Gerard van Olphen


Gerard van Olphen zat met een glas cognac in zijn hand naar het vrolijk dansende vuur in zijn open haard te kijken. “SNS Rrrroyale’, grapte hij tegen het vuur. Hij had een speciaal flesje opengetrokken om zijn nieuwe baan te vieren. Het volk was verontwaardigd omdat hij elk jaar 550.000 euro van de staat kreeg om een bank van de ondergang te helpen. Tss. Wisten de mensen wel wat hij daarvoor liet liggen? Hij ging er verdomme bijna een miljoen per jaar op achteruit! Het was puur plichtsbesef dat hij ja had gezegd tegen deze functie.

550.000 euro, wat is dat nu? 1506 euro per dag. Een krappe 62 euro per uur. Peanuts. Een vrij modaal inkomen. Goed, dan ga je er wel vanuit dat je 24 uur per dag werkt. Maar dat beseffen nogal weinig mensen: bankdirecteur ben je 24 uur per dag. Zeven dagen per week. Ook als je slaapt ben je bankdirecteur.

Gerard van Olphen gooide de inhoud van zijn glas in de haard, keek toe hoe het vuur heel even oplaaide en schonk zichzelf nog maar eens in.

[Dit stukkie verscheen op Sargasso.]

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

2 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *