Ik ben Wubbo Ocksels V: De ochtend van het incident

Hee waar ging dit epische epos ook al weer allemaal over?
Hoofdstuk 1: Wubbo Ocksels krijgt een mysterieus telefoontje, en hoort een geluid! MAAR WAT KAN HET ZIJN?
Hoofdstuk 2: De vorige avond! Wubbo ligt in bed! Een totale dick te zijn voor zijn vrouw Mary!
Hoofdstuk 3: Na het incident! Uh oh, er is net een incident gebeurd waardoor Wubbo een beetje in de war is! Maar wat?
Hoofdstuk 4: Twee dagen voor het incident! Wubbo en Mary zitten in een seksclub, waar Mary zich stierlijk verveeld. Tot ze een mysterieuze gehandicapte vreemdeling ontmoet die een magische tantrische boodschap heeft voor haar….

EN DAN NU: Hoofdstuk V: De ochtend van het incident.

Stront. De pot zat vol stront. Een klont op de wc verfrisser, die al donkerbruin zag van vorige aanslagen van… die… KLOOTZAK. Mary snoof uit. Spetters op en onder de bril. Opgedroogde korsten die van onder de rand vandaan kwamen. Hoe kreeg hij het voor elkaar? Mary wist het wel. Ze had één keer hem er op aan gesproken. In het begin van hun huwelijk. Wubbo zat de krant te lezen, en Mary was naar binnen gelopen, met haar rubberen huishoudhandschoenen nog aan.
“Wubbo?” vroeg ze.
Wubbo zei even niets, nog even niet, waarna hij vanachter de krant “Hm?” zei, zonder het ding weg te leggen. Dat was zijn manier van haar laten weten dat hij liever niet gestoord wilde worden. Daar had ze wel begrip voor- toen wel- maar dit vond ze nu erg belangrijk. Ze had een kwartier zitten boenen. Alweer.
“Wubbo als ik, eh… Je weet wel, naar de wc ben geweest, dan kijk ik altijd even. Haal ik er even de borstel doorheen als het vies is. Snap je.”
Wubbo deed vanachter zijn krant iets met zijn neus wat leek op een mengeling van snuiven en zuchten.
“Ik let daar best wel goed op. En wij zijn alleen. En nu valt het mij weleens op dat… Soms… Nou ja, ik moet best wel vaak de wc schoonmaken. Grondig. Omdat de wc best vies is, Wubbo.”
Wubbo zei niets. Even. En nog even. Daarna deed hij half snuivend, half grommend zijn krant weg.
“Dat weet ik, Mary,” zei hij verwijtend.
Mary knipperde met haar ogen.
“Daarom sta ik altijd als ik moet poepen. Omdat die wc zo smerig is.”
“Je staat,” herhaalde Mary. Oh wat Wubbo er een hekel aan als zij dingen ging herhalen. “JA IK STA” kon ze van zijn gezicht lezen. “JAAAAA IK STAAAAAAAAAAAA,” in nog wat fronzen.
“Ja, en als jij die plee een beetje netjes zou houden, en als jij mij fatsoenlijk voer zou voorschotelen zouden wij niet zo’n probleem hebben, niet?”
Mary dacht aan die spikkeltjes op de tegels waarvan ze dacht dat het een soort schimmel was. Bruine spikkeltjes. Ze knipperde nog wat meer.
Wubbo pakte zijn krant weer op. “Ik hoop dat wij ons lesje hebben geleerd,” vermaande hij haar, bruusk de bladzijde omslaand.

Mary had beter kunnen weten. Ze wist beter. Maar net als de verlamde muis oog in oog met de slang moest ze blijven staan, haar vluchtreflex verlamd.
’Wubbo,’ ging ze verder. Wubbo liet met een ijskoude stilte merken dat hij luisterde.
’Wubbo, zou het echt een grote moeite zijn om te gaan zitten?’
Wubbo legde heel langzaam zijn krant op zijn schoot, vouwde het doodstil netjes op, en traag als de dood voor een baby legde hij de krant naast zich neer.
’Zodra jij die wc schoon kan houden, ga ik zitten, Merrie,’ zei hij, strak door wat er driekwart slag naast haar heen zat starend.

Pauze.

’En trouwens,’ besloot hij, haar eindelijk voor het eerst, merkte ze, aankijkend, met een klein lachje krullend om zijn lippen die openden om te praten- FLASHBACK.
Mary had een goede baan. Niets hoogvliegends, daar was ze lang niet doorgeleerd genoeg voor, maar het was niets afstompends en ze had aardige collega’s. plus, dom was ze niet. Er waren mogelijkheden. Ze hoefde maar te groeien.Toen ze zwanger werd vond Wubbo dat fantastisch. ’Blijf gewoon thuis,’ zei hij. ’Ik ben een raketgeleerde. Ik verdien genoeg voor ons tweeën. Dan kan jij je concentreren op ons kindje krijgen!’
Raketgeleerde en opgenomen in het astronautenprogramma. Wat, naarmate de maanden van haar zwangerschap verstreken, volgens hem ’indrukwekkender’ was dan een kind baren. ’Ik weet het natuurlijk niet zeker,’ verontschuldigde hij zich, ’Maar volgens mij is het indrukwekkender.’
Jaren, twee kinderen, een stuitligging, een bekkenontsteking, 23 hechtingen en alsnog een keizersnede en anale incontinentie later ging hij dan eindelijk in die kloteraket en kwam hij glunderend terug uit de ruimte. ’Nu weet ik het eindelijk zeker,’ was alles wat hij te melden had.
Einde flashback. Terug naar de hoogzwangere Mary, met oedeem in haar benen en rugklachten die nooit meer helemaal over zouden gaan.
’En trouwens,’ spoelen we even terug naar wat Wubbo wou zeggen, ’Ik ben de kostwinnaar en jij hebt geen baan. Dus eigenlijk betaal ik jou om de wc schoon te maken.’
Triomfantelijk pakte hij zijn krant weer op, vouwde hem rustig open, en hield hem voor zijn gezicht, Mary afblokkend.
’en ik hurk meer over de bril heen, je kan het nauwelijks staan noemen.’

En dat was dat. Mary wist niets te zeggen. Niets over hoe die gore klootzak nog nooit een cent aan Mary ’betaald’ had. Niets over hoe die smeerlap bij elk gezond gerecht wat Mary had gemaakt ’Dat lust ik niet’ liep te meesmuilen om dan bij de snackbar twee mexicanos, een frikandel speciaal en een patatje oorlog met extra uitjes binnen te schrokken.
Zelfs niet over hoe het ’kostwinner’ is in plaats van winnaar, omdat hij daar nog eigenlijk gelijk had ook.
Ze kon niet eens bedenken hoe elk te bedenken argument gewoon compleet werd weggeblazen door de banaliteit van überhaupt een discussie aan te moeten gaan over het feit dat haar man. Stond. Te. Poepen. Staand. Die vuile, smerige… Hij…. Die… Die RAT.
Niets te zeggen, niets te bedenken. Het enige wat ze toen kon bedenken was dat ze niets kon bedenken, en dat dit eigenlijk wel zou moeten, omdat ze anders voor de rest van haar leven vast zou zitten aan een totale mongool. En er kwam niets.
En zo zat ze hier nu dus, schrobbend. Straks zou Wubbo poepen. Hoe blinkend schoon ze dit toilet ook ooit krijgen kon, hij zou nooit gaan zitten.

1 reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *