Het Blogbal, het Boekenbal van de bloggers

Het Blogbal keert terug in 2013

AMSTERDAM – Echt “op z’n bloggers” moet het worden. Dat is het idee van de organisatoren van Het Blogbal, een speciale ontmoetings- en feestavond voor ‘online schrijverts’ die inmiddels een traditie is geworden.

Het idee voor het Blogbal is in maart 2010 ontstaan, in de week voorafgaande het Boekenbal. Ik las al jaren literaire teksten online, en wist wat er te vinden was. Ik was dan ook zeer te spreken over het aanbod. Het beeld dat de media over het Boekenbal in het collectieve bewustzijn plantten kon mij opeens niet meer bekoren. Ik zag keer op keer een Kluun of een Van Royen, leuke aardige schrijvers daar niet van, maar het gevoel bekroop me steeds meer: “Als zij literair zijn, dan zijn we dat ook.” Dat gevoel ging niet meer weg. Het groeide zelfs met de dag. Want zeg eens eerlijk, worden wij bloggers soms als volwaardige schrijvers gezien? Nee, we worden consequent genegeerd. Dat was het startpunt. Er moest een Blogbal komen, een avond om de online schrijvers in de schijnwerpers te zetten, om ze te bedanken voor het gratis leesplezier. Synchroon met het Boekenbal, en ook aan het Leidseplein. Ik kreeg bijval en hulp van een groepuscuul enthousiaste bloggers. Wij legden samen genoeg geld in de pot om de dure Balie te kunnen bekostigen. Het Blogbal is dus bedoeld als dwars antwoord op het Boekenbal, waar de literaire waarde van een langzaam uitstervende uitgeverswereld geëtaleerd wordt, terwijl het bloggen levendiger dan ooit is en minstens evenmooie literaire schrijfprestaties bevat. De term ‘bloggen’ moet hier trouwens ruim opgevat worden: het gaat om online schrijven in al zijn vormen. De platforms om anno 2013 je schrijfsels online te publiceren zijn immers legio. ‘Bloggers, facebookers, twitteraars en andere online schrijverts, en hun lezers’ zijn dus welkom. Het bloggers-antwoord werd dus: een ‘boekenbal’, voor en door bloggers opzetten.

Een zware taak, want bloggers zijn de anarchisten van het internet. Ze zijn gewend aan vrijheid, gaan immer hun eigen gang, vinden alles ruk en weten het altijd beter. Het gala-achtige van het eerste Blogbal viel verkeerd: “Te elitair!”. De organisatie werd gevraagd om “een lege fabriekshal waar we onze gang kunnen gaan en ons eigen bier kunnen meenemen” Voor de derde editie (12 maart a.s.) is dus, net als voor de tweede editie (waar komische porno werd gedraaid) wederom goed geluisterd naar de stem van de blogosfeer. “Was will der Blogger?” Eigenlijk is het antwoord simpel: na twaalf maanden van enkel online contact, willen collega’s online schrijvers en hun lezers elkaar in het echt ontmoetten, wat met elkaar praten, wat drinken, met een bandje erbij of een DJ, elkaars stukken bespreken, eigen stukken voorlezen, en, natuurlijk, een gooi doen naar de felbegeerde Blogparels.

Blogparels
Elk jaar worden de Blogparels uitgereikt, de blogprijs van P.J.Cokema, om de best geschreven blogposts van het afgelopen jaar te belonen. Dit mag letterlijk opgevat worden, aangezien er een geldprijs gekoppeld is aan de immateriële eer. Een bloemlezing van genomineerde stukken wordt bovendien gebundeld in een e-boek. Inzenden van stukken kan naar http://berendquest.nl/2012/12/28/doe-mee-een-soort-van-blogparel-2012/.

Jaar van het voorlezen
2013 is door het CPNB uitgeroepen tot ‘jaar van het voorlezen’. Online schrijvers doen dat dan ook graag op het Blogbal, voorlezen. Iconische grootheden uit de blogosfeer zoals Jeroen Mirck, Karin Spaink en Berend Quest zullen voorlezen, maar ook nieuwe aanwinst van onstuimig jong talent. En Wouter Diesveld, oud-cartoonist van Panzerfaust.org zal ons verblijden met zijn befaamde Muis Mollie Vertellingen.

De organisatie kiest voor deze formule omdat het uiteindelijk vooral om de bloggers en hun publiek moet draaien. De moeilijkheid daarbij is dat we enerzijds een volstrekt anarchistisch spektakel zouden willen waar ieder gek idee uit de blogosfeer een plek gegeven kan worden, maar dat anderzijds het publiek van het Blogbal vooral met elkaar zal willen praten, met een biertje en een muziekje erbij. Bovendien zijn we zelf ook maar een vrijwilligersorganisatie die dit met zelf ingelegde fondsen moeten doen, dus lang niet ieder idee is financieel uitvoerbaar.

Want subsidie krijgt het Blogbal niet. Sterker nog, de fondsen lachten het idee uit. Op de vraag: “Doen jullie speciale moeite om allochtonen aan te trekken?” had het Blogbal naar waarheid: een kordaat Neen! geantwoord. Het hoefde immers niet, zij kwamen vanzelf in groten getale, de allochtone medebloggers, en zo hoorde het. De subsidiegevers waren echter een andere mening toegediend. Geen moeite, geen geld. Ze waren toch niet zo gek om een incrowd feestje van blanke prinsjes en prinsesjes te bekostigen! “Maken jullie daar maar een wedstrijd bloggen voor kansarme allochtonen van” had een ingehuurde subsidiespecialist geadviseerd. Maar dat was de eer van het Blogbal te na. Op Literaturfest, om maar een vergelijkbaar evenement te noemen, loopt er geen halve neger rond maar krijgen zij volop subsidie, terwijl het op het Blogbal stikt van de Marokkanen (en gelukkig maar: ze waren zowat de enigen die niet zeurden om de porno). Maar gelukkig bestaat er zoiets als de Voorzienigheid! Het ijverige team vrijwilligers van ‘Op de Valreep’, het gekraakte dierenasiel op de Polderweg in Amsterdam-Oost, besloot het Blogbal dit jaar te hosten. De plek biedt veel mogelijkheden, sluit naadloos aan bij het cultuurminnende doch anarchistische karakter van de blogosfeer en heeft bovendien een groot buitenterrein voor de rokers. Dat het geheel meer op een survivaltocht zal lijken dan op een chic gala, vragen wij de bloggers dit jaar op de koop toe te nemen – met name de gang naar de toiletten (op het erf!) zal menigeen decennia in het geheugen gegrift staan. Kaplaarzen zijn eigenlijk een must wear. We gaan uit van het verbroederend effect.

Het Blogbal, derde editie
Op de Valreep, voormalig dierenasiel, Polderweg 620, Amsterdam-Oost
Dinsdagavond 12 Maart 2013, 19:30
Meer info: www.blogbal.nl

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

2 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *