Filmverbeteringen | 2001: A Space Odyssey

Tot dusver heb ik er over gezwegen, want het is nogal een taboe-onderwerp, maar nu Kippfest uit de kast is gekomen durf ik ook wel te bekennen dat ik me bezondig aan filmverbeteringen. Zo ben ik al jaren in het geheim bezig met het inkorten van 2001: A Space Odyssey van wijlen Stanley Kubrick. Had ik altijd een goede film gevonden: zag er mooi uit, prachtige muziek en een verhaal dat meer vragen oproept dan beantwoordt. Dat was dus allemaal in orde, alleen duurde hij wel heel erg lang.. In een meesterwerk als 2001 [score 8,4 op IMDb] ga je natuurlijk niet als een wildeman staan hakken. Nee, uit respect voor Kubrick heb ik telkens één seconde verwijderd en het resultaat wetenschappelijk verantwoord aan een speciaal geselecteerd publiek van Kubrick-liefhebbers laten zien. Op het moment van schrijven is de film 103 seconden korter dan het origineel en tot nu toe heeft niemand daar iets van gemerkt. Daarom vind ik dat ik de film heb verbeterd, namelijk met 103 seconden. Ik denk echter dat er nog meer in zit en verwacht nog geruime tijd door te kunnen gaan met het verwijderen van kennelijk overbodige seconden, al zal er natuurlijk ooit een moment komen waarop het gaat opvallen. Ik ben benieuwd waar de grens ligt. Uit recycling-oogpunt gooi ik de weggesneden seconden overigens niet weg. Nee, die bewaar ik en hoop ik ooit te gebruiken om een te kórte film op artistieke wijze mee te verlengen.

15 Reacties

  1. Nice! Dit soort betrokkenheid heeft de filmwereld wat aan! En de gewone mens, die nu 103 seconden meer tijd heeft om, ik noem wat, een koffiezetapparaat bij de blokker te kopen.

  2. Ik ben benieuwd of die film op enige manier in tweeen te hakken is, zodanig dat kijkers van beide helften niets doorhebben. Dat zou knap snijwerk zijn.

  3. Ik heb een keer of vier geprobeerd om 2001: A Space Odyssey te zien, maar het is me nooit gelukt om wakker te blijven bij die psychedelische tijdreis. Keer op keer viel ik in slaap en schrok ik weer wakker bij die baby in die kamer.

  4. Tarkovsky, man! die heb ik eens gezien in een zeer matig bezet filmhuis. Aan het eind van de film wist volgens mij niemand wat tie er nou eigenlijk van moest denken: bekocht? Beetgenomen? Highbrow, diep man, maar een bezoeker, twee rijen voor mij, wist het wel: hij stond op en begon heel langzaam en wat treiterig te applaudiseren. (Was jij dat Spencer Brandsen…?)

  5. Nee, ik heb alleen de eerste helft gezien. Daar kreeg ik zo’n dorst van dat ik in de pauze al naar de kroeg ben gegaan. Bovendien applaudisseer [dubbel s] ik nooit voor films.

  6. Misschien appllauddisseerrdde de man wel voor denkbeeldige konijntjes die voor z’n neus door een hoepeltje aan het springen waren.

  7. De drie hemellichamen en de drie openingsnoten C-G-C symboliseren de drievuldigheid van Es, Ich en Übermensch.
    Pas zeer onlangs ontdekte deze cultuurbarbaar dat ‘Also sprach Zarathustra’ van Richard Strauss gebaseerd is op een gesch(r)ift van Nietzsche over de Übermensch, dat hij als geestdodend eentonig tijdverdrijf schreef tijdens zijn psychedelische tijdreis naar de totale waanzin. Leiders aan deze ernstige zielsaandoening schijnen sindsdien DSM-geclassificeerd als filosofisch onder het motto: Noch de mens, noch de Übermensch is het gegeven het raadsel van de filosofie te doorgronden.

    Ik schiet altijd blij wakker uit de ondoorgrondelijke eentonige spacereis wanneer IBM9000 een variatie gaat zingen op het bekende Feyenoord-meesterwerkje:
    Feyenoord, Feyenoord, wat gaan we doen vandaag? We gaan winnen! Alleen met hoeveel is de vraag.
    http://youtu.be/oF2uSwuOH3U?t=44s

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *