Verlies

2012 was voor mij een jaar van verlies. Teveel mensen zijn van me heen gegaan. Ik was een boom die daar maar stond, en elke storm rukte een flinke tak van mij af. Op het laatst was ik nog maar een stronk. Ik had geen blaadjes meer, kreeg geen adem, en ging kopje onder. Ik wou niet meer leven. Maar er stonden zaailingen om me heen hongerig naar voedsel, schaduw en warmte. Ik moest wel. Dus vermande ik mezelf en bleef maar voortbestaan.

Nu zit ik met een voorwerp in mijn hand. Een koperen lamp, die mijn jeugdmakker mij gegeven had. Mijn huis staat vol met cadeau’s van haar: tapijten, sjaals, kleren, juwelen, parfum. Van anderen heb ik tijdig de sporen uitgewist, te pijnlijk. Achteraf dom. Als de acute pijn van het verlies weg is geëbd is dat het enige wat je nog rest: objecten. Tastbare zaken.  Stille aandenkens aan vervlogen tijden, aan vervlogen geluk.

Ik ben zelf niet zo’n gever van objecten. Ben altijd bang, minimalist als ik ben, de ontvangers op te zadelen met ongewenst materiaal dat hun huis dicht laat slibben. Na 2012 weet ik echter: geef cadeautjes. Hoe onbestaanbaar je de gedachte ook vindt, er zijn dierbaren die van je houden, en die zich na je vertrek huilend in slaap zullen troosten met je cadeautjes geklemd tegen hun borst.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

6 Reacties

  1. Heel goed, dat laat ik mijn vrienden lezen, voelen ze zich hopelijk lekker schuldig als ze twijfelen over die gigantische hand weggooien, of de piemelkapstok, of het big picture book van male bondage.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *