Rock ‘n’ roll is treintjesfetisjisme

Toen Queen in 1989 met de clip van Breakthru op de tv kwam had ik het al kunnen weten. Als je echt bent heb je een fetisj voor treintjes. Treintjes zijn de grote gemene deler in de rock ’n roll. Het is niet sex, drugs & rock ’n roll, maar trains & rock ’n roll. “Live fast, die Young and take a really fast train while doing it”. Iedere echte rockact heeft ooit een ode aan de trein gebracht. U wilt voorbeelden? Bewijs? Geen enkel probleem, ik lever het u graag.

Aerosmith? Train kept a rollin’. Ozzy Osbourne? Crazy train. Guns ‘n Roses? Locomotive. AC/DC? Rock ‘n roll train. Alice Cooper? A runaway train. The Clash? Train in vain. The Everly brothers? Milk train. Nazareth? Gone dead train. Rancid? Daly city train. Guus Meeuwis? Kedeng kedeng. En dat is alleen nog maar wat ik uit mijn hoofd snel kan opnoemen. Verder zit de Rock ’n roll ook bomvol met odes aan treinen. Het nummer Yellow submarine is uiteraard geïnspireerd op de treinen van de NS. Bob Marley heeft Waiting in vain op het station geschreven en de hoes van Motörheads Orgasmatron is een bewijs dat zelfs God een treintjesfetisj heeft.

De seks, drugs, drank en antiautoritaire levenshouding zijn niet de bindende factor in de rock ‘n roll. Het zijn de treintjes die als lijm de rock en de roll onlosmakelijk met elkaar verbinden. Iedereen heeft immers zijn eigen voorkeur voor bepaalde drugs (gehad). En datzelfde geldt voor drank, zoveel mensen zoveel wensen. De een zweert bij Jack daniels of Southern comfort, terwijl Duff Mckagan, de bassist van Guns ’n Roses, juist weer functioneerde op een kleine 4 liter wodka per dag. Om over de seks nog maar te zwijgen. Sommige dingen wil ik eerlijk gezegd ook echt niet weten, maar ik heb zo vaag het vermoeden dat Keith Richards totaal andere voorkeuren heeft dan Little Richard. En antiautoritair? Dat zou betekenen dat iedere rocker dezelfde politieke voorkeur heeft. Johnny Ramone was een overtuigd republikein, evenals Michale Graves, de 2e zanger van The Misfits, die zichzelf een “conservative punk” noemt. Joey Ramone was een verkapte hippie en menig punker was anarchist. De verschillen in voorkeuren en levensinstelling zijn duidelijk te divers om te kunnen stellen dat rock ’n roll gebaseerd is op die factoren, dus het enige wat overblijft is de treintjesfetisj.

De wijze les die we hieruit kunnen trekken is dat Rock ’n roll al ontstaat op het moment dat een kind met een speelgoedtreintje speelt. Als uw kind geen interesse heeft in speelgoedtreintjes dan kunt u opgelucht ademhalen en ervan uitgaan dat uw koter zichzelf niet bezeten door de rock ’n roll vroegtijdig de vernieling in zal werken. Zorg er dan echter wel voor dat uw kind ‘straat’ genoeg is om te overleven in de jungle, daar waar bijvoorbeeld een 2pac het duidelijk heeft laten liggen.

[Meer van Sammie Saul hier]

20 Reacties

  1. Zo waar. Ik denk dat het “kedengedeng” wat Guus Meeuwis zo poetisch wist te beschrijven daar debet aan is. 99% van alle rock en roll heeft als basis een lekkere four on the floor, strak en hard en regelmatig als een vet gave locomotief.
    En als ik gaaf wil zijn in teksten (gaaf zoals rock en roll is, natuurlijk) dan gooi ik het ook vol met locomotieven en shit. Hier, uit mijn binnenkort te verschijnen Sinterklaasporno:

    “BAM!!!! Hij begon de mond als een overgedrogeerd psychotisch renpaard te neuken. Zo hard! Zo snel! Godverdomme!! Het leek wel een op hol geslagen stoomtrein!! Waar alle bouten half los waren gedraaid, zodat onder de roodgloeiende stoomoven alles rammelend en krakend op het punt stond te ONTPLOFFEN!!!!
    De hel, het klonk zelfs als een stoomtrein, met het geklepper van de Sint zijn (blijkbare) kunstgebit en het gedoef van de piemel tegen de achterwand van de Sint zijn kokhalzende keel, en het geschraap en speekselbelletjesschuim en de klotsende balzak!! Shit!!!!”

  2. Ja idd, ik had alle andere vermeldingen weg kunnen laten en het net zo goed alleen over Cash kunnen laten gaan. Soms heb ik het idee dat zijn halve oeuvre uit treinreferenties bestaat.

    Neil Young! Dat was ik vergeten ja! shit, dat was hét ultieme bewijs geweest. Nu is het uiteraard gewoon een bevestiging van mijn mijn theorie.

    1. als ik me dit had gerealiseerd voordat ik het had geplaatst had ik een en ander verdomme een stuk scherper kunnen formuleren! Ik plaats hem over een maand gewoon nog een keer inclusief de aanvullingen, niemand die het doorheeft.

  3. Hmmz ja, the Monkees zijn natuurlijk geen Rock ’n roll en Jethro Tull heb ik door die dwarsfluit ook nooit serieus kunnen nemen. Straks komt iemand ook nog met een nummer van Berdien Stenberg op de proppen. Alhoewel seks met Berdien Stenberg dan wel weer heel rock ’n roll is natuurlijk. De eerste die daar een volwaardig blog over kan schrijven is pas echt rock ’n roll

  4. Bob Marley is ook geen rock ’n roll. En de Everly Brothers? En Johnny Cash? En is Yello Submarine rock ’n roll? Waarom is minstens 90 % van het geschrijf over pop en rock gelul in de ruimte?

  5. Alle namen die je hier noemt zijn in hun hele wezen rock n roll. Dat ze soms voor een andere muziekstroming hebben gekozen doet er niet toe. 90% van geschrijf over pop en rock is gelul omdat iedereen een andere definitie van pop en Rock hanteert en andere voorwaarden stelt aan wat rock n roll is. Hell! zelfs Di-rect wordt rock n roll genoemd!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *