Jack

Mijn uitslag is alweer wat weggetrokken. Kleine rode bultjes in de nek die ineens lelijk opspelen en een nacht lang onbedaarlijk jeuken. Gisteren was Jack de Vries namelijk prominent aan tafel bij DWDD. Jack weet bij elk optreden de grenzen van de leugen weer een paar meter op te rekken. En de redactie vindt het blijkbaar vermakelijk, zo’n doortrapte hypocriet in het programma.

Het lachje van Jack de Vries is dat van de leerling uit 3 HBS B op het Jezuïetencollege die tijdens een onverwachte schriftelijke overhoring zijn vinger opsteekt om te melden dat je zit af te kijken.

Jack is het vleesgeworden cynisme. Niet alleen qua streken, maar ook fysiek krijgt Jack steeds meer trekken van Batman’s erfvijand The Joker. Er schijnt geen paling meer te zijn die met Jack in dezelfde emmer snot gevonden wil worden. Alles is spel voor Jack, alles is onrust, achterom kijken, onthouden wat je de vorige keer hebt omgedraaid, schijnmanoeuvres, rookwolken, ballonnetjes, illusies. Jack is de Hans Klok van het Binnenhof, alleen komt de echte Jack tijdens het terugtovermoment nooit meer onder het doek vandaan. Die heeft zichzelf tijdens de truc kwijtgemaakt.

Gelukkig werd Jack gisteravond onderuit geschoffeld door een 21 jarig wonderkind in de politiek, Sywert van Lienden die hem niet losliet en elke charmante schijnbeweging met een ernstig gezicht en goed geïnformeerd pareerde. Nog geen greintje cynisme, geen aanleg voor het spel, maar gewoon nog echt ‘Eerlijk, helder’ voor je idealen gaan.

En ik weiger te geloven dat het anders is, hoewel het stukje Jack in mij zo af en toe… Zover is het dus gekomen..

2 Reacties

  1. ‘Er schijnt geen paling meer te zijn die met Jack in dezelfde emmer snot gevonden wil worden.’

    Op die regel neem ik vanavond een rood wijnje uit een bijzonder jaar, Pasquali.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *