James Dean

Ik doe het anders nooit, écht niet. Spelletjes op de weg, ik heb er een enorme hekel aan en na dit stukje is mevrouw Pasquali ook nog niet met me klaar, vrees ik. Maar sometimes a man ’s gotta do… en nog wat.

Ik doe het dus anders echt nooit. Asociaal vind ik het. Ik word bloedlink als ik rechts word ingehaald door zo’n mager ettertje met een achterstevoren petje in een zelf  gespoten zwart Golfje uit de vorige eeuw. Maar erachteraan of knipperen, nooit. Bumperklevers, voordringers ze doen maar, ik blijf kalm en onthecht. Zen.

Maar nu sta ik dus voor dat stoplicht, provinciale weg, max 80, links voorgesorteerd, komt er een patser in een BMW naast me staan. Type vertegenwoordiger in iets heel saais, achterbak vol oranje Wippies of  andere overbodige rommel, elke dag van hot naar her op provisiebasis, nare aftershave, verkeerd overhemd met van die blauwe strepen en armpje nonchalant uit het raam.
En maar gassen voor rood en je niet aankijken.
En écht, ik doe het anders nooit, maar een onbekende stoot adrenaline giert door mijn aderen, ik krijg beelden uit ‘Rebel without a cause’ en de geest van James Dean neemt bezit van me.
’Zo  makker, je hebt zeker niet gezien wat je naast je hebt staan. Natuurlijk 13 jaar oud, maar wel een Volvo V70, All Wheel Drive en je hebt die R achterop ook gemist. Die staat voor RACE mannetje, 245 pk, topsnelheid 250, turbo boost 0 tot 100 in 6.9 seconden.’
Nooit zelf uitgeprobeerd, want indertijd alleen gevallen voor de kleur en geen flauwe notie van zaken als carterringen of bougies, waar ik in de garage altijd abusievelijk bijous tegen zeg.
Dat heeft me onder de mecaniciens een vermakelijke bijnaam opgeleverd, in zoverre dat zij erom moeten lachen. Maar dit terzijde.
Mijn zoon die na ettelijke cursussen op het circuit van Zandvoort gecertificeerd slipper is, liet de auto spinnen toen we hem net hadden gekocht. Witte rook sloeg van de achterbanden, we werden gelanceerd en ik kroop naast hem in de riemen van bangigheid. Niet zo hard jongen, niet zo hard!’

Maar nu ga ik ondanks mezelf verzitten, hand aan de versnellingspook,voet op het gaspedaal, koppeling in, blik op de weg. Ik heb sinds een week zo’n modern baardje, wellicht zit het hem daarin.
Groen!
Brullend van onderdrukte agressie ontladen alle verborgen pk’s zich in een pandemische start, ik word letterlijk in de stoel gedrukt, zie  de BMW nog een moment naast me en wijk even later uit naar de rechter rijbaan. Gas los, zweten, spiegel, 50 meter achter me , minstens..
YES!
Een paar stoplichten verder duikt hij ineens weer op, dit keer op de linkerrijbaan. Uit mijn ooghoek zie ik hem kijken. Hij vliégt weg, ik trek rustig op. Loser.
James Dean zong ook geen twee liedjes voor 1 cent.

6 Reacties

  1. Ook toevallig: gisteren noteerde ik: Hoe zit dat toch met de typische Volvo-rijder?
    Gaat er prat op niets van auto’s te weten en meldt trots dat hij geen idee heeft waar de bougies zitten, maar weigert in iets anders dan een Volvo te rijden. Kan de heer Pasquali misschien licht op deze zaak werpen?

  2. Beetje overdreven met die pk’s Pasquali? De Volvo V70 AWD heeft maar 193 pk’s hoor, en van 0-100 in 8,5 seconden.

  3. Conclusie: ik bèn Volvo

    Volvorijden staat voor een bepaalde levensstijl. De Volvorijder straalt rust
    uit, heeft alles onder controle. Hij doet geen gekke dingen, gedraagt zich
    niet onverantwoordelijk en hij waagt zich niet aan uitspattingen. Hij straalt,
    kortom, discipline uit en hij is betrouwbaar.
    Is de stelling dat een Volvorijder B-dominant is waar? Ik denk het wel.
    Hoewel iedereen van alle vier stijlen kenmerken heeft, hoort de Volvorijder
    voornamelijk thuis in het B-kwadrant. Er zijn ongetwijfeld Volvorijders
    die een uitzondering vormen op de regel, maar delen die wel het echte
    Volvogevoel? De eigenschappen en kenmerken van de Volvorijder komen
    sterk overeen met die van mijzelf. Ook ik ben niet uitsluitend nauwkeurig,
    gedetailleerd en gestructureerd, maar ik voel we hiermee wel het meest
    verbonden. Het Volvogevoel heeft voor mij handen en voeten gekregen. Ik
    denk nu te weten waar het vandaan komt: ik denk Volvo, dus ik bèn Volvo.

  4. Als James Dean gewoon had gefietst en niet met zijn Porsche verongelukt was, was hij nu 81 jaar geweest -moet je eigenlijk ook niet aan denken.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *