De natuur. De godverdomde natuur. Met d’r perfectie. Wat heb je eraan? Ja, het heeft ons het leven gebracht. Maar moeten we daar nu zo blij voor zijn? De natuur beëindigt het leven ook weer. Het gaat maar door. Ik vind het maar saai, de natuur. Heb in mijn leven om precies te zijn drie natuurfilms gezien. Microcosmos. The March of the Pinguins. En Grizzly Man.
Alleen die laatste kon mij echt boeien. Maar uitgerekend die film mag je denk ik geen natuurfilm noemen. Gaat immers over een mens. Die denkt dat hij één met de natuur is, terwijl hij dat uiteraard niet is. Totdat hij opgegeten wordt door een beer. Dan is hij wel één met de natuur.
Eigenlijk is het onzin dat de mens geen natuur is. Als de mens zijn of haar seksdriften niet onder controle heeft, een zwakkere vermorzelt, of juist empathie toont, dan is dat de natuur. De bierscheet die ik net liet, was ook natuur. Een jong meisje vermoorden, god weet waarom, is ook natuur. Timothy Treadwell die denkt dat hij een beer is, is ook natuur. Zijn onnoemelijke behoefte ergens bij te horen, dat is de natuur van de mens.
Maar heeft u Sir David Attenborough wel eens een documentaire over mijn bierscheten zien maken? Neen. Meneer is alleen geïnteresseerd in de zogenaamde wonderen der natuur. Alsof mijn bierscheet geen wonder is.
Sir David Attenborough zit zestig jaar in het vak. Sinds twee weken vertelt hij op vrijdagavond hij hoe hij die zestig jaar heeft beleefd. Veel anekdotes van het kaliber ‘en toen zei de cameraman cut en toen vlogen al die vleermuizen in mijn gezicht.’ Er zaten mooie beelden tussen. Dat geef ik grif toe. Aangrijpende beelden. Een olifant die midden in de nacht werd achterna gezeten door een troep leeuwen en leeuwinnen. Met z’n allen wisten ze hem te doden. Heb je toch meer medelijden mee dan met een antilope die door een krokodil in tweeën wordt gehapt. Humoristische beelden zag ik ook. Stokstaartjes die in slaap vallen alsof het vrijdagmiddag is en de verwarming op kantoor staat te hoog. Et cetera.
Die kleine stukjes natuur, dat kan ik nog wel behapstukken. Dat trek ik wel. Langer dan vijf minuten hoeft het van mij niet te duren. Daarom dacht ik ook dat zo’n zestig jaar in vogelvlucht het ideale format voor me was. Sir David Attenborough bleef even opgewonden vertellen in dat chique Engels van ’m. It was all very exciting indeed. Maar mijn aandacht verslapte desondanks. Dat is mijn natuur.
Dit stukkie verscheen eerder op Sargasso, en wel hiero.