vertaald): “Ik wilde iets doen dat ik echt niet wil, zoals de Manilleense hoertjes dat elke dag doen. Voor mij is dat naakt voor een team fotografen staan.” Dat naakt poseren voor een team doorgewinterde fotografen het ergste is dat Tinkebell kan doorstaan, gaat er bij mij niet in. Net zo min als dat ze haar benen niet uit elkaar zou willen doen voor de gynaecoloog. Als Tinkebell zo nodig solidariteit moet betuigen met twee Manilleense hoertjes door het ondergaan van iets vergelijkbaars, waarom je dan niet dagelijks tientallen keren laten neuken door gore wildvreemden voor geld dat je afstaat aan je pooier? Want dat is het hele eieren eten, niet naakt poseren als je toch over een subliem lichaam beschikt en een drang van hier tot gunder om dat te laten zien.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

10 Reacties

  1. Noooouuuuu…. Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ten eerste, een kunstenaar egocentrisme verwijten? Ik ken niemand die iets voor een publiek doet zonder een dosis narcisme. Hell, hoe hoger de dosis, hoe leuker het werk vaak word (hoewel het altijd leuk blijft iemand een beetje te pesten ermee: http://trendbeheer.com/2012/12/31/eindejaarslijst-2012-tinkebell/)
    Maar voorderest, haar werk, ik was er nooit echt wild van, het leek mij allemaal iets te makkelijk. Zoals de eerste paragraaf hier ook zegt: dubbele moraal tegen dieren. Ok, duidelijk.
    Maar I dunno, als ik na een paar jaar kijk, is mijn mening toch veranderd. Die kat is niet het kunstwerk, niet die slakken, of whatever de hell ze nog meer met beesten uitspookt. Dat is leuk gefrobel. De echte kunst ZIJN die reacties op haar werk. Ik bedoel, zelfs jij noemt haar “een rabiate activiste is die geen middel schuwt om de aandacht te trekken”. Really? Die griet krijgt een lading vuilnis over haar heen gestort die buiten de proporties van belachelijk is. Toen het internet nog jong en onschuldig was en simpele verhaaltjes nog rellen konden veroorzaken heb ik ook weleens wat fora gehad waar mensen zaten te fantaseren over “die bril” van me neus te slaan en wat al niet meer. “ach internet,” haal je dan nog je schouders op, maar zij wordt echt continue met de dood bedreigt door heel de fucking wereld! Continue! Op een manier dat de mensheid lijkt op een kwijlende wilde massa beesten zonder enige intelligentie! Dat zij dat duidelijk maakt vind ik mooi, dat er zoveel van zulke mensen zijn. Zoiets gaat je, denk ik, niet in de koude kleren zitten. Niet in zulke proporties.
    En om haar die naaktkalender te verwijten dat het niet extreem genoeg is: niet chique. Met dat ding doet zij meer dan ik ooit bereid zou zijn te doen, en een hele hoop mensen. Plus dat het weer uitgaat van dat zij “toch zo’n extreme provocerende artiest is”. Omdat ze slakken schildert? Omdat ze hetzelfde doet met een kat als iemand anders met een rund? Omdat ze hamsters laat spelen in speelgoed wat gewoon in winkels te verkrijgen was? Waar is dat provocerend? Confronterend, ja, misschien, en dat maakt die reacties op haar werk des te mooier. Het is een verdomd goed gepoetste spiegel.

  2. Ja, nou weet ik niet meer wie ik gelijk moet geven.

    Ik kan ook helemaal geen eigen mening geven, want ik ken die hele Tinkebell niet.

    Ik moet zeggen dat ik ook al eens gepleit heb voor het leren aan kinderen wat er met hun facebook-en andere internetgegevens gedaan kan worden.

    1. Hahaha nou en? Het is maar een mening. En ik ontken ook niet het egocentrisme; ik volg haar op twitter en het is altijd leuk turfen hoe vaak ze nu weer dezelfde link naar haar spul ronddeelt. Maar ja, misschien ben ik gewoon ouderwets. Meer dan eens vind ik spammen.

  3. “waarom je dan niet dagelijks tientallen keren laten neuken door gore wildvreemden voor geld dat je afstaat aan je pooier”

    Goed idee! We kunnen alvast onder de Nurks-lezers een rondvraag doen welke wildvreemde mannen bereid zijn zichzelf op te offeren voor dit volgende kunstwerk.

  4. Als ik mag/moet kiezen tussen stompzinnige, kortzichtige hufters zoals die hierboven staan, geef mij dan maar die dijk van een prachtvrouw Tinkebell.
    Denk daar maar eens heel goed over na. Liefst voordat je je weer gaat bemoeien met zaken waar je totaal geen verstand van hebt.
    Maar geen zorgen voor morgen, want er is een kans dat jullie er zo rond je vijftigste een heel stuk positiever over denkt

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *