24 uur met… Katja Schuurman

Wilfried de Jong is een goed interviewer. Oprecht geïnteresseerd, goed geïnformeerd, hij luistert echt, heeft het vermogen verrassende vragen te stellen en is nooit te beroerd om zich kwetsbaar op te stellen. Toch weet hij met zijn programma ’24 uur met…’ zelden écht te boeien. Van alle afleveringen die ik gezien heb, is eigenlijk alleen de uitzending met de kunstenaarszusjes L.A. Raeven mij bijgebleven. O, en Pierre Bokma was ook wel goed. En Jack Wouterse. Die leken beiden te hebben besloten om volledig met de billen bloot te gaan. Als je met die houding naar binnen stapt, dan zorgt Wilfried de Jong wel dat je excelleert. Anders niet en kabbelt het voort. Hij zal het niet uit je trekken. Daarvoor is hij, vermoed ik, te aardig.

Afgelopen vrijdag zat De Jong 24 uur opgescheept met Katja Schuurman. Het was gezellig, de twee konden het goed met elkaar vinden. Misschien had Schuurman zich ook wel voorgenomen om met de billen bloot te gaan. Ze vertelde over haar dwangneuroses. Dat bijvoorbeeld, als iemand zegt in 1954 te zijn geboren, zij de rest van de dag verschillende manieren zit te bedenken om uit te rekenen hoe oud hij of zij nu is. ‘Daar slik ik nu wat voor,’ zei ze. Heel even schoot er door me heen dat ze zich die neurose had aangemeten om wat interessanter over te komen, maar ze leek me niet het type om lichtzinnig met dat soort zaken om te springen.

Katja Schuurman voldeed eigenlijk precies aan het beeld dat zij van zichzelf lijkt te hebben. Ik verdenk haar er zelfs van dat ze soms dingen doet om aan haar zelfbeeld te bevestigen. Ze rijdt Harley, kookt liever dan dat ze tv kijkt, is licht chaotisch in haar doen en laten, zegt pas te excelleren als iemand voor de volle honderd procent in haar gelooft, draagt al zo’n jaar of twintig een notitieboekje bij zich waarin ze invallen en verhaaltjes en herinneringen opschrijft, doet aan yoga en drinkt ultragezonde shakes. Ze vertelde dat televisie haar maar weinig kon boeien, ja dat ze er zelfs neerslachtig van kon worden en dat ze niet kon begrijpen dat Thijs (haar man, mjm) soms thuis kon komen van zijn werk en dan de hele avond doelloos naar de tv kon zitten koekeloeren. Wilfried de Jong hield daarop een pleidooi over het doden van de tijd dat mij uit het hart gegrepen was. Hoe heerlijk het soms kan zijn om de tijd uit te zitten, om het leven op het laagst mogelijk pitje te zetten en een avond te laten oplossen in nutteloosheid. Het ging er niet in bij Katja. Zij ging liever een mooi gerecht koken.

De Jong had nog een aantal scherpe analyses waarin hij de paradox van Katje Schuurman blootlegde: de oppervlakkigheid van haar pogingen niet oppervlakkig te zijn. Maar het leek aan Schuurman voorbij te gaan. Alsof het niet over haar ging. Wat hij niet vroeg: als je zo neerslachtig wordt van de meeste televisie, wat vind je er dan van dat je zelf meehelpt de Nederlandse televisiekijker bagger als Nick vs. Simon voor te schotelen? Wellicht had zo’n vraag Schuurman echt tot introspectie kunnen dwingen. Maar dat deed Wilfried niet. Te aardig. Werkelijk zelfinzicht bleef uit en Katje Schuurman hield haar broek aan. Ook al dacht ze zelf, vermoed ik, dat ze met de billen bloot was gegaan.

[Dit stukkie verscheen op Sargasso.]

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

3 Reacties

  1. Bij de gedachte 24 uur met iemand in hetzelfde vertrek te moeten doorbrengen, of zelfs maar te moeten kijken naar mensen die dat doen, breekt het angstzweet me uit. Eén van de redenen dat ik dit programma nog nooit gezien heb. Een andere reden is dat ik niet begrijp waarom er van uit wordt gegaan dat mensen die regelmatig op tv te zien zijn de moeite waard zijn om te interviewen. Iedereen die op tv komt is volgens mij nu al meerdere keren geïnterviewd, zonder dat dit veel interessants heeft opgeleverd. Het wachten is nu op de interviewers die elkaar gaan interviewen..
    Max, interview mij maar. Als ik niets boeiends te vertellen heb verzin ik wel wat..

    1. Katja Schuurman wordt niet geinterviewd omdat de programmamaker denkt dat ze iets interessants te vertellen heeft, maar omdat hij/zij denkt dat er dan veel mensen kijken. Net zoals uitgevers graag boeken uitgeven van mensen die al beroemd zijn. Een boek van Katja Schuurman vindt eerder een uitgever dan een boek van mij, bijvoorbeeld, ongeacht de inhoud.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *