De ondraaglijke uitzichtloosheid van een leven zonder betaalde baan Deel 2

[vervolg van Deel 1]

Lieve Jolynde,
Je zou nog van me horen hoe die intake is afgelopen.
Het werkervaringsbedrijf zit dus in een gebouw naast de grofvuilverwerking (symbolisch!) op een industrieterrein vijf minuten fietsen van mijn huis vandaan.
Er was naast de trajectbegeleider ook een consulente van Pantar aanwezig, alweer een andere.
Zij wisten geen van beiden precies waarom er pas na vier maanden weer contact met mij was opgenomen. Hij vertelde wat ze zoal voor cliënten konden betekenen, welke soorten werkervaring je eventueel zou kunnen oplopen (wist ik al van hun site) en vroeg toen naar welke richting mijn voorkeur uitging.
Het bleek dat ze helemaal geen idee hadden waar mijn eventuele talenten zouden kunnen liggen, (ergo alle eerdere gesprekken bij de DWI en Pantar en al die keren dat ik mijn CV heb ingeleverd zijn volstrekt zinloos geweest) er is blijkbaar geen sprake van enige vorm van overdracht van gegevens tussen de medewerkers van de diverse instanties.
Ze gaan nu dus bekijken hoe het met mijn kennis en vaardigheden op het gebied van kantoorcomputerprogramma’s en internet staat.
Nou ja, het feit dat ik ruim dertig jaar geleden op de HTS al met mainframe-computers werkte, in het bezit ben van een deelcertificaat informatica op MBO-niveau, daarna diverse cursussen heb gevolgd om mijn kennis op peil te houden en dag in week uit achter mijn laptop zit zegt natuurlijk ook weinig.
Ach, je bent immers nooit te oud om met nieuwe softwareprogramma’s (die tegenwoordig zo eenvoudig zijn dat ze meestal binnen een paar uur onder de knie te krijgen zijn) te leren werken.
Ten slotte werd besproken welke dagdelen ik aan de training die dan uiteindelijk toch tot betaald werk zou moet leiden wil gaan besteden (kon kiezen tussen twee hele of vier halve dagen, heb voor de ochtenden van dinsdag t/m vrijdag geopteerd) en zit vanaf volgende week voorlopig in een traject in de administratieve richting.
Geniet van je vrije weekend Kurkje, groetjes,
George
P.S.: A.s. maandag (op mijn vrije dag potverdorie!) heb ik een afspraak voor een introductie bij het werkervaringsbedrijf en dinsdag mag ik daar dan gaan beginnen.

Hoi, George,
Hahahaha, sorry hoor maar ik lig in een deuk om je briefje. Op je vrije dag, nota bene!
Nou, heel veel succes zal ik dan maar zeggen.
Groetjes,
Jolynde

Lieve Jolynde,
Vanmorgen heb ik die introductie bij het werkervaringsbedrijf gehad.
Het had weinig om het lijf, de namen van het leidinggevend personeel, de eventueel door mij uit te gaan voeren werkzaamheden en de obligate huisregels werden opgesomd en na een korte rondleiding door het gebouw stond ik een klein half uur later alweer buiten.
Morgenochtend, om half negen begin ik er, later meer Kurkje, groetjes,
George
P.S.: De rondleiding voerde ook langs een ruimte waar door opdrachtgevers aangeleverde bedrukte banners van een zoom (met behulp van naaimachines te stikken) worden voorzien.
Er was nog even sprake van dat ik daar mogelijkerwijs ook zou kunnen komen te werken.
Nou ja, ik had tijdens het eerste gesprek al aangegeven dat ik over twee linkerhanden beschik, dat als ik een spijker in de muur sla het plafond meestal naar beneden komt, dus ze zullen vast wel begrijpen dat ik met naald en draad een ernstig gevaar voor de voortgang van het daar heersende productieproces zou betekenen.
Mocht ik toch nog onverhoopt op die afdeling te werk worden gesteld kan ik altijd nog vertellen hoe ik mijn eigen kleren pleeg te herstellen, dat ik er bij het repareren van scheuren en het aanzetten van knopen weliswaar na talloze pogingen in slaag om deze opgave te volbrengen, doch er achteraf ook erg vaak te laat achter kom dat ik daarbij de onderkleding aan de rest van mijn kledij heb vastgenaaid (vrij naar Dik Trom).

Lieve Jolynde,
Er is eigenlijk weinig nieuws te melden.
Ik loop nu ruim vijf weken werkervaring op te doen bij het werkervaringsbedrijf.
Het bevalt me vooralsnog best, de mensen die er werken en mijn lotgenoten zijn okay en er heerst een informele sfeer met vagevuur-muziek op de achtergrond (SkyRadio).
Ik heb de ochtenden daar tot nu toe grotendeels besteed aan het ophalen van mijn kennis qua MS-Word en Excel.
Ik beschouw het maar als gratis cursussen waarmee ik kennis kan vergaren waar ik bij het schrijven en promoten van mijn roman wellicht nog eens nuttig gebruik van kan maken, en of dat dan uiteindelijk ook tot een betaalde baan zal leiden zie ik later wel weer.
Excel en Word heb ik tussen ’93 en ’95 weliswaar bij informatica op de MEAO al eens gehad, maar op de een of andere manier is die cognitie grotendeels verloren gegaan (oh ja, door dat druggebruik natuurlijk).
Ik denk dat ik er tamelijk veel van heb opgestoken, ik gebruik heel veel mogelijkheden weliswaar bijna nooit, maar het is toch altijd handig om ze te kennen, ik zoek me soms rot in help- programma’s als ik bepaalde functies bij het schrijven nodig heb.

Thuis gebruik ik tegenwoordig altijd OpenOfficeWord, kreeg bij de aanschaf van mijn laptop indertijd wel gratis MS-Office, maar na drie maanden was de tijdelijke licentie verlopen en moest ik betalen om een definitieve aan te schaffen en daarvoor ontbrak mij het budget.
Na drie weken had ik de oefenboeken en bonus-hoofdstukken die online beschikbaar waren door gespit en ben maar aan het lezen van het overige in de boekenkast aanwezige studiemateriaal begonnen.
Bedrijfscalculatie, statistiek, handel en wetskennis is ook best wel interessant.
We hebben weinig begeleiding.
Maar als je eenmaal is verteld wat voor oefeningen je kunt gaan doen of weet welke werkzaamheden je moet verrichten is dat immers ook niet echt noodzakelijk.

Na een week ging de trajectbegeleider met vakantie, toen hij terug kwam ging een van de twee mentoren van onze afdeling een weekje weg en ze moeten bij afwezigheid van de anderen elkaars taken waarnemen en daarnaast ook werkzaamheden in de buitendienst doen. Maar er loopt ook af en toe wel eens een van de managers langs waar we met onze vragen bij terecht kunnen.

Ik realiseerde me ineens dat het eigenlijk net zo gaat als bij al mijn eerdere ervaringen met werk en studie.
Superieuren, begeleiders, werknemers, docenten werden vervangen, uitgewisseld met een collega die bij een zusterorganisatie in het buitenland werkte, bleven overspannen thuis of leken plotsklaps wel van de aardbodem verdwenen te zijn.

Nou, volgende keer meer Kurkje, groetjes

George
P.S.: Ik las onlangs dat personen met het syndroom van Asperger zich vaak in te formalistisch taalgebruik uitdrukken. Ben ik wellicht te autistisch voor betaald werk? Wat denk jij?

[wordt vervolgd]
[Meer van George Bekker op Seizoensgebonden.]