De eens witte kruizen op de graven zijn grauw geworden
[door de uitstoot van het verkeer op de snelweg dat voortraast
van niets naar nergens in een soort perpetuum mobile]
en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket.
Op ééntje na die ontdaan van de aanslag van de tijd
oogverblindend staat te blinken in de voorjaarszon:
alleen kinderen of kleinkinderen kunnen het zijn geweest
die gewapend met schoonmaakmiddel en schuurspons
helemaal uit Rusland zijn gekomen om dit zinloze wonder
te verrichten, maar waarom toch en waarom alleen zij?
Daarover peinzend voel ik m’n ogen vochtig worden.
Wat kan ik er van zeggen: je moet er bij zijn geweest?
Het is het Russisch Ereveld, Spencer, naast de begraafplaats, niet het kerkhof. Er is een boek over verschenen. Ben Hoogeboom had er vast wel het een en ander over kunnen schrijven, denk ik.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Russisch_ereveld_Leusden
en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket is een onwaarschijnlijk mooie zin.
Dat ‘loket’ stond er echt. Geen idee wat daar de functie van was.
In het vervolg zal ik scherp letten op de bordjes zodat ik precies weet of ik mij op een dodenakker, begraafplaats, ereveld of kerkhof bevindt.
Bevindt zonder t dus..