Op vakantie

Het is alweer bijna tijd voor mijn middagdutje.
Ik knap dagelijks zo’n uiltje, vooral nu de tour in het land is. Het is zalig wegdommelen op het nietszeggende gebabbel van de heren die dit evenement op tv verslaan. Zinloze weetjes, oudbakken ervaringen van ’toen we zelf nog op de fiets zaten’, het  spierballen jargon van de wielerwereld, beelden van de Eglise St. Zus en muzo, de beklimming van de Mon Chou, de monotone grafstem van Michael Boogerd. Probleemloos dommel ik weg in de leegte van juli.  Een maand van niks trouwens, barstensvol verwachtingen van zomerzon, geluk, liefde en vrijheid. Niet zelden pootje gehaakt door filestress, relationele hobbels, broeierigheid  of herfstdepressies. Iedereen mag van mij hoor, streekmarktjes, braderietjes, brocantes, slenteren langs kraampjes  met dezelfde rommel als thuis. Samen met nog honderd andere korte afritsbroeken van Wehkamp, t shirts met geinige opdruk. uitpuilende  wielerbroekjes en Crocs in foute kleuren. 
Eruit zijn,iets anders zien, er weer tegen kunnen, geloven in het misverstand dat ‘op vakantie’ heet en waarvan de heilzame werking al op de eerste werkdag vervlogen is. Inmiddels leer ik dat de legendarische Antoine Paturain in 1927 met drie reservefietsen op zijn schouders 
de Côte D’or beklom en na de afdaling met een voorsprong van anderhalve dag op een terrasje in de vallei twee borden warme pens naar binnen werkte voor hij met de dochter van de waard achterop zijn bagagedrager de finishlijn passeerde. 

Tijd om naar de wolken te staren, of het dansen van de bomen, de druppels die elkaar op de ramen achterna zitten, weg deinen op de golven van onbetekende gedachten. Of tijd om zomaar wat voor je uit te schrijven, zoals nu.  En dan liefst in een bekende omgeving. De thuisblijver heeft gelijk, denk ik, op de bank met een boek op mijn buik met ogen die langzaam maar onweerstaanbaar luiken en een geest die op reis gaat naar het raadselachtige en opwindende dromenland.
Niet dat je daar iets van meeneemt, de beelden verdampen net zo snel als dat je er achteraan holt, maar je hoeft er tenminste geen dagen voor in een afgeladen middenklasser te zzzzzzzz……

3 Reacties

  1. Ja maar,
    Het probleem bij thuisblijven is dat alle problemen en plichten zo dichtbij blijven. Op vakantie kun je doen alsof dat allemaal niet bestaat. Dat is prettig.

  2. Leuk die anekdote over Antoine Paturain. Ergens las ik dat al die verslagevers van de Tour, oftewel de Ronde van Frankrijk, aldus Mart Smeets, (die in de papieren NRC van vandaag levensgroot gefotografeerd is voor mijn voormalig woonadres!1!). Is me dat schrikken!1. Enfin, maar dat al die verslaggevers een maand lang, Groundhogday keer op keer opnieuw beleven – EN VERSLAAN!1

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *