Sinds Jeroen Pauw opbiechtte dat hij met zo’n 200 vrouwen het bed heeft gedeeld is het hip voor oudere mannelijke BN-ers van de B-categorie, om soortgelijke uitspraken te doen. Vandaag Wilbert Gieske en vorige week Jan de Bouvrie. Geen enkele vrouw zal geloven dat deze mannen ooit zo aantrekkelijk waren dat ze onweerstaanbaar bleken voor zovelen. Ik trek dus een factor 10 van de aantallen af (no pun intended). Niet bij Pauw trouwens. Als hij zou claimen 2.000 vrouwen verleid te hebben, ben ik de eerste om dat te geloven.
Los van de geloofwaardigheid van de genoemde aantallen, is het opmerkelijk dat mannen van een bepaalde leeftijd het nodig vinden om op te scheppen over hun seksleven. Zelden las ik dat een vrouw pochte over het aantal mannen dat ze in haar bed of elders ontving. Ja, Heleen van Royen misschien… maar die zit al jaren in een midlife crisis.
Want dat is het. Een man in een midlife crisis neemt een Harley en een nieuwe vrouw. Hij gaat stappen met z’n maten en schept dan op over zijn veroveringen. Het is de manier om zijn sterfelijkheid tijdelijk te vergeten. In het café, als hij zwaar gedronken heeft en iedereen de korrel zout al op een meter afstand ziet liggen. Misschien ietwat triest, maar allez…
Dit soort uitspraken in interviews te doen betekent echter dat de midlife crisis al ver voorbij is en de eerste tekenen van geestelijk verval zichtbaar worden. Het einde nadert met rasse schreden.
Jan des Bouvries! Honderden vrouwen!!! Niet tientallen, nee, honderden! Honderden! Te gek.
OZ, las je dat onze Jan een Kennedy dochter, Brigitte Bardot, Bianca Jagger en Jacqueline Bisset genomen heeft. Toch ietwat teleurstellend dat ie Marilyn Monroe niet noemt.
Ik weet niet wat ik lees. Het gnoompje!
De kleine Dré Hazes had het toch ook met 1400 vrouwen of zo gedaan? En die is nog maar een jaar of 12. Da’s wel een hele vroege midlife crisis.
now u lost me
Wow, je hebt gelijk. De kleine Dré! Maar die heeft denk ik met z’n vaders overlijden ook meteen diens leeftijd en wellicht ook diens leven overgenomen. Vroeg oud type.
Ik vraag me nog steeds af of ’t nou een plus of een min is, wanneer je als kerel 200+ dames het ledikant hebt weten in te leuteren.
Geen van beiden, waarschijnlijk. Het is simpelweg zo (als het geen verzinsel is, natuurlijk).
Eerlijk gezegd interesseert ’t seksverleden van de gemiddelde BN-er mij niet bijster veel.
Ik neem ’t als kennisgeving aan en zap weer verder.
Het is in ieder geval een teken dat degene goed kan liegen. Ofwel in het interview als het niet waar is, ofwel tegen de betreffende vrouwen als het waar is.
Op mij maakt het vooral een zielige indruk, de indruk van iemand die het gedeukte image van zijn jeugdige jaren probeert op te vijzelen.
Heleen van Royen gaat scheiden las ik zojuist. Dat past zo mooi in dit verhaal dat ik het wel even moest melden.
Waar zouden we zijn zonder onze royalty watcher…
scheiden?.. zou haar Tonny niet genoeg vreemd zijn gegaan?.. #openhuwelijk
Blijkbaar zijn lang niet alle vrouwen even gek op mannen maar vooral op elkaar! In de tekenfilms van Hanna/Barbera had je vaak een duo van twee vrouwen die zich soms net gedroegen als Laurel & Hardy ofschoon vrijwel al deze vrouwen (vaak nog tieners of jongvolwassenen) haast dezelfde lichaamsbouw hadden, slank, mager, met uitstekende heupen of dat de een net iets langer was dan de ander. Wat echter vooral aan die meiden opviel was dat de ene altijd de slimmerik was en intelligent en de ander juist onhandig, naïef en oerdom.
Zo had je bijvoorbeeld in ‘Scooby Doo’ (1969) Daphne Blake en Velma Dinkley waarbij de roodharige Daphne een domme en complete rampen-veroorzaakster bleek en Velma was een brunette met een bril die juist superintelligent en vrij sterk bleek terwijl ze veel kleiner was.
De twee vrouwelijke politieagentes Mini & Maxi uit ‘Casper and the Angels’ (1978) bestonden dan weer uit Mini, een lange en goedaardige maar vrij domme en goedgelovige roodharige meid, en Maxi was een intelligente en opvliegende bruine Afro-Amerikaanse vrouw.
In ‘The Galloping Ghost’ (1978) had je dan weer Wendy en Rita waarvan Wendy een dom en naïef blondje was die streefde naar mooie jongens en Rita was een lange roodharige en slimme meid met een bril. Ze deden me zelfs denken aan Sneeuwwitje en Rozerood daar zij, in tegenstelling tot dit duo een dwerg hadden ontmoet die juist een goed hart bezat en erg stoer overkwam.
In ‘Dinky Dog’ (1978) waren het de twee nichtjes Sandy en Monica (die een reusachtige hond bezaten, Dinky genaamd) waarvan Sandy wederom een dom blondje was en Monica een gebrilde brunette was die een vergrote uitgave van Velma Dinkley geweest kon zijn.