Stunde 12 heeft geslagen.
De Minotaurus is uit het labyrint ontsnapt en woekert over de aarde. Zijn hoorns glanzen van het pas vergoten bloed. Zijn neusgaten ademen rottende lucht. Zijn ogen spuwen vuur en bijten hun weg door het donker. Zijn tanden glimmen zacht en wachten. Zijn lichaam is fors en geweldig. Zijn lichaam is een berg die de zee trotseert, rotsen verpulvert. Zijn lichaam is de tempel van de duivel.
Hij sjokt en hij raast, hij spuwt en hij maait. De wind giert, de minotaurus giert.
Slaakt angstaanjagende kreten, bromt de zwarte plaag. Hijgt met extatische stoten.
Hij jaagt. Jaagt op wat hij kan vinden.
Zijn lichaam is fors en geweldig. Zijn lichaam is een berg die de zee trotseert, rotsen verpulvert. Zijn lichaam is de tempel van de duivel.
Hij jaagt. Jaagt op wat hij kan vinden.
[Meer van Uilander op Minotaurus: Stunde 12]
WOW. Terwijl ik dit lees staat er in het Cut & Paste-venstertje een plaatje met twee langharige stieren tot de buik in een woeste zee. Magisch zeg.