Leonard vraagt of ik het een geschikt moment vind voor een glaasje cognac. Ja lekker, zeg ik, want ik vind vrij veel momenten geschikt voor een glaasje cognac. Hij verwijdert zich en ik heb nu de tijd om het vertrek waarin ik me bevind wat nader te bekijken. Veel donker hout en donkere kleuren. Velours gordijnen en groene, wollige vloerbedekking. Veel oude dingen. Het soort inrichting dat door veel mensen voor chic wordt gehouden, maar waar wat mij betreft de bezem van de 20ste eeuw wel eens door heen mag.
Ah, daar is Leonard alweer. Hij toont mij een fles die hij op beide handen laat rusten, de ene hand onder het kontje van de fles, de andere onder de hals, alsof hij een beebietje torst en dat zometeen gaat wiegen. Kijk, zegt hij, dit is dus een hele fijne cognac. VSOP, 17 jaar oud. Niet verkrijgbaar bij de Nederlandse slijter. Nee, zelf in Frankrijk gekocht bij een oude wijnboer die jaarlijks slechts een klein aantal flessen in de handel brengt. Nou ja, in de handel brengt.. ze zijn eigenlijk alleen voor intimi, tot welke groep hij zich gelukkig mag rekenen. Hij kent de oude man al heel lang en zoekt hem minstens 1 keer per jaar op.
Terwijl hij praat krijgt z’n stem steeds meer een Frans accent. O nee hè, denk ik geschrokken, het zal toch geen Francofiel zijn? Zo’n figuur die nooit uitgepraat raakt over de schoonheid van het Franse landschap en de Franse vrouwtjes, die bekent dat hij dan wel in Nederland geboren en getogen is, maar in zijn hart eigenlijk een Fransman is en zich pas thuis voelt als hij vanuit Belgie de Franse grens passeert, die maar niet ophoudt de Fransigheid der Fransen te bezingen met hun zjwahduhvievruh.. Zometeen haalt hij nog een fotoalbum tevoorschijn waarin we Leonard naast de stuurs kijkende wijnboer kunnen zien staan die natuurlijk gewoon Pierre heet en een echte Franse alpinopet op zijn doorleefde kop heeft. En die Leonard Leonaaaar noemt, zo echt Frans. Leonard legt nu uit hoe cognac gemaakt wordt. Eerst heb je witte wijn van maar liefst drie druivenrassen, te weten de ugni blanc, de folle blanche en de colombard. Die wordt gedestilleerd volgens een methode die alambiek heet, en nee glimlacht hij, dat heeft niets met Suske en Wiske te maken.. Deze alambiek heeft 50 procent alcohol en daar gaat dan water bij waarna een tweede destillatiefase ingaat die bonne chauffe heet.
Dat klinkt goed zeg ik, en wijs aanmoedigend op de fles. Schenk dan maar eens in. Maar hij schenkt niets in. Nee, eerst moet hij nog van alles kwijt over de betekenis van het aantal sterren bij cognac, hoe meer hoe beter. Want dat heeft te maken met de ouderdom. En dan is er natuurlijk nog de juiste manier van bewaren. En de juiste drinktemperatuur. Ondertussen wordt mijn keel steeds droger en ik begin nu toch echt behoorlijk geirriteerd te raken. Maar in plaats van wat in te schenken begint die Leonard nu over het glas waaruit cognac gedronken moet worden te oreren. Veel mensen drinken cognac uit een verkeerd glas en dat schijnt hem echt aan het hart te gaan. Het enige juiste glas is een zogeheten schwenker, doceert hij. Hij zal me er even een paar laten zien en opent een wandmeubel met veel te veel houten krullen waaruit hij twee glazen tevoorschijn haalt die ik inderdaad als cognacglazen herken.
Ik vat weer moed, want zowel de cognac als de glazen zijn nu in ieder geval in hetzelfde vertrek aanwezig en het moment van de huwelijksvoltrekking tussen beide produktgroepen kan nu niet ver weg meer zijn. Maar nee, Leonard is nog niet klaar. Ogenschijnlijk hebben we te maken met twee identieke glazen. Maar dat is slechts ogenschijnlijk.. In werkelijkheid zijn er namelijk kleine, maar voor de kenner belangrijke verschillen aan te wijzen.. Nee toch.., denk ik terwijl ik mijn hartslag voel toenemen, hoe is het toch allemaal mogelijk. Wat is dat toch met die Francofielen? Dat ongelooflijke geouwehoer over de bijzonderheid van alles wat Frans is? Weet hij dan niet dat van alle Europeanen de Fransen het minst vaak onder de douche gaan? Stinkende smeerkezen zijn het. En dan die eigendunk van ze en dat groteske gelul. Wel eens een boek gelezen van een Franse filosoof? Dik en zwaar genoeg om er een olifant mee buiten westen te kunnen slaan, maar niets dan complexe lucht en puberale dwarsigheid. Enorme woordwolken die.. Maar wacht, hij maakt de fles nu open, het gaat de goede kant op. Helaas, ook de fles blijkt ‘zijn eigen verhaal’ te hebben. Godverdomme man, vloek ik nu inwendig, wat kan mij die fles nou schelen? Schenk nu toch eens in! Al kwam het uit een tankwagen!
Leonard is nu aangekomen bij het opwarmen van het glas. Ook heel belangrijk. En dat er niet meer dan een bodempje van de godendrank in de schwenker moet. En dan moet je dat bodempje in de schwenker laten ronddraaien zodat het aroma vrij komt en dan met je neus er boven.. Rechts van me staat op de brede vensterbank een bronzen engel van een halve meter hoog. Zal ik die eens pakken en er Leonard eens een flinke schwenker mee voor zijn harses verkopen? Of zal ik de engel der gerechtigheid met geweld in èen van zijn Franse neusgaten drijven zodat het bloed rijkelijk gaat stromen? Nee, daar kom je nooit mee weg. Ja, je zou de stervende Francofiel wel op de vloer achter kunnen laten, maar je hebt geen alibi. En natuurlijk zal je dan zien dat je tegen iemand gezegd hebt dat je vanavond naar die Leonard zou gaan, die onlangs door een onwaarschijnlijke reeks van toe valligheden tot je kennissenkring is gaan behoren. Nee, je zou gegarandeerd ingerekend worden en wat zou je dan tegen de rechter moeten zeggen? Nou, monsieur Leonard was net bezig een glas cognac voor me in te schenken toen ik ineens die engel greep en.. Nee, dat wordt minstens 20 jaar cel. Waarom moeten mensen zoals ik dit zich laten welgevallen zonder iets terug te kunnen doen? Waarom worden de slachtoffers gestraft en gaan de daders vrijuit? Is er dan geen gerechtigheid meer? Waarom zwijgt de politiek? Want dat is misschien nog wel het ergste: dat je alleen staat in je kleinzielige woede.Heb je ooit weleens iemand horen klagen over ondraaglijke kwellingen door hem ondergaan vanwege het te traag inschenken van een glas cognac? Heb je er zelfs weleens over gelezen?
Mocht dit stuk u bekend voorkomen, dan kan dat kloppen. Het verscheen eerder op deze website, en wel hier. Maar dan met een ander einde. Dat zat zo: dit stuk had de tweede prijs gewonnen tijdens de Blogparel (voor de zwijnen) 2011. Het commentaar van de jury was dat het stuk een goed einde ontbeerde. Dat stukje kritiekgebeuren was niet aan dovemansoren gericht. De auteur heeft er even op gezwoegd, maar nu is er dan toch een alternatief einde.
Veel beter.
Ligt de Blogparelwedstrijd nu weer open, dat je met terugwerkende kracht alsnog voor die eerste prijs kunt gaan?!
…en eerlijk gezegd, ik vond de originele versie, zonder dat goede einde, een stuk beter.
Tja, smaken verschillen nu eenmaal..
1408 vond ik beter.
1408?
Ik ga voor 1622.
1408 is een film die ook 2 verschillende einde’s heeft. De zenuwslopendste thriller die ik ken, over een hotelkamer. Met John Cusak. Die film moet je niet ’s avonds kijken als je alleen thuis bent.
Heb ik gezien. Titel vergeten.